Monday, May 30, 2011

ശ്ലോകമാധുരി. 24 .

ശ്ലോകമാധുരി. 24 .
ദുരിതങ്ങളൊടുക്കുവതിന്നു ദിനം
ശിവശങ്കരനാമജപം ശരണം
ഭുവിതന്നിലിതാര്‍ക്കുമതിന്‍ ഫലമാം
ഭവഭാഗ്യവരം ശിവനേ തരണം.
തോടകം.

എല്ലാം നമുക്കെന്നൊരു ചിന്തയില്‍ നീ
വല്ലാതെ തന്നേയുഴലുന്നു നിത്യം
പൊല്ലാതെയായിങ്ങു വലഞ്ഞിടുന്നോ-
രില്ലേയവര്‍ക്കും തുണയാകണം നാം.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
ഇനിയുമൊരുവിധത്തില്‍ മന്ത്രിയായില്ലയെന്നാല്‍
പലവഴി പണിചെയ്യാം,കാലുവാരാം,നടക്കാം
അതിലൊരുപിഴയെങ്ങാന്‍ വന്നുപോയാല്‍ പൊളിയ്ക്കാന്‍
പുതിയൊരു വഴി നോക്കാം,മൂഢരല്ലോ ജനങ്ങള്‍ !
മാലിനി.

ചിന്തുന്നകാന്തിയൊടെയിന്ദുവിതാ വിയത്തില്‍
മന്ദം തെളിഞ്ഞു വരവായതിലോലയായീ
നന്ദാത്മജന്റെ വരവോര്‍ത്തു വിലാസിയായാ
വൃന്ദാവനത്തില്‍ നടമാടിയ രാധയെപ്പോല്‍.
വസന്തതിലകം

ആറാണു നിന്‍ തലയിലെന്നൊരു കേള്‍വി,തൂവെ-
ണ്ണീറാണു ദേഹിമുഴുവന്‍ വരഭൂഷണം.ഹായ്
തീറാണു പാതിയുടല്‍ പെണ്ണിനു നിത്യമായി-
മ്മാറാണു നിന്റെ ഗതി,ദുര്‍ഗ്ഗതിയോ ഗിരീശാ?.
വസന്തതിലകം.

ഒപ്പത്തിനിപ്പമൊരുവന്‍ വരുമെന്നു കണ്ടാല്‍
കൈപ്പാണു ഹൃത്തിലുളവാകുവതെന്നു കേള്‍പ്പൂ
കല്പിച്ചുകൂട്ടിയിവിധം കരുതുന്ന മര്‍ത്ത്യര്‍-
ക്കെപ്പോഴുദിപ്പു വിവരം,ക്ഷരമാണു ലോകം.
വസന്തതിലകം.

കല്ലാണുനിന്‍‌ഹൃദയ,മില്ലതിലിറ്റുപോലും
നല്പുള്ളചിന്ത,യതുകൊണ്ടു വലഞ്ഞു ഞാനും
പൊല്ലാത്ത ജീവഗതിവന്നുഭവിച്ചുവെന്നാ-
ലല്പം ഗരം തരണമെന്നുമുരച്ചിടുന്നേന്‍.
വസന്തതിലകം.

ഉല്ലാസമായി ശലഭങ്ങളിടക്കിടക്കു
വല്ലീഗണത്തിലലയുന്നതു കണ്ടു നില്‍ക്കേ
സല്ലീനമോദമുണരും മമ മാനസത്തില്‍
നല്ലീണമുള്ള കവിതയ്ക്കൊരു ജന്മമായീ.
വസന്തതിലകം.

ഉഷ്ട്രം കണക്കു മരുഭൂവിലലഞ്ഞു ഞാനീ-
കഷ്ടങ്ങളൊക്കെയൊരുപാടു സഹിച്ചിതയ്യോ
ഇഷ്ടങ്ങളൊക്കെ ഹതഭാഗ്യനെനിക്കു മെല്ലേ
നഷ്ടപ്പെടുന്നപടിയായിനിയെന്തു ചെയ്‌വൂ?
വസന്തതിലകം.

നാരായണന്റെ സഖിയാകിയ ദേവിവന്നെന്‍
തീരാത്തദുഃഖമൊഴിയാന്‍ വഴിയേകിടേണം
ഓരോ തരത്തിലുമെനിക്കുവരുന്ന കഷ്ടം
പാരാതെ നീക്കി വരമാം ഗതിനല്‍കിടേണം
വസന്തതിലകം.

തീയാണാവരനേത്രമൊന്നതില്‍ വരും ദൈത്യര്‍ക്കുടന്‍ നിഗ്രഹം
ഭീയാണാര്‍ക്കുവതാര്‍ക്കുമാ ഗളമതില്‍ കാണുന്ന നിന്‍ഭൂഷണം
സ്ത്രീയാണര്‍ദ്ധശരീരമര്‍ത്ഥവടിവില്‍ പേരര്‍ദ്ധനാരീശ്വരന്‍
നീയാണെന്നുടെ മാനസം നിറയുമാ ജ്യോതിസ്വരൂപം,ശിവം
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കാണാതൊട്ടു വലഞ്ഞു ഹാ, പലവിധം മോഹങ്ങളുംപേറി ഞാന്‍
വാണീടുന്നു വിദേശവാസജനിതക്ഷോഭങ്ങളേറ്റിങ്ങനേ
ഓണം വന്നിടുമാമുറക്കവധികിട്ടീടും,വരാം നിശ്ചയം
വേണുംപോലെ നടത്തിടാം ശ്രമമതിന്നായും,ക്ഷമിക്കൂ പ്രിയേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം
പാടാന്‍ വന്നൊരു പാട്ടു നിര്‍ത്തു കുയിലേ,മെല്ലേ സ്വരം താഴ്ത്തു നീ
പാടായ് തീര്‍ന്നിടുമെന്നു കേള്‍പ്പു ചിലരാ മര്‍ത്ത്യര്‍ക്കു നിന്‍ നിസ്വനം
കാകന്മാരുടെ നൂതനം ‘കുവിത‘തന്‍ ഘോഷം പലേ മട്ടിലായ്
ഘോരം പൊങ്ങുവതാണവര്‍ക്കു ഹിതമായ് തോന്നുന്നതെന്നോര്‍ക്ക നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കട്ടായം പറയുന്നു ഞാന്‍,പലവിധം കഷ്ടങ്ങള്‍ വന്നീടിലും
തുഷ്ട്യാ ചെയ്യുക ദേവപൂജയതിനാല്‍ ക്ലിഷ്ടിക്കു നാശം വരും
സ്രഷ്ടാവായവനിത്തരത്തില്‍ ദുരിതം നല്‍കീടുമെന്നാലതില്‍
ദുഷ്ടത്വം നിരുപിക്കവേണ്ടയതിനാലുണ്ടായിടും മൃഷ്ടിയും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മാറുന്നുണ്ടു ജഗത്തിലേ സകലതും മാറാത്തതായൊന്നുതാന്‍
മാതൃത്വം പകരുന്നൊരാ സുഖദമാം സ്നേഹാര്‍ദ്രമാം ലാളനം
കാറുംകോളുമുറഞ്ഞുതുള്ളിയൊഴുകില്‍‌പോലും വരാമാറ്റമി-
ന്നേറെപ്പേരുമതിന്റെയാ മഹിമയിന്നോര്‍ക്കുന്നുവോ ഭൂവിതില്‍ !.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാട്ടും പാടിയടുത്തുവന്നു മുതുകില്‍ നീ കൊമ്പു താഴ്ത്തും വിധൌ
ഒട്ടേറെക്കെറുവുണ്ടെടോ, രണരണം, നിന്നോടെനിക്കോതുവാന്‍
പൊട്ടപ്പാട്ടുകള്‍ പാടിയെന്റെ സുഖമാംനിദ്രയ്ക്കു ഭംഗംവരാ-
തിഷ്ടംപോല്‍ രുധിരം കുടിക്ക,വെറുതേ ശല്യപ്പെടുത്തൊല്ല നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
(രണരണം = കൊതുകു് )
കാണാനേറെ നിറങ്ങളുള്ള കവിതേ,കാണേണമെന്‍ വാടിയില്‍
നാണംകൊണ്ടു മുഖംകുനിച്ചുവരുമെന്‍ പ്രാണപ്രിയയ്ക്കൊത്തു നീ
വീണക്കമ്പികള്‍മീട്ടി ഞാനിതുവിധം പാടുമ്പൊഴെന്‍ ചാരെ വ-
ന്നീണം പോലൊരുമിച്ചു നിങ്ങള്‍ നടമാടേണം,മടിയ്ക്കൊല്ല നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ആടുന്നൂ മമ മാനസം കളകളം ഗാനങ്ങളില്‍ നിത്യവും
വാടുന്നെന്നുടെ ഹൃത്തിനാണവ നവോന്മേഷം പകര്‍ത്തുന്നതും
കാടും മേടുമലഞ്ഞു ഞാന്‍ മധുരമാ നാദം ശ്രവിക്കുമ്പൊഴേ
കൂടാറുണ്ടു സുഖം,മനസ്സിലുളവാം ദുഃഖം മറന്നങ്ങനേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
എന്തേവന്നിതു ചിന്തയിന്നിതുവിധം,വല്ലാത്തതാംനൊമ്പരം
പൊന്തും മട്ടിലുരച്ചിടുന്നു കവിതാപാദങ്ങളീമട്ടിലായ്
സ്വന്തംകാവ്യപദങ്ങളാല്‍ കവിതകള്‍ തീര്‍ത്തീടുകാമോദമായ്
ചിന്താബന്ധുരമാംമരന്ദമധുരം ചിന്തട്ടെ,യീവേദിയില്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
‘സ്വര്‍ണ്ണം പൂര്‍ണ്ണസുഖംതരുന്നു‘, കരുതും പെണ്ണുങ്ങളിന്നിങ്ങനേ,
എണ്ണീടാത്തവിധത്തില്‍ വാങ്ങുമതിനാലാപത്തുമവ്വണ്ണമായ്
വിണ്ണിന്‍കീഴെനടന്നിടും പലവിധം ഹത്യക്കതും കാരണം
പൂര്‍ണ്ണം ധാരണയെന്നിവര്‍ക്കു വരുമെന്നോര്‍പ്പൂ,തപിപ്പൂ മനം
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സമ്പത്തുണ്ടു,പഠിത്തമുണ്ടു,കുലമോ ശ്രേഷ്ടം ശരിക്കുണ്ടു,നിന്‍
വമ്പത്തങ്ങളനേകമുണ്ടു പറയാനാവില്ലെനിക്കെങ്കിലും
തുമ്പംനല്‍കുമമംഗളം‌പദമതാല്‍ നീ ചൊല്ലിടും വാക്കുകള്‍
സം‌പ്രീതിക്കു വിനാശമായിവരുമെന്നോര്‍ത്തീടണം ചിന്തയില്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കാടാണെന്റെ ഹൃദന്തമെന്നു കരുതൂ,കേള്‍പ്പീലയോ പക്ഷികള്‍
പാടുന്നുള്ളു കുളിര്‍ത്തിടും സദിരുകള്‍ നിത്യം പ്രഭാതങ്ങളില്‍
കൂടുംകൂട്ടി വസിച്ചിടുന്ന കിളികള്‍ വൈവിദ്ധ്യതാളങ്ങളില്‍
പാടുന്നേരമുണര്‍ന്നിതെന്‍ കവിതകള്‍ രാഗാര്‍ദ്രഭാവങ്ങളില്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തഞ്ചത്തോടുള്ളില്‍വന്നാ ശിശുവിനെവിരവില്‍ കൈയിലന്‍‌പോടെടുത്താ
നെഞ്ചില്‍ചേര്‍ത്താത്തമോദം മരണവഴിയിലായ് കൊണ്ടുപോകാന്‍ ശ്രമിക്കേ
കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടന്നവള്‍തന്‍ കപടമുടനഴിച്ചന്നവള്‍ക്കുള്ള ദുഷ്ടാം
സഞ്ചാരംതീര്‍ത്തു സത്താംവരഗതി കനിവോടേകിയോനേ തൊഴുന്നേന്‍.
സ്രഗ്ദ്ധര.
ക്ലേശിച്ചങ്ങക്ഷരങ്ങള്‍ നിറവൊടു വടിവില്‍ചേര്‍ത്തുവെച്ചൊത്തവണ്ണം
ശ്ലോകത്തിന്‍പാദമാക്കീ,പലവുരു ശരിയായ് തെറ്റുതീര്‍ത്തൊത്തുനോക്കീ
പാകത്തില്‍ വെച്ചിടുമ്പോള്‍ വിമര്‍ശനപടുവായെത്തിയുത്താളഡംഭം
തൂകിത്തന്‍ജാഡകാട്ടും പടുതിയെയിവനും കൂപ്പിടാം,വെല്‍‌വുതാക.
സ്രഗ്ദ്ധര.
ക്ലേശിച്ചങ്ങീവിധത്തില്‍ രസമൊരുവിധമായ് വെച്ചു നിന്‍ മുന്നിലെത്തീ-
ട്ടാശിച്ചൂ,നല്ലതാണീ കറിയുടെ രചനാപാടവം നീ സ്തുതിക്കും
ഈശോയേ പെട്ടുപോയീ,പലവുരുവുടനേ ചൊല്ലി നീയീവിധം ശ്ശോ!
"മോശപ്പെട്ടില്ല,സാമ്പാറിതുവിധമൊരുനാള്‍ കൂട്ടിയിട്ടില്ല പൊന്നേ".
സ്രഗ്ദ്ധര.
നാടും വീടും വെടിഞ്ഞിക്കരയിലിതുവിധം കഷ്ടമെല്ലാംസഹിച്ചും
വാടുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഹാ,സകലദുരിതവും നിന്നെയോര്‍ക്കില്‍ നശിക്കും
വീടാണെന്നോര്‍ത്തുഞാനാ പടിയിലൊരുദിനം കേറിവന്നാല്‍തുടങ്ങും
മേടോര്‍ക്കില്‍ സ്വസ്ഥമാണീ കൊടിയമരുവിലും ജീവനം സ്വര്‍ഗ്ഗതുല്യം.
സ്രഗ്ദ്ധര.

സംസാരം കൊണ്ടുമുണ്ടാം പലവിധദുരിതം മന്നിലേവര്‍ക്കുമോര്‍ക്കാം
സംസാരം നല്ലതെങ്കില്‍ സുഖതരവഴിയില്‍ വന്നിടും മര്‍ത്ത്യജന്മം
സംസാരം തന്നെയെല്ലാമുലകിതില്‍ നലമായെന്നു ചിന്തിപ്പവര്‍ക്കീ-
സംസാരം സൌഖ്യമേകും മറുഗതിയവനുണ്ടാവുകില്ലിന്നു,നൂനം.
സ്രഗ്ദ്ധര.

*******************************************************************

Monday, May 2, 2011

ശ്ലോകമാധുരി.23

ദുരിതങ്ങളൊടുക്കുവതിന്നു ദിനം
ശിവശങ്കരനാമജപം ശരണം
ഭുവിതന്നിലിതാര്‍ക്കുമതിന്‍ ഫലമാം
ഭവഭാഗ്യവരം ശിവനേ തരണം.
തോടകം.

അല്പമായ ധനലാഭമോര്‍ത്തു നാം
അല്പമായ വിടുവേല ചെയ്യൊലാ
അല്പവിദ്യയറിവോടെ ചെയ്കിലി-
ന്നല്പമൊക്കെയെവനും ക്ഷമിക്കിലും
രഥോദ്ധത.

ചേലൊത്തു ചെഞ്ചുണ്ടൊടു ചേര്‍ത്തിടും നിന്‍
ചേണുറ്റൊരോടക്കുഴലായിയെങ്കില്‍
മാലൊക്കെ മാറും,തവപാദപത്മേ
കാലക്രമാല്‍ ചേര്‍ന്നിടുമെത്ര ഭാഗ്യം!.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
ബാലം മുകുന്ദം പരമാത്മരൂപം
ചേലൊത്തു ചിത്തേ തെളിവായ് വരേണം
ആലീന നീലാഭ കലര്‍ന്ന ഗാത്രം
ആലക്ഷ്യമായീടുകിലെന്റെ ഭാഗ്യം
ഇന്ദ്രവജ്ര.
ലാവണ്യവും ബുദ്ധിയുമൊന്നുപോലേ
യേകില്ല പെണ്ണിന്നു വിധീശ്വരന്‍ കേള്‍
എന്നാലതോര്‍ക്കാതൊരു തെറ്റുപറ്റീ-
ട്ടല്ലോ നിനക്കീവരമേകി വേധസ്സ് .
ഇന്ദ്രവജ്ര.

“കറുപ്പിനുണ്ടേഴു നിറം“ ഗമയ്ക്കാ-
കറുത്തപെണ്ണിന്റെ കരം പിടിച്ചേന്‍
ഉറച്ചുതന്നേ പറയാം സുഹൃത്തേ
കറുപ്പിനുണ്ടേറെ നിറം,സഹിക്കാം.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.

ജാജ്ജ്വല്യമാന ശുഭകാന്തിയൊടെന്റെ ചിത്തേ-
യുജ്ജ്രംഭിതാഭ പകരും ശിവവിഗ്രഹത്തില്‍
മുജ്ജന്മപാപമഖിലം നലമായൊഴിക്കാ-
നിജ്ജന്മപുണ്യമൊരു മാലയതാക്കിടാം ഞാന്‍.
വസന്തതിലകം.
കാലന്റെ പാദപതനം വരുമെന്ന തോന്നല്‍
കാലങ്ങളോളമളവില്‍ കവിയുന്നിതെന്നില്‍
കാലന്റെകാലനുടെ സന്നിധിപൂകി നിത്യം
കാലന്റെ പാശമൊഴിവാന്‍ കഴല്‍ കൂപ്പിടുന്നൂ.
വസന്തതിലകം.
നാലാണു വേദമതു നാലുമതിപ്രസിദ്ധം
നാലാണു മുക്തികളു ചേരുവതിന്നു സിദ്ധം
നലാശ്രമങ്ങളൊരുവന്നു വരുന്നു, സൌഖ്യം
നാലാണു നാലുമൊരുപോലെ വരാനസാദ്ധ്യം.
വസന്തതിലകം

ദാരിദ്ര്യദുഃഖശമനം വരുവാന്‍ നടന്ന-
ങ്ങാരബ്ധമാക്കി പലവേലകളും മഹേശാ
പോരാതെതോന്നി തവമുമ്പിലണഞ്ഞു പൂര്‍ണ്ണം
തീരാത്തദുഃഖമൊഴിവാന്‍ വഴിതേടിടുന്നേന്‍
വസന്തതിലകം.
“വണ്ടാണു ഞാന്‍,സകലചെണ്ടുകളില്‍ മുരണ്ടു-
തെണ്ടുന്നതാണു മമ ജീവിതദൌത്യമോര്‍ക്കൂ”
പണ്ടേ നിനക്കിവിധമുണ്ടൊരു തുണ്ടുഞായം
മിണ്ടേണ്ടെനിക്കതിലുമില്ലൊരു ശണ്ഠ,വണ്ടേ.
വസന്തതിലകം.
പെട്ടെന്നു വന്നു മമ കഷ്ടത തീര്‍ന്നുവെന്നു
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു പറയുന്നതു കേട്ടിടുമ്പോള്‍
ഒട്ടല്ല ചിന്തകളുദിപ്പതു,നിന്റെ ഭാവം
വട്ടല്ലെയെന്നു ഹൃദി തോന്നുകയാണു,സത്യം.
.വസന്തതിലകം.
ആ രാമമന്ത്രമൊരു പത്തുരു ചൊല്ലിടുമ്പോള്‍
നേരാണു ശാന്തിവരുമെന്നതിലില്ല മായം
ആ രാവണന്നു ഗതിയേകിയ രാമചന്ദ്രന്‍
പാരാതെ വന്നു വരമേകിടുമിന്നു നൂനം.
വസന്തതിലകം.
മന്ദസ്മിതത്തൊടരികത്തുവരുന്ന നിന്നോ-
ടെന്തൊക്കെയോതിടുവതെന്നു നിനപ്പു ഞാനും
കന്ദര്‍പ്പബാണമദമേറ്റു തളര്‍ന്നു ഞാനോ
കുന്തപ്പെടുന്നു പൊളിയല്ലതുതന്നെ സത്യം.
വസന്തതിലകം.

നന്നായ് നടക്കുമൊരു കാവ്യസദസ്സിലിന്നീ
മാന്ദ്യം വരുന്നതിനു കാരണമെന്തു,ചൊല്ലൂ
രണ്ടാളുകൂടിയിതിലൊന്നുവരുന്നുവെന്നാല്‍
ഉണ്ടായിടുന്ന രസമൊന്നു നിനയ്‌ക്ക നമ്മള്‍..
വസന്തതിലകം.
ചെറുതല്ലിതുപോലെ കാവ്യജാലം
പകരും തന്മയഭാവമെത്രചിത്രം
പുലരിപ്രഭതന്നിലീ നിരത്തില്‍
പതിയേയൊന്നു നടന്നുപോയിടും പോല്‍
വസന്തമാലിക.
അലമാലകളോടിയോടിവന്നെ-
ന്നുടലില്‍ തൊട്ടുതലോടിടുന്നു മെല്ലേ
വ്യഥയേറിവലഞ്ഞൊരെന്റെ ദുഃഖം
സദയം പത്നി തലോടിമാറ്റിടുംപോല്‍.
വസന്തമാലിക.

ജനതതിയുടെ സൌഖ്യം തന്നെയാണേതൊരാളും
കരുതുക,യതുതാനേ ക്ഷേമമാവുള്ളു പൂര്‍ണ്ണം
അതിനൊരു കുറവെങ്ങാന്‍ വന്നുവെന്നാല്‍ സുഹൃത്തേ
ഭരണമടിപുഴക്കാനൊത്തുകൂടും ജനങ്ങള്‍.
മാലിനി.
ആദ്യം തന്നെ പറഞ്ഞിടാം ഹിതകരം തന്നേയിതിന്നീവിധം
പദ്യം തീര്‍ത്തു രസിച്ചിടാന്‍ തുനിയുവോര്‍ക്കെല്ലാമിതാ സ്വാഗതം
ഗദ്യം പോലെ രചിക്കുവോര്‍ പണിപെടും,കാണട്ടെ,വൃത്തത്തിലായ്
ഹൃദ്യം തന്നെ രചിച്ചിടാം പലവിധം ശ്ലോകങ്ങളാസ്വാദ്യമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.

“ജ്യേഷ്ഠാ,സോദരി വീരനായ പതിയോടൊത്തൊന്നു ചേരട്ടെ,നാ-
മിഷ്ടം പോലെയവര്‍ക്കു നല്‍ക വരമാമാശംസകള്‍ ശാന്തമായ് “
ഇത്ഥം ചൊല്ലി സഹോദരന്റെ വിഷമം തീര്‍ത്തോരു കണ്ണന്‍ കനി-
ഞ്ഞര്‍ത്ഥംചേര്‍ന്നൊരു സൌഖ്യമൊന്നിവനുമിന്നേകേണമര്‍ത്ഥിപ്പു ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഇല്ലാ മറ്റൊരുചിന്തയെന്റെ ദയിതേ,നീയെന്റെ സര്‍വ്വം സഖീ
മല്ലാരിപ്രഭു തന്റെ സൌഷ്ഠവവരംതാന്‍ നീയെനിക്കെന്‍ പ്രിയേ
അല്ലല്‍തീര്‍ന്നു ധരിത്രിതന്നില്‍ സുഖമായ്‌വാഴാന്‍ നമുക്കൊന്നുമേ-
യില്ലാ വിഘ്നമതിന്നിടയ്ക്കിവനില്‍ നീ ചാര്‍ത്തുന്നുവോ സംശയം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാടേ പാടുക,പാടവത്തൊടു നറുംപാട്ടിന്റെയാ ശീലുകള്‍
പാടാന്‍ വന്ന വനപ്രിയേ,മടിയിനിക്കാട്ടൊല്ല പാടീടുവാന്‍
കൂടും നമ്മുടെ മോദവും, സടകുടഞ്ഞാടീടുമാപീഡനം
വാടാന്‍ ഞാന്‍ വരുമൊന്നു നിന്റെ മധുരം ഗാനം ശ്രവിച്ചീടുവാന്‍
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സത്യം ധര്‍മ്മമതൊക്കെയിന്നു മറയുന്നീനാട്ടില്‍ നിന്നും സ്ഥിരം
മദ്യം തന്നില്‍ മയങ്ങിടുന്ന യുവതയ്ക്കെല്ലാം വിനോദം വൃഥാ
മത്തേറുന്നൊരിവര്‍ക്കു ഹൃത്തില്‍ വിളയാ കാരുണ്യവും സ്നേഹവും
കുത്തും കൊള്ളയുമൊക്കെ വിത്തവഴിയായ്,ചിത്തം മരയ്ക്കുന്നു മേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കാലാകാലമെനിക്കുതോന്നിപലതും കാലംകഴിച്ചീടുവാന്‍
കാലോപേതമെടുത്ത വേലമതിയാ,വേറേയെടുക്കാം ശ്രമം
കാലംപോകെ ലഭിച്ചൊരീ പണിയിതില്‍ തൃപ്തം,സുഭിക്ഷം,സുഖം
കാലേകൂട്ടിയെനിക്കുവേണ്ടവിധമായ് തോന്നിച്ചു സര്‍വ്വേശ്വരന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം..
കണ്ടോരൊക്കെ വലിഞ്ഞുകേറിയിവിടം കണ്ടം കണക്കാക്കിയോ
കണ്ടിട്ടെന്തിനു മിണ്ടുവാന്‍ മടിയുമായ് നീ നിന്നിതെന്തീവിധം
കുണ്ടാമണ്ടികള്‍കാട്ടിടുന്നവരെനീ ദണ്ഡിച്ചിടാതെന്തിനീ
കണ്ഠക്ഷോഭമുയര്‍ത്തിയെന്നെ വെറുതേ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നു നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഉണ്ടോ നൈപുണി തൂലികയ്ക്കു മധുരം ശ്ലോകങ്ങളിന്നീവിധം
ചെണ്ടോടൊത്തതുപോലെതന്നെ നലമായെന്നും വിടര്‍ത്തീടുവാന്‍
മണ്ടത്തങ്ങളുരച്ചിടാതെ കവിതാപാദങ്ങളാരമ്യമായ്
ഉണ്ടാക്കീടുവതിന്നതിന്നു കഴിവെന്‍ വാണീ തുണച്ചേകണേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം
ഇന്ദ്രന്‍ പണ്ടൊരു നാരിതന്റെ സവിധം ചെന്നല്ലൊ വേഷംമറ-
ച്ചെന്താണന്നവനത്തരത്തിലധമം ചെയ്തീടുവാന്‍ കാരണം
കന്ദര്‍പ്പന്റെ മദം തരുന്ന വിശിഖം മാറില്പതിച്ചാല്‍ സ്വയം
മാന്ദ്യംവന്നു മനസ്സിലാര്‍ക്കുമെവനും ദുശ്ചിന്തകള്‍ നിശ്ചയം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വേണൂ,നിന്നൊടെനിക്കസൂയപെരുകും,കണ്ണന്റെ ശോണാധരം
വേണും‌പോലെ മുകര്‍ന്നിടാനനുദിനം ഭാഗ്യംനിനക്കല്ലയോ
വേണുന്നൊക്കെയൊരുക്കി ഞാന്‍ പലമുറയ്ക്കേറെശ്രമിച്ചെങ്കിലും
വേണോയെന്ന വിചാരമോടെയവനങ്ങോടിക്കളഞ്ഞെപ്പൊഴും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഏതോ വാക്കുകളൊക്കെയര്‍ത്ഥരഹിതം ബിംബങ്ങളാണെന്ന മ-
ട്ടെട്ടുംപൊട്ടുമറിഞ്ഞിടാതെ പദമായ് കുത്തിക്കുറിച്ചൊത്തപോല്‍
കിട്ടും വേദിയിലൊക്കെയെത്തിയലറിപ്പാടുന്നൊരീ വര്‍ഗ്ഗമാ-
ണത്യന്താധുനികം പറഞ്ഞു കവിതാസാരം മുടിക്കുന്നവര്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാമ്പിന്‍ മെത്തയിലാണു നിന്റെ ശയനം,സമ്പ്രീതമാംദര്‍ശനം
പൂമാതിന്നുടലോടു ചേര്‍ന്ന മിളിനം, സന്തോഷമാ മേളനം
ക്രൂരം നക്തചരര്‍ക്കു ഭീതിജനനംനല്‍കുന്ന നിന്നാനനം
കാണുന്നോര്‍ക്കു വരുന്നു പാപശമനം,നീ മന്നിനുജ്ജീവനം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം
വാക്കിന്നുള്ളൊരു ശക്തി വാളിനു വരാ,ദുര്‍വാക്കിനാല്‍ ഹൃത്തടം
വീക്കംകൊണ്ടിടുമെന്നതല്ല മുറിവോ ശീഘ്രം ശമിക്കാ ദൃഢം
വാളാലുള്ളൊരു ഛേദമൊക്കെയൊഴിയും കാലക്രമാലെന്നതാല്‍
വാക്കാലാര്‍ക്കുമൊരിക്കലും കഴിവതും ക്ലേശങ്ങള്‍ നല്‍കീടൊലാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ദീനം കൊണ്ടു വലഞ്ഞു ഭൂസുരനൊരാള്‍ പണ്ടെത്തി നിന്‍ മുന്നിലായ്
നൂനം തീര്‍ത്തൊരു കാവ്യമെത്ര മധുരം ശ്ലോകങ്ങളാല്‍ നിര്‍ഭരം
മൌനം ഞാനവ ചൊല്ലിനിന്റെ സവിധേ വന്നീടുമിന്നദ്രുതം
ശൂന്യം വന്നിടുവാനിവന്റെ കദനം,വാതാലയേശം ഭജേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ദേവാ,നിന്നുടെ മുന്നിലെത്തി വിവിധം ശ്ലോകങ്ങളര്‍ഘ്യങ്ങളായ്
ആവും മട്ടു രചിച്ചു ശോകമകലാനര്‍പ്പിപ്പു ഭക്ത്യാദരം
നീറും വേദനകൊണ്ടു ഞാന്‍ വലയുമീ നേരത്തു നീയെന്നിയേ
വേറേ ദൈവതമില്ലെനിക്കു വരമാമാലംബമായ്,ശ്രീഹരേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നീറല്ലേ തവ മൌലിതന്നില്‍നിറവായ് മാറുന്നൊരാഗംഗയും
നീറല്ലേ തവ ഭൂഷയായിയുടലൊന്നാകേ ധരിച്ചുള്ളതും
നീറില്ലേ തവ ദൃഷ്ടിതന്നില്‍ വരുമാ നിഷ്ഠൂരരാം ദൈത്യരും
നീറില്ലേ തവ ദര്‍ശനം പ്രതിദിനം കിട്ടായ്കിലെന്‍ ചിത്തവും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.

ധന്യേ,നീയെന്തിനെന്നേയിതുവിധമഴലില്‍ ചേര്‍ത്തു സംതൃപ്തി നേടീ
അന്യന്‍ ഞാനെന്നു വന്നോ,ഹൃദയമുരുകിടുംമട്ടു ഞാന്‍ പീഡ ചെയ്തോ
മാന്യന്‍താനെന്നു ചിന്തിച്ചൊടുവിലിവനില്‍ വന്‍തെറ്റു കണ്ടോ വൃഥാ,യീ-
മന്നില്‍ ഞാന്‍ നിന്നിലല്ലാതപരയൊരുവളില്‍ കാണ്മതില്ലാ സഖിത്വം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
കവിയെന്നുള്ളൊരു പേരുകേട്ടിടാനായ്
വിവരക്കേടുകള്‍ ബിംബമാക്കിയൊക്കേ
ചവറായ് കൂട്ടിരചിച്ചതൊന്നു നോക്കേ
കവിയും ദുഃഖമതാര്‍ക്കു തീര്‍ക്കുവാനാം.
ആതിര.(നവീനവൃത്തം)
സഭരം‌യം വരുമാതിരയ്ക്കു പാദം.
അഴലിന്നൊക്കെയൊഴിഞ്ഞു പോയിടാനായ്
കരുണാവാരിധി തന്റെ പാദപത്മം
സ്ഥിരമായ് ചിത്തമദം ത്യജിച്ചു ഭക്ത്യാ
ഭജനം ചെയ്യുകതന്നെയാണു മാര്‍ഗ്ഗം.
ആതിര.