ശ്ലോകമാധുരി.10
വേണുഗാനമതിഹൃദ്യമായി ഞാന്‍
ഈണമോടെ ലയമാര്‍ന്നു പാടിടാം
വേണമെന്നരികിലെന്റെ തോഴിയെന്‍
ഈണമായിയിണയായിയെന്നുമേ
രഥോദ്ധത
മതി,മതിയിനിയൊക്കെയും മറക്കാം
മതിയതിശോഭ ചൊരിഞ്ഞുനിന്നിടുന്നു
മതിമുഖിയിനിയെന്റെയുള്ളിലെന്നും
മതിഹരമാം മതികാന്തി ചിന്നിനില്‍‌ക്കും
പുഷ്പിതാഗ്ര
മതി,മതിയിനിയെന്നു ചൊല്ലിടാതേ
മതിമുഖി നീയൊരു പാട്ടുപാടു വശ്യം
മതിമതി,യതിലുള്ള രാഗമെല്ലാം
മതിവരുമോളമെനിക്കു നല്‍ക ഹൃദ്യം.
പുഷ്പിതാഗ്ര
പ്രമുദിതവദനേ നമുക്കെന്നുമേ
മധുവിധുമധുരം നിറം ചാര്‍ത്തിടും
അതിലിടമുറിയാനുയര്‍ത്തൊല്ല നീ
പരിഭവമുതിരും മൊഴിത്തുണ്ടുകള്‍.
പ്രമുദിതവദന
മതികലചൂടിയ നിറവോടും
കരുണയുണര്‍ന്നൊരു മിഴിയോടും
മനമിതില്‍ വന്നിടു ശിവശംഭോ
അരുളുക സദ്ഗതി സകലേശാ.
ജലധരനീലം
വസന്തകാലത്തു സൂനങ്ങളാലേ
ധരിത്രിയോലുന്ന ഭാവങ്ങള്‍ വശ്യം
പെരുത്ത മോഹങ്ങളിന്നെന്റെ ഹൃത്തില്‍
കൊരുത്തുനല്‍കുന്നു മാല്യങ്ങള്‍ ഹൃദ്യം.
കേരളി
നിറവായ് വിരിയും സുമനിരകള്‍
നിറമായ് നിറയും വനികകളില്‍
വരികെന്നരികില്‍ പ്രണയിനി നീ
നിരതം പകരൂ മധുരരസം.
ധരണി
കളയുക മധുമൊഴി കദനം ദൂരേ
ചെറിയൊരു ചിരിയുടെ മധുരം നല്‍‌കൂ
അരിയൊരു ലയമൊടു വരു നീയെന്നും
മതിമുഖിയിനി മമ നവതാരുണ്യം.
നവതാരുണ്യം
പലനാളു ഞാനീ പടിയേറിടുമ്പോള്‍
അറിയാതെ ഹൃത്തില്‍ സുഖമേറിടുന്നൂ
ശബരീശ നിന്നേ തൊഴുതെന്റെ പാപം
പരിപൂര്‍ണ്ണമായിന്നൊഴിവായിടേണം.
കോകരതം
************************************
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment