ശ്ലോകമാധുരി.37
‘ഭാസ്സില്‍ രമിക്കുന്നവര്‍ ഭാരതീയര്‍‘
ഘോഷിച്ചു സര്‍വ്വജ്ഞരിതേ പ്രകാരം
ഭോഷ്കെന്നു നണ്ണേണ്ട,സുഭദ്രമായ
ഭാഷ്യം,സ്മരിക്കാമഭിമാനപൂര്‍വം.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
ചാപല്യമോടെ പലനാളു കഴിഞ്ഞു മന്നില്‍
ഊന്നാനെടുത്തു വടിയൊന്നവനന്ത്യകാലേ
എന്നാല്‍ ഭവന്റെ തിരുചേവടിയാണു മോക്ഷം
നല്‍കുന്നൊരൂന്നുവടി,തേടതു ഭക്തിയോടേ.
വസന്തതിലകം.
താളത്തൊടു നീയൊരു പാട്ടുപാടൂ
നീലക്കുയിലേ വരുകെന്റെ ചാരേ
ക്ഷീണിച്ചിവിടേ കഴിയുന്നു ഞാനും
നീ പാടുകില്‍ ഞാനതു കേട്ടുറങ്ങും.
ഉപസ്ഥിത.
ശോകം വരുംപൊഴുതെനിക്കൊരു ശാന്തിനല്‍കാന്‍
വേഗം വരൂ,കരുണയോടഗജാത്മജാ നീ
അന്‍പോടെ തുമ്പിയൊരുമാത്രയുയര്‍ത്തിയെന്നില്‍
സം‌പ്രീതനായി വരമേകണമേ,ഗണേശാ.
വസന്തതിലകം.
ഹരപുരമമരും ത്രൈലോക്യനാഥാ, മഹേശാ
ദുരിതശമനമേകും നല്‍‌വരം നല്‍ക,ശംഭോ
തിരുവടിമലര്‍ തന്നേയാശ്രയം മാലകറ്റാന്‍
പരിചൊടു,പരമേശാ,പാദപത്മം തൊഴുന്നേന്‍.
മാലിനി.
ഇമ്പംചേര്‍ന്ന പദങ്ങളാല്‍ കവിതകള്‍,ശ്ലോകങ്ങളാമൊക്കെയും
തുമ്പംവിട്ടു രചിക്കുവാന്‍ കഴിവെനിക്കേകേണമേ,ശാരദേ
മുന്‍പില്‍ ഞാനവ വെച്ചിടാം നിറവെഴും പാദത്തിലര്‍ഘ്യങ്ങളായ്
അംബേ,അക്ഷരരൂപിണീ കനിവൊടേ തന്നീടു വാഗ്‌വൈഭവം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കെട്ടിപ്പൂട്ടിയെടുത്തു ഞാന്‍ കവിതയേ,യങ്ങേക്കരേയ്‌ക്കിട്ടു ഞാന്‍
വീട്ടില്‍ വന്നുസുഖിച്ചിരുന്ന സമയത്തെത്തീ തിരിച്ചിന്നവള്‍
ഒട്ടേറെക്കഷണിച്ചു ഞാനവളെയെന്‍ ഹൃത്തീന്നകറ്റാന്‍,ശ്രമം
പൊട്ടിപ്പോയി,ലസിച്ചിടെന്റെ കവിതേ,യിമ്മട്ടിലെന്‍ ഹൃത്തില്‍ നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
‘ദേഹം ദേഹിയെ വേര്‍പെടുന്ന സമയത്തെന്‍ ചാരെയാശ്വാസമായ്
ആരും വന്നിടു‘മെന്നു നീ കരുതുകില്‍ നേരാവുകില്ലാ ദൃഢം
പാരില്‍ ബന്ധമതൊക്കെ ബന്ധനമതായ് കാണുന്നു ബന്ധുക്കള്‍,നീ
ആപത്ബാന്ധവപാദപത്മഭജനം ചെയ്തീടു,ഭക്ത്യാദരം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പങ്കം തന്നില്‍ മദിച്ചിടുന്ന കിടികള്‍ക്കെന്താണു പത്ഥ്യം സഖേ
ശങ്കിക്കേണ്ട,പറഞ്ഞുവെങ്കിലതില്‍ വന്‍പാപം നിനക്കില്ലെടോ
തങ്കം,സ്വര്‍ണ്ണവിഭൂഷകള്‍,മരതകം, മുത്തും കൊടുത്തീടെടൊ
വങ്കന്‍ പന്നി രമിപ്പതാ ചെളിയിലാം,വര്‍ഗ്ഗസ്വഭാവം സ്ഥിരം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പണ്ടെങ്ങാണ്ടൊരു നാലുപാദമിവിടെക്കോറീ,മറന്നിട്ടു ഞാന്‍
മിണ്ടാതവ്വിധമങ്ങിരുന്നു,കവിതാപാദങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കാതെ,ഹാ
വീണ്ടും ഞാനിവിടേയ്ക്കു വന്നതിവിടം കാണാന്‍,കുറിക്കാന്‍ സ്വയം
വേണ്ടും വണ്ണമതിന്നൊരാശയമുടന്‍ കിട്ടാന്‍ കൊതിച്ചീവിധം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മാറില്‍ ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു കണ്ണനു മുലപ്പാലേകി,ജീവന്‍ ത്യജി-
ക്കാറായ് വന്നളവന്നു ദീനമലറിക്കാറീ”മതീ,യ്യോ,മതീ”
‘സംസാരത്തിലെ ബന്ധനം മതിമതീ‘ന്നെന്നര്‍ത്ഥമാക്കീട്ടവന്‍
കംസാരീ,ഹരിയന്നവള്‍ക്കു ഗതിയായേകീ വരം മോക്ഷദം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
അത്യന്തം ഭക്തിയോടീ തിരുനടയടിയന്‍ തേടിയെത്തീ,ഭവാനീ
നിത്യം നിന്‍പൂജ ചെയ്‌വാനതിലിവനുടനുണ്ടാകുമീയാത്മഹര്‍ഷം
കൃത്യംചൊല്ലാവതല്ലാ,മനമതിലുളവാകുന്നൊരാ ഭാവമെല്ലാം
സത്യം നിന്‍ മായതന്നെന്നിവനതു ദൃഢമായാത്മനാ,ലോകമാതേ.
സ്രഗ്ദ്ധര.
*******************************************************************
Saturday, September 24, 2011
Wednesday, September 21, 2011
ശ്ലോകമാധുരി.36
ശ്ലോകമാധുരി.36
ഹൃത്തില്‍ വന്നൊരു വാക്കുകള്‍ കൊരു-
ത്തിത്ഥം മുത്തണിമാല്യമാക്കി ഞാന്‍
കെള്‍പ്പേറും തവപൂജചെയ്തു നിന്‍-
തൃപ്പാദത്തിലലങ്കരിക്കുവാന്‍.
ശുദ്ധവിരാള്‍.
കൃപയോടിനിയൊന്നു വന്നിവ-
ന്റുപതാപങ്ങളൊഴിക്കുകംബികേ
കരുണാമയി നീയെനിക്കു നല്‍-
വരമേകൂ,തുണയേകു സന്തതം.
വിയോഗിനി.
ചെറ്റത്തരം കാട്ടി മറിഞ്ഞു മണ്ണില്‍
പറ്റിപ്പിടിച്ചങ്ങു കിടന്നിടേണ്ടാ
കൊറ്റൊന്നുമില്ലാതെ വലഞ്ഞു മക്കള്‍
വീട്ടില്‍ കിടപ്പാണതു കാണ്‍ക,കഷ്ടം.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
അഹന്ത ഹന്തവ്യമതാണു മണ്ണില്‍
മഹിക്കു വേണ്ടുന്നതു മൈത്രി മാത്രം
ഇഹത്തില്‍ വാഴുന്നൊരു നാളിലെല്ലാം
മഹത്തമസ്നേഹമുണര്‍ത്തു നമ്മള്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
ഒരിക്കല്‍ നീയെന്നുടെ കാതില്‍ മെല്ലേ
ഉരച്ച കാര്യം മധുരം മരന്ദം
തിരിച്ചു ഞാന്‍ ചൊല്ലിയ വാക്കു കേള്‍ക്കേ
ചിരിച്ചു നീ നിന്നതിനെന്തു ചന്തം!.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
കടുത്ത വാക്കുകളുരച്ചു നീയിനി-
യെടുത്തിടേണ്ടൊരു മികച്ച കാര്യവും
മനസ്സിലാക്കുക,മൃദുത്വവാണികള്‍
നിനച്ചുരയ്ക്കുക,നിനക്കു നന്മയാം.
സുമംഗല.
കനകകാന്തി തെളിഞ്ഞു വിളങ്ങിയീ-
വനികതന്നില്‍ സുമങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞിതാ
അവനി തന്നിലിവന്നിവ നല്‍കിടു-
ന്നമിതസൌഖ്യമമേയമമോഘമായ്.
ദ്രുതവിളംബിതം.
ഈണം മറന്നു പടുപാട്ടുകള്‍ പാടുവാനായ്
നാണം നിനക്കു ലവലേശവുമില്ലെ ചൊല്ലൂ
വേണം നിനക്കു പരിശീലനമൊന്നു പാടാന്‍
ക്ഷീണം വരാതെയതിനായുക,യെന്റെ കാക്കേ.
വസന്തതിലകം.
ഉണ്ണിക്കരത്തില്‍ നറുവെണ്ണയെടുത്തു മെല്ലേ
ഉണ്ണാന്‍ വരുന്ന സഹജര്‍ക്കു കൊടുത്തു കൈയില്‍
കണ്ണന്‍ നടത്തുമൊരു ലീലയിതെത്ര രമ്യം
കണ്ണില്‍ നിറഞ്ഞ നിറനിര്‍വൃതിയെത്ര ഹൃദ്യം!
വസന്തതിലകം.
ഉണ്ടോ,നിനക്കു ചില തോന്നല്‍ പെരുത്തു ഹൃത്തില്‍
വണ്ടേ,കറുത്തനിറമാണഴകാര്‍ക്കുമാര്‍ക്കും
മണ്ടാ,വിയത്തില്‍ വിരിയുന്നൊരു ചന്ദ്രലേഖ-
യ്ക്കുണ്ടാവുമോ നിറവു,നീലനിറം നിറഞ്ഞാല്‍?
വസന്തതിലകം.
എണ്ണാം നിനക്കു,ഭുവനം വനമാണു ചിത്രം
കണ്ണില്‍പ്പെടുന്ന ചില സത്യമതും വിചിത്രം
വിണ്ണില്‍ വിളങ്ങുമൊരു ശക്തിയതല്ല ദൈവം
മണ്ണില്‍ വരം സഹജമൈത്രി,യതാണു ദൈവം.
വസന്തതിലകം
കാരാഗൃഹത്തില്‍ ജനനം ബഹുകേമ,മെന്നാല്‍
കാട്ടുന്നതൊക്കെ വികൃതിത്തരമാണു കഷ്ടം
കണ്ണാ,നിനക്കു തിരികേ തടവില്‍ കിടക്കാ-
നുണ്ടോ ഹൃദത്തില്‍ വലുതാം കൊതി,യൊന്നു ചൊല്ലൂ.
വസന്തതിലകം.
ജോലിക്കുവേണ്ടിയൊരുവന്‍ പല വാതില്‍ തെണ്ടി-
വേലത്തരത്തിലലയുന്നതു കാണ്‍ക നിങ്ങള്‍
മേലൊക്കെ മണ്ണു പുരളാത്തൊരു വേല,വന്‍ കൈ-
ക്കൂലിക്കു സാദ്ധ്യത പെരുത്തൊരു ജോലി വേണം
വസന്തതിലകം.
ഞെട്ടറ്റു മണ്ണടിയുമെന്നൊരു സത്യമോര്‍ത്തി-
ട്ടൊട്ടൊട്ടു നന്മയപരര്‍ക്കിനി നല്‍ക,പൂവേ
ഒട്ടേറെയുണ്മയിതുപോലെ ജഗത്തിലുണ്ടെ-
ന്നൊട്ടൊന്നുറച്ചിടുകില്‍ നന്മ നിനക്കുമുണ്ടാം.
വസന്തതിലകം.
തൂവെണ്ണിലാവു പടരുന്നവനീതലത്തില്‍
നീലാരവിന്ദമെതിനോ മിഴിപൂട്ടി നിന്നൂ
മേലേ വിടര്‍ന്ന ശശിബിംബമതിന്റെ ശോഭ
ചാലേ കവര്‍ന്നിടരുതെന്നു നിനച്ചതാവാം.
വസന്തതിലകം.
നീളേ തെളിഞ്ഞ വരതാരകമൊക്കെ വിണ്ണില്‍
മേളിച്ചിടുന്നു നിറദീപകണം കണക്കേ
ഓളത്തിലീ ദൃശമുണര്‍ത്തിടുമാത്മകര്‍ഷ-
മാളിച്ചിടും വിരഹവേദനയെന്റെയുള്ളില്‍.
വസന്തതിലകം.
നീഹാരശീകരസമം ചില മുത്തുകള്‍ ഞാന്‍
മോഹിച്ചെടുത്തു നിറമുത്തണി മാലയാക്കി
ആഹാ! നിനക്കതണിയാനുടനേകുവാന്‍ ഞാന്‍
ഈ ഹാരമോടെയവിടെത്തിടുമോമലാളേ.
വസന്തതിലകം.
പണ്ടേ കളഞ്ഞ ചിലകാര്യമെടുത്തു നീയീ
ശണ്ഠയ്ക്കു വന്നിടുകിലിണ്ടല്‍ നിനക്കുമുണ്ടാം
ഉണ്ടായ കാര്യമതു ചൊല്ലിയതൊക്കെ ശുദ്ധ-
മണ്ടത്തമായിയതു തന്നെ നിനച്ചു ഞാനും.
വസന്തതിലകം.
ഭാവിക്കുവേണ്ടിയൊരുവന്‍ പലവേലചെയ്തു
ഭാവിച്ചിടുന്നു ഗമ,പിന്നൊരു വിശ്രമം താന്‍
ആ വിദ്യ ചെറ്റു വിനയായി വരുന്നുവെന്നാ-
ലാവിച്ചിടും സകല ലക്ഷ്യവുമോര്‍ത്തിടേണം.
വസന്തതിലകം.
വല്ലായ്മ വന്നു പെരുകുന്നൊരു നേരമാണെ-
ന്നില്ലായ്മയൊക്കെയറിയുന്നിനിയെന്തു ചെയ്‌വാന്‍
നല്ലോരുകാലമതു ഭൂതമതായിയെന്നേ
പൊല്ലാപ്പിലാക്കിയിവനോര്‍ത്തതുമില്ല ഭവ്യം.
വസന്തതിലകം.
സദാ നീയിരിക്കെന്റെ ഹൃത്തില്‍,മഹേശാ
മുദാ നിന്റെ നാമം ജപിക്കാം,ഗിരീശാ
കദാ നിന്റെ സം‌പ്രീതിയെന്നേ തുണക്കും
തദാ യെന്റെയീ ജന്മസാഫല്യമാകും.
ഭുജംഗപ്രയാതം.
നിരന്തരം രസങ്ങളാര്‍ന്ന വാക്കുകള്‍ കൊരുത്തെടു-
ത്തുരച്ചിടുന്ന കാവ്യമൊക്കെയെത്രമേല്‍ മഹത്തരം
വരുന്നകാലമൊക്കെയിങ്ങനീവിധത്തിലുത്തരോ-
ത്തരം പടുത്വമോടെയങ്ങൊരുക്കു കാവ്യമുത്തുകള്‍ .
പഞ്ചചാമരം.
അമ്പിന്‍ ശയ്യയിലന്നു ഭീഷ്മര്‍ ശയനം ചെയ്തൂ,മുഹൂര്‍ത്തം ഗണി-
ച്ചമ്പേ,യംബ ശിഖണ്ഡിയായി പകയും വീട്ടീ രണേ തൃപ്തിയായ്
അന്‍പോടേ കുരു പാണ്ഡവര്‍ വൃണിതരായ് ചെന്നെങ്കിലും തോന്നിയി-
ല്ലമ്പല്ലാ മൃദുശയ്യയായി,ഭഗവാന്റന്‍പാണു താങ്ങായ് വരം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഈ ലോകത്തിലുരുത്തിരിഞ്ഞുവരുമാ മായങ്ങള്‍ നിസ്സംശയം
മാലേറ്റീടു,മടുത്തിടേണ്ട,ദൃഢമായ് കാണേണമീയാശയം
കാലേതന്നെയിതാണു സത്യ,മനിശം തോന്നുന്നമര്‍ത്ത്യന്‍ സ്വയം
കാലക്കേടുകള്‍ വന്നിടാതെ ഭഗവത്പാദം ഗമിക്കും നിജം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
എന്താണിന്ദുകലയ്ക്കു ചന്തമിടിയാന്‍ ബന്ധം തിരഞ്ഞിന്നു ഞാന്‍
ചിന്തിച്ചിട്ടു തെളിഞ്ഞതില്ല ദൃഢമാം ഹേതുക്കളൊന്നും ഹൃദി
ചെന്താര്‍മാനിനി തന്റെ ചില്ലിയുഗളം കണ്ടിട്ടു തന്‍ ശോഭയില്‍
മാന്ദ്യംവന്നു ഭവിച്ചുവെന്നു കരുതുന്നുണ്ടാമതാം കാരണം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
‘ഔപമ്യത്തിനു ചന്ദ്രനൊക്കു‘മതു കേട്ടീലോകമാകേയല-
ഞ്ഞാപത്ബാന്ധവ,നിന്റെ മുഗ്ദ്ധവദനം കാണാന്‍ കൊതിച്ചൊന്നു ഞാന്‍
അപ്പോള്‍ ചേലിലുണര്‍ന്ന നിന്റെ വദനം കണ്ടിന്ദു തോറ്റങ്ങു പോ-
യപ്പപ്പോ! കളവാരു ചൊന്ന,വനൊടും,കണ്ണാ,ക്ഷമിച്ചീടണം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചിത്രം!,ചിത്രതരത്തിലെത്ര വിരുതില്‍ ചാലിച്ച വര്‍ണ്ണങ്ങളാല്‍
ഇത്രക്കുന്മദഭംഗിയോടെ മഴവില്‍ചിത്രം വരച്ചീശ്വരന്‍
ഗാത്രം കോള്‍മയിര്‍ കൊണ്ടിടുന്നിവകളാലക്ഷ്യം വരുംമാത്രയില്‍
സൂത്രം ചൊല്ലുകയല്ല, സത്യമതുതാന്‍ നോക്കങ്ങു വിണ്ണില്‍ സഖേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
‘ജ്യോതി‘സ്സായിയുണര്‍ന്നു നിത്യമിവിടേ നവ്യങ്ങളാം മുത്തുകള്‍
ശ്ലോകത്തില്‍ നിറശോഭയോടെ വിരിയിച്ചുത്സാഹപൂര്‍വം സ്വയം
മോദിച്ചിങ്ങു വിളങ്ങിടും ‘കവിത തന്‍ മാതേ‘ നിനക്കായി ഞാന്‍
നേദിക്കുന്നൊരു കാവ്യമൊക്കെ സദയം കൈക്കൊള്‍ക,ധന്യാത്മികേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
താളം തെറ്റിയ പാട്ടുപാടിയിനി നീ,യെന്‍ മുന്നില്‍ വന്നിട്ടു തീ
നാളം പോലെയിവന്റെ ഹൃത്തിനധികം താപം പകര്‍ന്നീടൊലാ
കാളം മോന്തുകില്‍ വന്നതെറ്റു ശരിയായീടില്ല,യീണത്തില്‍ നീ
ചൂളം കുത്തിയുണര്‍ത്തിടൂ സ്വരസുഖം,മൈനേ,രസിക്കട്ടെ ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തുമ്പേ,യോണവിശേഷമൊന്നു പറയൂ, നീ കണ്ടയോണക്കളം
വമ്പാര്‍ന്നുള്ളതുതന്നെയോ മലര്‍കളാലിമ്പം പകര്‍ന്നുള്ളതോ
ഗാംഭീര്യം വരുവാന്‍ മരപ്പൊടികളില്‍ വര്‍ണ്ണം നിറച്ചുള്ളതോ
തമ്പ്രാന്‍ മാബലി കണ്ടു കണ്‍കുളിരുവാന്‍ വന്നോ,തിരിഞ്ഞോടിയോ ?
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാറുന്നുണ്ടൊരു വര്‍ണ്ണചിത്രശലഭം പൂന്തേന്‍ നുകര്‍ന്നങ്ങനേ
ആരാമങ്ങളിലൊക്കെ ഭംഗി നിറയും പുഷ്പങ്ങള്‍ തോറും മുദാ
ഈ രമ്യാഭ കലര്‍ന്ന ദൃശ്യമിതുപോല്‍ കാണുമ്പൊള്‍ പൂമ്പാറ്റപോല്‍
ശ്ലോകം നിത്യവുമാസ്വദിപ്പവരെ,ഞാനോര്‍ക്കുന്നു, ‘ശോഭാ‘ന്വിതം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പെയ്യട്ടേ മഴയീവിധം തകൃതിയായ്, ഭൂമിക്കു സന്തോഷമായ്
പെയ്യട്ടേ, ഹൃദയത്തിനാത്മസുകൃതം നല്‍കുന്ന നല്‍‌വാക്കുകള്‍
പെയ്യട്ടേ, നിറവാര്‍ന്ന നന്മ പെരുകും സത്കര്‍മ്മമാമൊക്കെയും
പെയ്യട്ടേ, നിറയട്ടെയിന്നുലകിലീ സൌഭാഗ്യസംവൃത്തികള്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മദ്ദേഹം വരഭംഗിയാര്‍ന്നു നിറവില്‍ തന്നൂ ഭവാന്‍ തുഷ്ടനായ്
ഇദ്ദേഹത്തിലൊരുക്കിവെച്ചു കരുണക്കാസ്ഥാനമായ് ഹൃത്തടം
ചിദ്രൂപം സ്ഥിതഭക്തിയോടെയവിടെ സ്ഥാപിച്ചു ഞാനീവിധം
സദ്യോഗത്തില്‍ നടന്നിടുന്നു ഭഗവച്ചൈതന്യസംവാദിയായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
“വിണ്ണില്‍ നിന്നുതിരുന്നൊരീ സലിലബിന്ദുക്കള്‍ ചുടുന്നെന്നെ,നീ
കണ്ണാ,വന്നിടു വേഗ”മെന്നു പറയുന്നാ രാധ ദുഃഖാര്‍ത്തയായ്
ഇന്നീ മാലിലുലഞ്ഞു തപ്തഹൃദയം വിങ്ങുന്നതെന്തേ,കടല്‍-
വര്‍ണ്ണന്‍ വന്നു തലോടിയില്ല,യവനാ കണ്ണന്‍ മഹാശീമ താന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ആശാപാശം വലച്ചിട്ടൊരുവനവനിയില്‍ തൃപ്തിയാകാതെ നിത്യം
വേഷം,ഭൂഷാദി സൌഖ്യം സകലവിധമുടന്‍ ലഭ്യമാക്കാനുഴയ്ക്കും
മോശം കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്തിട്ടതിലൊരു വിഷമം തോന്നിടാതന്ത്യമാകേ
ഈശന്‍പാദം നമിക്കാനലയുവതെതിനോ ശാപമായീ ശരിക്കും.
സ്രഗ്ദ്ധര..
***************************************************************
ഹൃത്തില്‍ വന്നൊരു വാക്കുകള്‍ കൊരു-
ത്തിത്ഥം മുത്തണിമാല്യമാക്കി ഞാന്‍
കെള്‍പ്പേറും തവപൂജചെയ്തു നിന്‍-
തൃപ്പാദത്തിലലങ്കരിക്കുവാന്‍.
ശുദ്ധവിരാള്‍.
കൃപയോടിനിയൊന്നു വന്നിവ-
ന്റുപതാപങ്ങളൊഴിക്കുകംബികേ
കരുണാമയി നീയെനിക്കു നല്‍-
വരമേകൂ,തുണയേകു സന്തതം.
വിയോഗിനി.
ചെറ്റത്തരം കാട്ടി മറിഞ്ഞു മണ്ണില്‍
പറ്റിപ്പിടിച്ചങ്ങു കിടന്നിടേണ്ടാ
കൊറ്റൊന്നുമില്ലാതെ വലഞ്ഞു മക്കള്‍
വീട്ടില്‍ കിടപ്പാണതു കാണ്‍ക,കഷ്ടം.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
അഹന്ത ഹന്തവ്യമതാണു മണ്ണില്‍
മഹിക്കു വേണ്ടുന്നതു മൈത്രി മാത്രം
ഇഹത്തില്‍ വാഴുന്നൊരു നാളിലെല്ലാം
മഹത്തമസ്നേഹമുണര്‍ത്തു നമ്മള്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
ഒരിക്കല്‍ നീയെന്നുടെ കാതില്‍ മെല്ലേ
ഉരച്ച കാര്യം മധുരം മരന്ദം
തിരിച്ചു ഞാന്‍ ചൊല്ലിയ വാക്കു കേള്‍ക്കേ
ചിരിച്ചു നീ നിന്നതിനെന്തു ചന്തം!.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
കടുത്ത വാക്കുകളുരച്ചു നീയിനി-
യെടുത്തിടേണ്ടൊരു മികച്ച കാര്യവും
മനസ്സിലാക്കുക,മൃദുത്വവാണികള്‍
നിനച്ചുരയ്ക്കുക,നിനക്കു നന്മയാം.
സുമംഗല.
കനകകാന്തി തെളിഞ്ഞു വിളങ്ങിയീ-
വനികതന്നില്‍ സുമങ്ങള്‍ വിരിഞ്ഞിതാ
അവനി തന്നിലിവന്നിവ നല്‍കിടു-
ന്നമിതസൌഖ്യമമേയമമോഘമായ്.
ദ്രുതവിളംബിതം.
ഈണം മറന്നു പടുപാട്ടുകള്‍ പാടുവാനായ്
നാണം നിനക്കു ലവലേശവുമില്ലെ ചൊല്ലൂ
വേണം നിനക്കു പരിശീലനമൊന്നു പാടാന്‍
ക്ഷീണം വരാതെയതിനായുക,യെന്റെ കാക്കേ.
വസന്തതിലകം.
ഉണ്ണിക്കരത്തില്‍ നറുവെണ്ണയെടുത്തു മെല്ലേ
ഉണ്ണാന്‍ വരുന്ന സഹജര്‍ക്കു കൊടുത്തു കൈയില്‍
കണ്ണന്‍ നടത്തുമൊരു ലീലയിതെത്ര രമ്യം
കണ്ണില്‍ നിറഞ്ഞ നിറനിര്‍വൃതിയെത്ര ഹൃദ്യം!
വസന്തതിലകം.
ഉണ്ടോ,നിനക്കു ചില തോന്നല്‍ പെരുത്തു ഹൃത്തില്‍
വണ്ടേ,കറുത്തനിറമാണഴകാര്‍ക്കുമാര്‍ക്കും
മണ്ടാ,വിയത്തില്‍ വിരിയുന്നൊരു ചന്ദ്രലേഖ-
യ്ക്കുണ്ടാവുമോ നിറവു,നീലനിറം നിറഞ്ഞാല്‍?
വസന്തതിലകം.
എണ്ണാം നിനക്കു,ഭുവനം വനമാണു ചിത്രം
കണ്ണില്‍പ്പെടുന്ന ചില സത്യമതും വിചിത്രം
വിണ്ണില്‍ വിളങ്ങുമൊരു ശക്തിയതല്ല ദൈവം
മണ്ണില്‍ വരം സഹജമൈത്രി,യതാണു ദൈവം.
വസന്തതിലകം
കാരാഗൃഹത്തില്‍ ജനനം ബഹുകേമ,മെന്നാല്‍
കാട്ടുന്നതൊക്കെ വികൃതിത്തരമാണു കഷ്ടം
കണ്ണാ,നിനക്കു തിരികേ തടവില്‍ കിടക്കാ-
നുണ്ടോ ഹൃദത്തില്‍ വലുതാം കൊതി,യൊന്നു ചൊല്ലൂ.
വസന്തതിലകം.
ജോലിക്കുവേണ്ടിയൊരുവന്‍ പല വാതില്‍ തെണ്ടി-
വേലത്തരത്തിലലയുന്നതു കാണ്‍ക നിങ്ങള്‍
മേലൊക്കെ മണ്ണു പുരളാത്തൊരു വേല,വന്‍ കൈ-
ക്കൂലിക്കു സാദ്ധ്യത പെരുത്തൊരു ജോലി വേണം
വസന്തതിലകം.
ഞെട്ടറ്റു മണ്ണടിയുമെന്നൊരു സത്യമോര്‍ത്തി-
ട്ടൊട്ടൊട്ടു നന്മയപരര്‍ക്കിനി നല്‍ക,പൂവേ
ഒട്ടേറെയുണ്മയിതുപോലെ ജഗത്തിലുണ്ടെ-
ന്നൊട്ടൊന്നുറച്ചിടുകില്‍ നന്മ നിനക്കുമുണ്ടാം.
വസന്തതിലകം.
തൂവെണ്ണിലാവു പടരുന്നവനീതലത്തില്‍
നീലാരവിന്ദമെതിനോ മിഴിപൂട്ടി നിന്നൂ
മേലേ വിടര്‍ന്ന ശശിബിംബമതിന്റെ ശോഭ
ചാലേ കവര്‍ന്നിടരുതെന്നു നിനച്ചതാവാം.
വസന്തതിലകം.
നീളേ തെളിഞ്ഞ വരതാരകമൊക്കെ വിണ്ണില്‍
മേളിച്ചിടുന്നു നിറദീപകണം കണക്കേ
ഓളത്തിലീ ദൃശമുണര്‍ത്തിടുമാത്മകര്‍ഷ-
മാളിച്ചിടും വിരഹവേദനയെന്റെയുള്ളില്‍.
വസന്തതിലകം.
നീഹാരശീകരസമം ചില മുത്തുകള്‍ ഞാന്‍
മോഹിച്ചെടുത്തു നിറമുത്തണി മാലയാക്കി
ആഹാ! നിനക്കതണിയാനുടനേകുവാന്‍ ഞാന്‍
ഈ ഹാരമോടെയവിടെത്തിടുമോമലാളേ.
വസന്തതിലകം.
പണ്ടേ കളഞ്ഞ ചിലകാര്യമെടുത്തു നീയീ
ശണ്ഠയ്ക്കു വന്നിടുകിലിണ്ടല്‍ നിനക്കുമുണ്ടാം
ഉണ്ടായ കാര്യമതു ചൊല്ലിയതൊക്കെ ശുദ്ധ-
മണ്ടത്തമായിയതു തന്നെ നിനച്ചു ഞാനും.
വസന്തതിലകം.
ഭാവിക്കുവേണ്ടിയൊരുവന്‍ പലവേലചെയ്തു
ഭാവിച്ചിടുന്നു ഗമ,പിന്നൊരു വിശ്രമം താന്‍
ആ വിദ്യ ചെറ്റു വിനയായി വരുന്നുവെന്നാ-
ലാവിച്ചിടും സകല ലക്ഷ്യവുമോര്‍ത്തിടേണം.
വസന്തതിലകം.
വല്ലായ്മ വന്നു പെരുകുന്നൊരു നേരമാണെ-
ന്നില്ലായ്മയൊക്കെയറിയുന്നിനിയെന്തു ചെയ്‌വാന്‍
നല്ലോരുകാലമതു ഭൂതമതായിയെന്നേ
പൊല്ലാപ്പിലാക്കിയിവനോര്‍ത്തതുമില്ല ഭവ്യം.
വസന്തതിലകം.
സദാ നീയിരിക്കെന്റെ ഹൃത്തില്‍,മഹേശാ
മുദാ നിന്റെ നാമം ജപിക്കാം,ഗിരീശാ
കദാ നിന്റെ സം‌പ്രീതിയെന്നേ തുണക്കും
തദാ യെന്റെയീ ജന്മസാഫല്യമാകും.
ഭുജംഗപ്രയാതം.
നിരന്തരം രസങ്ങളാര്‍ന്ന വാക്കുകള്‍ കൊരുത്തെടു-
ത്തുരച്ചിടുന്ന കാവ്യമൊക്കെയെത്രമേല്‍ മഹത്തരം
വരുന്നകാലമൊക്കെയിങ്ങനീവിധത്തിലുത്തരോ-
ത്തരം പടുത്വമോടെയങ്ങൊരുക്കു കാവ്യമുത്തുകള്‍ .
പഞ്ചചാമരം.
അമ്പിന്‍ ശയ്യയിലന്നു ഭീഷ്മര്‍ ശയനം ചെയ്തൂ,മുഹൂര്‍ത്തം ഗണി-
ച്ചമ്പേ,യംബ ശിഖണ്ഡിയായി പകയും വീട്ടീ രണേ തൃപ്തിയായ്
അന്‍പോടേ കുരു പാണ്ഡവര്‍ വൃണിതരായ് ചെന്നെങ്കിലും തോന്നിയി-
ല്ലമ്പല്ലാ മൃദുശയ്യയായി,ഭഗവാന്റന്‍പാണു താങ്ങായ് വരം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഈ ലോകത്തിലുരുത്തിരിഞ്ഞുവരുമാ മായങ്ങള്‍ നിസ്സംശയം
മാലേറ്റീടു,മടുത്തിടേണ്ട,ദൃഢമായ് കാണേണമീയാശയം
കാലേതന്നെയിതാണു സത്യ,മനിശം തോന്നുന്നമര്‍ത്ത്യന്‍ സ്വയം
കാലക്കേടുകള്‍ വന്നിടാതെ ഭഗവത്പാദം ഗമിക്കും നിജം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
എന്താണിന്ദുകലയ്ക്കു ചന്തമിടിയാന്‍ ബന്ധം തിരഞ്ഞിന്നു ഞാന്‍
ചിന്തിച്ചിട്ടു തെളിഞ്ഞതില്ല ദൃഢമാം ഹേതുക്കളൊന്നും ഹൃദി
ചെന്താര്‍മാനിനി തന്റെ ചില്ലിയുഗളം കണ്ടിട്ടു തന്‍ ശോഭയില്‍
മാന്ദ്യംവന്നു ഭവിച്ചുവെന്നു കരുതുന്നുണ്ടാമതാം കാരണം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
‘ഔപമ്യത്തിനു ചന്ദ്രനൊക്കു‘മതു കേട്ടീലോകമാകേയല-
ഞ്ഞാപത്ബാന്ധവ,നിന്റെ മുഗ്ദ്ധവദനം കാണാന്‍ കൊതിച്ചൊന്നു ഞാന്‍
അപ്പോള്‍ ചേലിലുണര്‍ന്ന നിന്റെ വദനം കണ്ടിന്ദു തോറ്റങ്ങു പോ-
യപ്പപ്പോ! കളവാരു ചൊന്ന,വനൊടും,കണ്ണാ,ക്ഷമിച്ചീടണം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചിത്രം!,ചിത്രതരത്തിലെത്ര വിരുതില്‍ ചാലിച്ച വര്‍ണ്ണങ്ങളാല്‍
ഇത്രക്കുന്മദഭംഗിയോടെ മഴവില്‍ചിത്രം വരച്ചീശ്വരന്‍
ഗാത്രം കോള്‍മയിര്‍ കൊണ്ടിടുന്നിവകളാലക്ഷ്യം വരുംമാത്രയില്‍
സൂത്രം ചൊല്ലുകയല്ല, സത്യമതുതാന്‍ നോക്കങ്ങു വിണ്ണില്‍ സഖേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
‘ജ്യോതി‘സ്സായിയുണര്‍ന്നു നിത്യമിവിടേ നവ്യങ്ങളാം മുത്തുകള്‍
ശ്ലോകത്തില്‍ നിറശോഭയോടെ വിരിയിച്ചുത്സാഹപൂര്‍വം സ്വയം
മോദിച്ചിങ്ങു വിളങ്ങിടും ‘കവിത തന്‍ മാതേ‘ നിനക്കായി ഞാന്‍
നേദിക്കുന്നൊരു കാവ്യമൊക്കെ സദയം കൈക്കൊള്‍ക,ധന്യാത്മികേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
താളം തെറ്റിയ പാട്ടുപാടിയിനി നീ,യെന്‍ മുന്നില്‍ വന്നിട്ടു തീ
നാളം പോലെയിവന്റെ ഹൃത്തിനധികം താപം പകര്‍ന്നീടൊലാ
കാളം മോന്തുകില്‍ വന്നതെറ്റു ശരിയായീടില്ല,യീണത്തില്‍ നീ
ചൂളം കുത്തിയുണര്‍ത്തിടൂ സ്വരസുഖം,മൈനേ,രസിക്കട്ടെ ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തുമ്പേ,യോണവിശേഷമൊന്നു പറയൂ, നീ കണ്ടയോണക്കളം
വമ്പാര്‍ന്നുള്ളതുതന്നെയോ മലര്‍കളാലിമ്പം പകര്‍ന്നുള്ളതോ
ഗാംഭീര്യം വരുവാന്‍ മരപ്പൊടികളില്‍ വര്‍ണ്ണം നിറച്ചുള്ളതോ
തമ്പ്രാന്‍ മാബലി കണ്ടു കണ്‍കുളിരുവാന്‍ വന്നോ,തിരിഞ്ഞോടിയോ ?
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാറുന്നുണ്ടൊരു വര്‍ണ്ണചിത്രശലഭം പൂന്തേന്‍ നുകര്‍ന്നങ്ങനേ
ആരാമങ്ങളിലൊക്കെ ഭംഗി നിറയും പുഷ്പങ്ങള്‍ തോറും മുദാ
ഈ രമ്യാഭ കലര്‍ന്ന ദൃശ്യമിതുപോല്‍ കാണുമ്പൊള്‍ പൂമ്പാറ്റപോല്‍
ശ്ലോകം നിത്യവുമാസ്വദിപ്പവരെ,ഞാനോര്‍ക്കുന്നു, ‘ശോഭാ‘ന്വിതം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പെയ്യട്ടേ മഴയീവിധം തകൃതിയായ്, ഭൂമിക്കു സന്തോഷമായ്
പെയ്യട്ടേ, ഹൃദയത്തിനാത്മസുകൃതം നല്‍കുന്ന നല്‍‌വാക്കുകള്‍
പെയ്യട്ടേ, നിറവാര്‍ന്ന നന്മ പെരുകും സത്കര്‍മ്മമാമൊക്കെയും
പെയ്യട്ടേ, നിറയട്ടെയിന്നുലകിലീ സൌഭാഗ്യസംവൃത്തികള്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മദ്ദേഹം വരഭംഗിയാര്‍ന്നു നിറവില്‍ തന്നൂ ഭവാന്‍ തുഷ്ടനായ്
ഇദ്ദേഹത്തിലൊരുക്കിവെച്ചു കരുണക്കാസ്ഥാനമായ് ഹൃത്തടം
ചിദ്രൂപം സ്ഥിതഭക്തിയോടെയവിടെ സ്ഥാപിച്ചു ഞാനീവിധം
സദ്യോഗത്തില്‍ നടന്നിടുന്നു ഭഗവച്ചൈതന്യസംവാദിയായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
“വിണ്ണില്‍ നിന്നുതിരുന്നൊരീ സലിലബിന്ദുക്കള്‍ ചുടുന്നെന്നെ,നീ
കണ്ണാ,വന്നിടു വേഗ”മെന്നു പറയുന്നാ രാധ ദുഃഖാര്‍ത്തയായ്
ഇന്നീ മാലിലുലഞ്ഞു തപ്തഹൃദയം വിങ്ങുന്നതെന്തേ,കടല്‍-
വര്‍ണ്ണന്‍ വന്നു തലോടിയില്ല,യവനാ കണ്ണന്‍ മഹാശീമ താന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ആശാപാശം വലച്ചിട്ടൊരുവനവനിയില്‍ തൃപ്തിയാകാതെ നിത്യം
വേഷം,ഭൂഷാദി സൌഖ്യം സകലവിധമുടന്‍ ലഭ്യമാക്കാനുഴയ്ക്കും
മോശം കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ചെയ്തിട്ടതിലൊരു വിഷമം തോന്നിടാതന്ത്യമാകേ
ഈശന്‍പാദം നമിക്കാനലയുവതെതിനോ ശാപമായീ ശരിക്കും.
സ്രഗ്ദ്ധര..
***************************************************************
Sunday, September 11, 2011
ശ്ലോകമാധുരി.35
ശ്ലോകമാധുരി.35 .
അലക്ഷ്യമാലക്ഷ്യമതായ് വരുമ്പോള്‍
അരക്ഷണം കൊണ്ടതു തീര്‍ത്തിടേണം
പരീക്ഷണം ചെയ്തു വിലക്ഷമാക്കില്‍
സമീക്ഷ ചെല്ലുന്നവലക്ഷണത്തില്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
ഗണേശ്വരാ,നിന്നുടെ മുന്നില്‍ ഞാനി-
ന്നുടച്ചിടുന്നീയൊരു നാളികേരം
കടുത്തവിഘ്നങ്ങളവിഘ്നമായ് നീ
ഉടച്ചിടേണം സകലം,തൊഴുന്നേന്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
ഇല്ലെന്നുചൊല്ലി മടിയോടുടനോടിടേണ്ടാ
മെല്ലേ തുറക്കു മധുരാധരമെന്റെ തോഴീ
നല്ലീണമോടെ ലയതാളമൊടൊത്തു നീയ-
ങ്ങുല്ലാസമായിയൊരു രാഗമുണര്‍ന്നു പാടൂ.
വസന്തതിലകം.
മിണ്ടാതെ വന്നിവിടെയൊന്നിരിയെന്റെ വണ്ടേ
മണ്ടത്തമൊന്നുമുടനാടുകവേണ്ട വീണ്ടും
ചെണ്ടായചെണ്ടുകളിലൊക്കെ നടന്നു പൂന്തേന്‍
തെണ്ടുന്ന നിന്റെ ഗതി തന്നെ നിനക്കു നല്ലൂ.
വസന്തതിലകം.
മുത്തൊക്കെ വാനില്‍ വിതറുന്നൊരു ചന്ദ്രലേഖേ
മുറ്റത്തു നീയിവിധമെന്തിനു പാലൊഴുക്കീ
തെറ്റെന്നു തെറ്റിവനു ബോദ്ധ്യവുമായ്,നിലാവാ-
ണിറ്റിറ്റു വീഴുവതുചുറ്റു,മതെത്ര രമ്യം.
വസന്തതിലകം.
വറ്റും യവാഗുവതില്‍ നിന്നുടനെന്റെ കൈയാല്‍
വറ്റൂറ്റിവെച്ചതു നിനക്കു തരുന്നു മോദാല്‍
പറ്റില്ലയെന്നു പറയേണ്ട,യെനിക്കു നിന്റെ
വറ്റാത്തൊരാ കരുണ നല്‍കണമേ,ഗണേശാ.
വസന്തതിലകം.
ഗണപതിയൊടു പണ്ടാ വേലവന്‍ ശണ്ഠകൂടീ
പഴനിമലയിലേറീട്ടാണ്ടിതന്‍ കോലമായി
ഗുണമതിലവനുണ്ടായവ്വയാര്‍,‘ജ്ഞാനമാകും
പഴ‘മവനവനേതാനെന്നു പാടാന്‍ തുടങ്ങീ.
മാലിനി.
അത്തം തൊട്ടൊരു പത്തു നാളു വിവിധം പൂക്കള്‍വിരിച്ചിങ്ങനേ
ചിത്രം പോലെ ചമച്ച പൂക്കളമിതാ നില്‍ക്കുന്നു വര്‍ണ്ണാഭമായ്
മൊത്തം വര്‍ഷവുമീവിധം സുരഭിലം, വര്‍ണ്ണോജ്ജ്വലം വന്നിടാന്‍
അത്യാമോദമെവര്‍ക്കുമിന്നിവനിതാ നേരുന്നിതാശംസകള്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഉണ്ടാവേണമടുത്തുതന്നെയിതുപോല്‍ വണ്ടേ,മുരണ്ടിന്നു നീ
ഉണ്ടാക്കേണമെനിക്കു ഹൃദ്യതരമാം രാഗങ്ങളാമോദമായ്
മിണ്ടാതിങ്ങനിരുന്നിടേണ്ട,ചൊടിയായ് പൊങ്ങിപ്പറന്നുല്ലസി-
ച്ചിണ്ടല്‍ തീര്‍ത്തു മനസ്സില്‍ വന്ന ലയമോടാരാഗവിസ്താരമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഓരോ കാര്യമടുത്തിടുന്നസമയത്തുണ്ടായിടും കൂട്ടുകാര്‍
ഓരോ കാരണമോതിടും,പിരിയു,മന്നേരം വിഷാദം വരും
നേരേ ഹൃത്തിലുണര്‍ന്നൊരാദരവിവര്‍ക്കില്ലാ,സ്വയം കൃത്യമായ്-
കാര്യം കാണുവതിന്നു വന്ന ചിലരെന്നോര്‍ത്താല്‍ വരും സൌഖ്യവും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കത്തും കണ്ണിലനംഗനാ ഗതികൊടുത്തിട്ടങ്ങു സന്തുഷ്ടനായ്
മെത്തും കാന്തി തിളങ്ങിടും ഗിരിജതന്‍ കൈയും പിടിച്ചില്ലയോ
ചിത്രം താന്‍ തവവൈഭവം,പിഴയതായ് നിന്‍മക്കള്‍ വൈരൂപ്യമാര്‍-
ന്നെത്തീയൊന്നു ഗജാനന,ന്നപരനോ ഷഡ്ശീര്‍ഷ,നെന്തോതുവാന്‍ !.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തുമ്പേ,വന്നിടുകെന്റെയീ തൊടികളില്‍ നന്നായ് വിടര്‍ത്തീടു നീ
തുമ്പം തീര്‍ത്തിടുമാ സ്മിതം മലര്‍കളാല്‍ മെല്ലേ ലസിച്ചങ്ങനേ
വന്‍പേറും പലപൂക്കളും തൊടിയിലുണ്ടെന്നാലുമില്ലാ മലര്‍-
ത്തുമ്പാല്‍ നീ തരുമാത്മഹര്‍ഷമതിനായെന്നും കൊതിക്കുന്നു ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നാണിക്കേണ്ട,കടന്നുവന്നിടു,നമുക്കോണക്കളം തീര്‍ക്കുവാന്‍
വേണം നിന്നുടെപൂക്കളൊത്തു നിറവാം പത്രങ്ങളും മോടിയില്‍
ഓണത്തുമ്പികളോടിയോടിവരവാ‍യാഘോഷമായ് പൂക്കളം
കാണാന്‍,പിന്നെ നിനക്കു മുത്തമിടുവാന്‍, തുമ്പേ,യുണര്‍ന്നെത്തു നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നീലാംഭോധി കടഞ്ഞെടുത്ത മണിമുത്തെല്ലാ‍മെടുത്താരിതീ-
നീലാകാശനിചോളമിത്ര മികവായാരമ്യമാക്കീ സ്വയം
ചാലേ നോക്കുകയിന്ദുലേഖയതിലേ യ്ക്കെത്തുന്നുറക്കത്തിനായ്
മേലേയീദൃശമൊന്നു കാണ്‍കിലെവനും ചിത്തം മദിച്ചാര്‍ത്തിടും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പറ്റില്ലെന്നു പറഞ്ഞിടേണ്ട,മുഴുവന്‍ പറ്റാണു,നീയിപ്പൊഴും
പറ്റിക്കാനിതു ചൊല്ലുമെന്നറിവു ഞാന്‍, കിട്ടില്ല പറ്റൊട്ടുമേ
പറ്റിക്കാനിനി വന്നിടില്‍ വടിയെടുത്താഞ്ഞൊന്നു പറ്റിച്ചിടും
പറ്റും നോക്കി വരേണ്ടതില്ല,യിനിയും പറ്റില്ല പറ്റിപ്പുകള്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വമ്പാര്‍ന്നുള്ളൊരു തുമ്പിയും കലശവും പാശാങ്കുശം,മോദകം
ലംബം വീര്‍ത്തൊരു കുമ്പയും വിനകളേ മാറ്റുന്നൊരാ ദന്തവും
മുമ്പില്‍ വന്നു വിളങ്ങിടുന്നു നിറവില്‍,നിന്നേ വണങ്ങുന്നു ഞാന്‍
ജംഭാരിപ്രമുഖാര്‍ച്ചിതാ,ശിവസുതാ, മാം പാഹി,വിഘ്നേശ്വരാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വാണീ,യെന്നുമുയര്‍ത്തിടുന്ന വരമാമീണങ്ങളില്‍ മിന്നി നീ
ചേണാര്‍ന്നെന്നിലുണര്‍ത്തിടുന്ന കവിതാപാദങ്ങള്‍ ഗാനങ്ങളായ്
വീണാതന്ത്രികള്‍ മീട്ടിടുന്ന സമയത്താഗാനമോരോന്നുണര്‍-
ന്നോണത്തുമ്പികള്‍ പാറിടുന്ന നിറവില്‍ പാറുന്നിതാരമ്യമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വെയ്ക്കാം നിന്നുടെ മുന്നിലീ ദുരിതവും ദുഃഖങ്ങളും കാഴ്ചയായ്
വെയ്ക്കാന്‍ വേറിവനൊന്നുമില്ല ശിവനേ, യര്‍ഘ്യങ്ങളായ് സ്പഷ്ടമായ്
വെയ്ക്കാനിന്നിവനാഗ്രഹം നിറവെഴും കാവ്യങ്ങള്‍ കാണിക്കയായ്
വൈക്കം വാണിടുമപ്പനേ,യിവനെ നീ കാത്തീടണം തുഷ്ടനായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സത്യം,ശ്ലോകമെഴുത്തിനായി സമയം കിട്ടുന്നപോലൊക്കെ ഞാ-
നെത്താറുണ്ടു സഖേ,കുറിച്ചിടുവതിന്നീ വേദിയില്‍ നിത്യവും
എന്നാലോര്‍ക്കണ,മോര്‍ത്തിടാതെ വരുമാ വിഘ്നങ്ങളില്‍ തട്ടി ഞാ-
നൊട്ടൊട്ടാകെ വലഞ്ഞിടുന്ന സമയത്തെത്താനിവന്നൊത്തിടാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചുറ്റും മഞ്ഞാണു,ചുറ്റാനൊരുവൃഷ,മവനോടൊത്തുഭൂതങ്ങള്‍ നിത്യം
ചുറ്റും ഹുങ്കോടെ വന്നിട്ടടിമലര്‍ പണിയുന്നെത്ര ചിത്രം വിചിത്രം !
ചുറ്റും നാഗം കഴുത്തില്‍,തെളിവൊടു ജടയില്‍ ചന്ദ്രബിംബം,പദത്തില്‍
ചുറ്റുന്നോര്‍ക്കാത്മപുണ്യം തരുമൊരുവരരൂപം ശിവം, കൈതൊഴുന്നേന്‍.
സ്രഗ്ദ്ധര.
ചെന്താര്‍മാതിന്റെ കാന്തിയ്‌ക്കുടവുടനിടയാക്കുന്നൊരീ ചന്തമോടെന്‍
മുന്നില്‍ നീ വന്നുനില്‍ക്കേ പെരിയൊരു സുഖമാണെന്‍ ഹൃദന്തത്തില്‍,നാഥേ
മന്ദം നിന്‍ മുദ്ധഹാസം നിശയിലെനിലവാമാനിലാവിന്റെ ചേലില്‍
സന്താപം മാറ്റിയെന്നില്‍,മതിമുഖിയതിനാലെന്തു സൌഭാഗ്യവാന്‍ ഞാന്‍ ! .
സ്രഗ്ദ്ധര.
സുബ്രഹ്മണ്യന്റെ ചേട്ടന്‍,സുരനിര നിരതം വാഴ്ത്തിടും ശ്രീഗണേശന്‍
ഇബ്രഹ്മാണ്ഡത്തില്‍ വിഘ്നം വരുവതു തടയാനൂറ്റമേറുന്നൊരീശന്‍
തുമ്പത്തില്‍ വീണിടുമ്പോളടിയനു തുണയായെത്തിരക്ഷിച്ചിടുന്നോന്‍
തുമ്പിക്കൈകണ്ടു കൂപ്പാന്‍,തവപദമണയാന്‍ നല്‍‌വരം തന്നിടേണം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
***********************************************************************
അലക്ഷ്യമാലക്ഷ്യമതായ് വരുമ്പോള്‍
അരക്ഷണം കൊണ്ടതു തീര്‍ത്തിടേണം
പരീക്ഷണം ചെയ്തു വിലക്ഷമാക്കില്‍
സമീക്ഷ ചെല്ലുന്നവലക്ഷണത്തില്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
ഗണേശ്വരാ,നിന്നുടെ മുന്നില്‍ ഞാനി-
ന്നുടച്ചിടുന്നീയൊരു നാളികേരം
കടുത്തവിഘ്നങ്ങളവിഘ്നമായ് നീ
ഉടച്ചിടേണം സകലം,തൊഴുന്നേന്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
ഇല്ലെന്നുചൊല്ലി മടിയോടുടനോടിടേണ്ടാ
മെല്ലേ തുറക്കു മധുരാധരമെന്റെ തോഴീ
നല്ലീണമോടെ ലയതാളമൊടൊത്തു നീയ-
ങ്ങുല്ലാസമായിയൊരു രാഗമുണര്‍ന്നു പാടൂ.
വസന്തതിലകം.
മിണ്ടാതെ വന്നിവിടെയൊന്നിരിയെന്റെ വണ്ടേ
മണ്ടത്തമൊന്നുമുടനാടുകവേണ്ട വീണ്ടും
ചെണ്ടായചെണ്ടുകളിലൊക്കെ നടന്നു പൂന്തേന്‍
തെണ്ടുന്ന നിന്റെ ഗതി തന്നെ നിനക്കു നല്ലൂ.
വസന്തതിലകം.
മുത്തൊക്കെ വാനില്‍ വിതറുന്നൊരു ചന്ദ്രലേഖേ
മുറ്റത്തു നീയിവിധമെന്തിനു പാലൊഴുക്കീ
തെറ്റെന്നു തെറ്റിവനു ബോദ്ധ്യവുമായ്,നിലാവാ-
ണിറ്റിറ്റു വീഴുവതുചുറ്റു,മതെത്ര രമ്യം.
വസന്തതിലകം.
വറ്റും യവാഗുവതില്‍ നിന്നുടനെന്റെ കൈയാല്‍
വറ്റൂറ്റിവെച്ചതു നിനക്കു തരുന്നു മോദാല്‍
പറ്റില്ലയെന്നു പറയേണ്ട,യെനിക്കു നിന്റെ
വറ്റാത്തൊരാ കരുണ നല്‍കണമേ,ഗണേശാ.
വസന്തതിലകം.
ഗണപതിയൊടു പണ്ടാ വേലവന്‍ ശണ്ഠകൂടീ
പഴനിമലയിലേറീട്ടാണ്ടിതന്‍ കോലമായി
ഗുണമതിലവനുണ്ടായവ്വയാര്‍,‘ജ്ഞാനമാകും
പഴ‘മവനവനേതാനെന്നു പാടാന്‍ തുടങ്ങീ.
മാലിനി.
അത്തം തൊട്ടൊരു പത്തു നാളു വിവിധം പൂക്കള്‍വിരിച്ചിങ്ങനേ
ചിത്രം പോലെ ചമച്ച പൂക്കളമിതാ നില്‍ക്കുന്നു വര്‍ണ്ണാഭമായ്
മൊത്തം വര്‍ഷവുമീവിധം സുരഭിലം, വര്‍ണ്ണോജ്ജ്വലം വന്നിടാന്‍
അത്യാമോദമെവര്‍ക്കുമിന്നിവനിതാ നേരുന്നിതാശംസകള്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഉണ്ടാവേണമടുത്തുതന്നെയിതുപോല്‍ വണ്ടേ,മുരണ്ടിന്നു നീ
ഉണ്ടാക്കേണമെനിക്കു ഹൃദ്യതരമാം രാഗങ്ങളാമോദമായ്
മിണ്ടാതിങ്ങനിരുന്നിടേണ്ട,ചൊടിയായ് പൊങ്ങിപ്പറന്നുല്ലസി-
ച്ചിണ്ടല്‍ തീര്‍ത്തു മനസ്സില്‍ വന്ന ലയമോടാരാഗവിസ്താരമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഓരോ കാര്യമടുത്തിടുന്നസമയത്തുണ്ടായിടും കൂട്ടുകാര്‍
ഓരോ കാരണമോതിടും,പിരിയു,മന്നേരം വിഷാദം വരും
നേരേ ഹൃത്തിലുണര്‍ന്നൊരാദരവിവര്‍ക്കില്ലാ,സ്വയം കൃത്യമായ്-
കാര്യം കാണുവതിന്നു വന്ന ചിലരെന്നോര്‍ത്താല്‍ വരും സൌഖ്യവും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കത്തും കണ്ണിലനംഗനാ ഗതികൊടുത്തിട്ടങ്ങു സന്തുഷ്ടനായ്
മെത്തും കാന്തി തിളങ്ങിടും ഗിരിജതന്‍ കൈയും പിടിച്ചില്ലയോ
ചിത്രം താന്‍ തവവൈഭവം,പിഴയതായ് നിന്‍മക്കള്‍ വൈരൂപ്യമാര്‍-
ന്നെത്തീയൊന്നു ഗജാനന,ന്നപരനോ ഷഡ്ശീര്‍ഷ,നെന്തോതുവാന്‍ !.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തുമ്പേ,വന്നിടുകെന്റെയീ തൊടികളില്‍ നന്നായ് വിടര്‍ത്തീടു നീ
തുമ്പം തീര്‍ത്തിടുമാ സ്മിതം മലര്‍കളാല്‍ മെല്ലേ ലസിച്ചങ്ങനേ
വന്‍പേറും പലപൂക്കളും തൊടിയിലുണ്ടെന്നാലുമില്ലാ മലര്‍-
ത്തുമ്പാല്‍ നീ തരുമാത്മഹര്‍ഷമതിനായെന്നും കൊതിക്കുന്നു ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നാണിക്കേണ്ട,കടന്നുവന്നിടു,നമുക്കോണക്കളം തീര്‍ക്കുവാന്‍
വേണം നിന്നുടെപൂക്കളൊത്തു നിറവാം പത്രങ്ങളും മോടിയില്‍
ഓണത്തുമ്പികളോടിയോടിവരവാ‍യാഘോഷമായ് പൂക്കളം
കാണാന്‍,പിന്നെ നിനക്കു മുത്തമിടുവാന്‍, തുമ്പേ,യുണര്‍ന്നെത്തു നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നീലാംഭോധി കടഞ്ഞെടുത്ത മണിമുത്തെല്ലാ‍മെടുത്താരിതീ-
നീലാകാശനിചോളമിത്ര മികവായാരമ്യമാക്കീ സ്വയം
ചാലേ നോക്കുകയിന്ദുലേഖയതിലേ യ്ക്കെത്തുന്നുറക്കത്തിനായ്
മേലേയീദൃശമൊന്നു കാണ്‍കിലെവനും ചിത്തം മദിച്ചാര്‍ത്തിടും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പറ്റില്ലെന്നു പറഞ്ഞിടേണ്ട,മുഴുവന്‍ പറ്റാണു,നീയിപ്പൊഴും
പറ്റിക്കാനിതു ചൊല്ലുമെന്നറിവു ഞാന്‍, കിട്ടില്ല പറ്റൊട്ടുമേ
പറ്റിക്കാനിനി വന്നിടില്‍ വടിയെടുത്താഞ്ഞൊന്നു പറ്റിച്ചിടും
പറ്റും നോക്കി വരേണ്ടതില്ല,യിനിയും പറ്റില്ല പറ്റിപ്പുകള്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വമ്പാര്‍ന്നുള്ളൊരു തുമ്പിയും കലശവും പാശാങ്കുശം,മോദകം
ലംബം വീര്‍ത്തൊരു കുമ്പയും വിനകളേ മാറ്റുന്നൊരാ ദന്തവും
മുമ്പില്‍ വന്നു വിളങ്ങിടുന്നു നിറവില്‍,നിന്നേ വണങ്ങുന്നു ഞാന്‍
ജംഭാരിപ്രമുഖാര്‍ച്ചിതാ,ശിവസുതാ, മാം പാഹി,വിഘ്നേശ്വരാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വാണീ,യെന്നുമുയര്‍ത്തിടുന്ന വരമാമീണങ്ങളില്‍ മിന്നി നീ
ചേണാര്‍ന്നെന്നിലുണര്‍ത്തിടുന്ന കവിതാപാദങ്ങള്‍ ഗാനങ്ങളായ്
വീണാതന്ത്രികള്‍ മീട്ടിടുന്ന സമയത്താഗാനമോരോന്നുണര്‍-
ന്നോണത്തുമ്പികള്‍ പാറിടുന്ന നിറവില്‍ പാറുന്നിതാരമ്യമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വെയ്ക്കാം നിന്നുടെ മുന്നിലീ ദുരിതവും ദുഃഖങ്ങളും കാഴ്ചയായ്
വെയ്ക്കാന്‍ വേറിവനൊന്നുമില്ല ശിവനേ, യര്‍ഘ്യങ്ങളായ് സ്പഷ്ടമായ്
വെയ്ക്കാനിന്നിവനാഗ്രഹം നിറവെഴും കാവ്യങ്ങള്‍ കാണിക്കയായ്
വൈക്കം വാണിടുമപ്പനേ,യിവനെ നീ കാത്തീടണം തുഷ്ടനായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സത്യം,ശ്ലോകമെഴുത്തിനായി സമയം കിട്ടുന്നപോലൊക്കെ ഞാ-
നെത്താറുണ്ടു സഖേ,കുറിച്ചിടുവതിന്നീ വേദിയില്‍ നിത്യവും
എന്നാലോര്‍ക്കണ,മോര്‍ത്തിടാതെ വരുമാ വിഘ്നങ്ങളില്‍ തട്ടി ഞാ-
നൊട്ടൊട്ടാകെ വലഞ്ഞിടുന്ന സമയത്തെത്താനിവന്നൊത്തിടാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചുറ്റും മഞ്ഞാണു,ചുറ്റാനൊരുവൃഷ,മവനോടൊത്തുഭൂതങ്ങള്‍
ചുറ്റും ഹുങ്കോടെ വന്നിട്ടടിമലര്‍ പണിയുന്നെത്ര ചിത്രം വിചിത്രം !
ചുറ്റും നാഗം കഴുത്തില്‍,തെളിവൊടു ജടയില്‍ ചന്ദ്രബിംബം,പദത്തില്‍
ചുറ്റുന്നോര്‍ക്കാത്മപുണ്യം തരുമൊരുവരരൂപം ശിവം, കൈതൊഴുന്നേന്‍.
സ്രഗ്ദ്ധര.
ചെന്താര്‍മാതിന്റെ കാന്തിയ്‌ക്കുടവുടനിടയാക്കുന്നൊരീ ചന്തമോടെന്‍
മുന്നില്‍ നീ വന്നുനില്‍ക്കേ പെരിയൊരു സുഖമാണെന്‍ ഹൃദന്തത്തില്‍,നാഥേ
മന്ദം നിന്‍ മുദ്ധഹാസം നിശയിലെനിലവാമാനിലാവിന്റെ ചേലില്‍
സന്താപം മാറ്റിയെന്നില്‍,മതിമുഖിയതിനാലെന്തു സൌഭാഗ്യവാന്‍ ഞാന്‍ ! .
സ്രഗ്ദ്ധര.
സുബ്രഹ്മണ്യന്റെ ചേട്ടന്‍,സുരനിര നിരതം വാഴ്ത്തിടും ശ്രീഗണേശന്‍
ഇബ്രഹ്മാണ്ഡത്തില്‍ വിഘ്നം വരുവതു തടയാനൂറ്റമേറുന്നൊരീശന്‍
തുമ്പത്തില്‍ വീണിടുമ്പോളടിയനു തുണയായെത്തിരക്ഷിച്ചിടുന്നോന്‍
തുമ്പിക്കൈകണ്ടു കൂപ്പാന്‍,തവപദമണയാന്‍ നല്‍‌വരം തന്നിടേണം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
***********************************************************************
Sunday, September 4, 2011
ശ്ലോകമാധുരി. 34
ശ്ലോകമാധുരി 34 .
അറിയാതെ വരുന്നതെറ്റുതീര്‍-
ത്തറിവും മേന്മയുമേകിടുന്നൊരാള്‍
അവനാണു നമുക്കു മിത്രമായ്
ഭുവനേ,നന്ദിയൊടൊര്‍ത്തിടെപ്പൊഴും.
വിയോഗിനി.
നല്ലനാളുകളെയോര്‍ത്തിതേവിധം
തെല്ലു ശോകമിയലുന്നതെന്തിനായ്
അല്ലലൊക്കെയൊഴിവാക്കിയാര്‍ത്തു വ-
ന്നുല്ലസിക്ക മതിയാം വരേയ്ക്കു നാം
രഥോദ്ധത.
കിശോരനായീവിധമെത്രമാത്രം
വിശേഷമായിക്കളിയാടി,കണ്ണാ
വിശന്നുവെന്നാലുടനേകിടാം ഞാന്‍
വിശുദ്ധമാമീ നറുവെണ്ണയുണ്ണാന്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
കുലച്ചവില്ലോടെയടുത്തു പാര്‍ത്ഥന്‍
തൊടുത്തുവിട്ടൂ ശരമേറ്റു ഘോണീ
എടുത്തിടാനായിയടുത്തനേരം
തടുത്തു ഭര്‍ഗ്ഗന്‍ വിജയന്റെ മാര്‍ഗ്ഗം.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
എനിക്കു നീ നല്‍കിയ മുത്തമെല്ലാം
കൊരുത്തു ഞാനിന്നൊരു മാലതീര്‍ത്തൂ
ആ മാലതന്‍ മുത്തുകളില്‍ തിളങ്ങു-
ന്നാരോമലേ നിന്നുടെ മുഗ്ദ്ധഹാസം.
ഉപജാതി.
വിധിയൊക്കെ വിധിച്ചിടാമൊടുക്കം
വിധിയേ മാറ്റിമറിച്ചിടാനെളുപ്പം
വധശിക്ഷ നടത്തിടാതെ വെക്കം
വിധിനീട്ടാന്‍ വിധിയായതും വിചിത്രം
വസന്തമാലിക.
ഒപ്പന കേട്ടൊരു മധുരലയത്തില്‍
മാരനു നല്‍കണമമൃതകണങ്ങള്‍
നീയൊരു പൂവിനു സദൃശമുലഞ്ഞാ-
മാറിലമര്‍ന്നിടു മധുവിധുനാളില്‍.
ഉജ്ജ്വലം.
നീലനിശീഥിനിയുണരുകയായീ
വിണ്ണിനു താരകള്‍ നിറകതിരായീ
ചന്ദ്രികതൂകിയ മലര്‍വനിതന്നില്‍
നീയൊരു മാദകമധുമലരായീ.
ഉജ്ജ്വലം.
ജനഹിതമറിയാതീമട്ടില്‍ സ്വയം
പ്രഭുതയില്‍ വിളയാടാനൊക്കില്ല കേള്‍
ഇതിനൊരു പരിഹാരം കാണാതെ നീ
മരുവുകില്‍ തടികേടാമോര്‍ത്തീടണം.
ലളിതം.
സ്മരണയില്‍ മധുകണം നിറക്കുവാന്‍
കഴിയുകില്‍ കവിതകള്‍ മികച്ചതാം
ലളിതമായ് രസഭരം രചിച്ചൊരാ
കവിതയാണതിസുഖം തരുന്നതും.
പ്രിയംവദ.
തരുനിര പൂത്തൂ,വല്ലികള്‍ പൂത്തൂ
വനികളില്‍ നീളേ ബാലകരാര്‍ത്തൂ
ഇനിയിവിടാകേ,യുത്സവഘോഷം
തിരിതെളിയുന്നീയോണവിശേഷം
മൌക്തികപംക്തി
അറിയണം നീ,നിനക്കായിയോണക്കളം
നിറവു ചേരും വിധത്തില്‍ രചിക്കേണ്ടയോ
അതിനു ഹൃദ്യം നിറങ്ങള്‍ ലഭിക്കാന്‍ പലേ
തൊടികള്‍ തെണ്ടിക്കുറേപ്പൂക്കളൊപ്പിച്ചു ഞാന്‍.
ഉര്‍വശി.
ഇച്ഛിച്ചവണ്ണമൊരു വണ്ണമവള്‍ക്കുവന്നു
ഉച്ഛാസമൊക്കെയൊരുപാടതു പാടുമായി
സ്വച്ഛം നടന്നവഴി മാറി വഴിക്കുനിത്യം
കൃച്ഛം നടന്നു,സുഖമിന്നസുഖം,കണക്കായ്.
വസന്തതിലകം.
ഇന്ദ്രാദിദേവഗണവന്ദിത ചന്ദ്രചൂഡാ
സന്താപമൊക്കെയൊഴിവാന്‍ വഴി നല്‍കയെന്നും
ബാലേന്ദു നിന്റെ ജടതന്നിലെ ഭൂഷണംപോല്‍
കാലാന്തകാ,തെളിയുകെന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നീയും.
വസന്തതിലകം.
ചാഞ്ചാടിയാടിയൊടുവില്‍ മടിയില്‍ കിടന്നു
കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞു പലവേലകളും നടിച്ചു
തഞ്ചത്തിലൂര്‍ന്നുറിയില്‍ നിന്നു കവര്‍ന്ന വെണ്ണ
മിഞ്ചുന്നൊരുണ്ണിയുടെ രൂപമതെത്ര രമ്യം.
വസന്തതിലകം.
താരങ്ങള്‍ മിന്നിമറയുന്നൊരു വാനിടത്തില്‍
ആരാണിതേവിധമുയര്‍ത്തുവതീ പ്രദീപം
ആ ദീപശോഭ ധരതന്നിലൊഴുക്കിടുന്നീ
യാരമ്യദീപ്തി മധുചന്ദ്രികയല്ലെ,ചൊല്ലൂ.
വസന്തതിലകം.
തിണ്ണയ്‌ക്കുതന്നെ തലതാഴ്‌ത്തിയിരുന്നിടേണ്ടാ
എണ്ണംപറഞ്ഞു കരയേണ്ടിനിയെന്റെ തത്തേ
മൊണ്ണത്തരങ്ങളുടനേയവിടെക്കളഞ്ഞ-
വ്വണ്ണം പറന്നിവിടെ വന്നൊരു പാട്ടു പാടൂ.
വസന്തതിലകം.
നാനാനിറങ്ങളിടതൂര്‍ന്ന സുമങ്ങളാലേ
ഞാനീ വിധത്തിലഴകുള്ളൊരു മാല തീര്‍ത്തൂ
ചേലൊത്തവണ്ണമതു നിന്നുടെ വിഗ്രഹത്തില്‍
മാലൊക്കെ മാറുവതിനായിവനിന്നു ചാര്‍ത്തി.
വസന്തതിലകം.
മന്ദാരപുഷ്പഭര നിന്‍കചശോഭകണ്ടാല്‍
എന്തെന്തു ചന്ത,മതിബന്ധുരമെന്നു ചൊല്ലാം
ഇന്ദീവരങ്ങളൊടു മല്ലിടുമാഭയോടേ
മന്ദം വിടര്‍ത്തിടുക നിന്‍ നയനങ്ങള്‍ മെല്ലേ.
വസന്തതിലകം.
“വില്ലാളിവീരനവനര്‍ജ്ജുനനാണു ഹൃത്തില്‍
അല്ലാതെയാരുമിണയാവുകയില്ല സത്യം“
മല്ലാക്ഷിയീവിധമുരച്ചതു കേട്ടു കണ്ണന്‍
മെല്ലേ ചിരിച്ചു ഹൃദയത്തിലുണര്‍ന്നു മോദം.
വസന്തതിലകം.
വീമ്പോടെ വന്നസുരര്‍ വാലിനു തീ കൊടുത്ത-
ങ്ങെമ്പാടുമൊക്കെയുടനോടിടുമാ ദശായാം
വന്‍പോടെ ലങ്കയില്‍ വിനാശമുതിര്‍ത്ത നിന്‍വാല്‍-
ത്തുമ്പിന്റെ വന്‍പിനിവനമ്പൊടു കുമ്പിടുന്നേന്‍.
വസന്തതിലകം.
ശങ്കിക്കവേണ്ട,ശിവശങ്കര നിന്റെ രൂപം
സങ്കോചമൊക്കെയൊഴിവാക്കിയിവന്‍ ഭജിക്കും
സങ്കേതമായി തവ പാദയുഗം മനസ്സില്‍
സങ്കല്പമാക്കുമിവനേക വരാഭയം നീ.
വസന്തതിലകം.
പ്രതിവിധിയിതിനെന്താണോതിടേണ്ടൂ ശരിക്കും
മതിമുഖിയിനിയെന്നില്‍ ശങ്കവേണ്ടാ വഴക്കും
ദ്യുതിയൊടു തെളിവാനില്‍ പുഞ്ചിരിച്ചിന്നു കാണും
മതിയുടെയൊരുനാമം തന്നെയീ‘യിന്ദുലേഖ‘.
മാലിനി.
അത്തപ്പൂക്കളമിട്ടു ചിത്തിരയിതാ ചോദിപ്പു “ഞാനീ വിശാ-
ഖക്കും പിന്നനുരാധ കേട്ടപടിയായ് മൂലങ്ങളില്ലാതെ താന്‍
പൂരാടത്തൊടുമുത്തിരാടമിണയായോണക്കളം തീര്‍ക്കുവാന്‍
നേരേ ഞാനവിടിട്ട പൂക്കള്‍ ചതയാനെന്താണു കാര്യം സഖേ?”.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഒന്നൊന്നായി വിടര്‍ന്നിടുന്ന വിവിധം പുഷ്പങ്ങളെല്ലാമെടു-
ത്തൊന്നിച്ചിട്ടതില്‍ നിന്നുതിര്‍ന്ന വരമാം സൌന്ദര്യപുഞ്ജത്തിനാല്‍
മിന്നും സൌഭഗപൂരമാര്‍ന്ന വധുവായ് നന്നായ് ചമച്ചീശ്വരന്‍
തന്നേയന്നിവനേകിയെന്‍ ഗൃഹിണിയായെല്ലാമതെന്‍ ഭാഗ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തെറ്റായുറ്റവര്‍ ചെയ്തിടുന്ന കുറവും കുറ്റങ്ങളും നമ്മളാ-
മട്ടില്‍ കണ്ണുമടച്ചുവെച്ചു വിടുകില്‍ തെറ്റായിടും കൂട്ടരേ
തെറ്റെന്നാവിധതെറ്റുകള്‍ ക്ഷമയൊടേ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തീടുകില്‍
തെറ്റില്‍ നിന്നവര്‍ മാറിടും,ഗുണമവര്‍ക്കേവര്‍ക്കുമുണ്ടായിടും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ദ്വാരം വീണൊരു പാട്ടകാട്ടിയിവിടേ ഭിക്ഷയ്ക്കുവന്നിന്നൊരാള്‍
“ഭാരം തന്നെയിതേവിധം കഴിയുവാന്‍, പാങ്ങില്ല ജീവിക്കുവാന്‍,
ഭാര്യക്കുണ്ടസുഖം, വിശന്നുവലയുന്നഞ്ചാറു മക്കള്‍,മഹാ-
ക്രൂരംതാന്‍ വിധി”യെന്നുരച്ചുകരയുംനേരം തപിച്ചെന്‍ മനം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നാണിക്കാതെ കടന്നിരിക്കു മടിയില്‍, മെല്ലേ മുഖം താഴ്ത്തു നീ
കാണേണ്ടാരുമവര്‍ക്കസൂയ പെരുകും, തല്ലാനടുത്തീടുമേ
ഉണ്ണാനായി വിളിച്ചിടുന്ന സമയത്തൊന്നായ് നമുക്കൊന്നുപോയ്
ദണ്ണം വിട്ടു കഴിച്ചിടാമിടയില്‍ നീ പോകൊല്ല,മാര്‍ജ്ജാരമേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പൊട്ടിച്ചിട്ടൊരുമുത്തുമാല തറയില്‍ വീഴുന്നപോലേ ചിരി-
ച്ചിട്ടീ മട്ടിലുരച്ചതൊക്കെ കളിയാം മട്ടായെടുത്തിന്നു ഞാന്‍
വട്ടം കൂടിയ കൂട്ടുകാര്‍ക്കു നടുവില്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുള്ള നിന്‍-
മട്ടും ഭാവവുമൊക്കെയെത്ര സുഖദംതന്നേയെനിക്കിഷ്ടമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വണ്ടേ,ശ്രാവണമാസമായ് കളമിടാന്‍ വന്നീടണം സത്വരം
വണ്ടാര്‍പൂങ്കുഴലാള്‍ക്കു നീ മലരുകള്‍ നല്‍കീടണം നിത്യവും
ഇണ്ടല്‍തീര്‍ന്നൊരു പത്തുനാളിവിടെയും തങ്ങീടണം, പക്ഷെ വന്‍-
കുണ്ടാമണ്ടികള്‍ കാട്ടിയിട്ടു വെറുതേ മണ്ടൊല്ല മിണ്ടാതെ നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
“ശല്യം ശല്യമിതെന്നു ചൊല്ലി വെറുതേ ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട നീ-
യല്ലാതേയിവനില്ല മറ്റൊരുവളെന്‍ഹൃത്തില്‍, മനോമോഹിനീ“
വല്ലാതീവിധമോതി കേകയസുതന്‍ ശല്യപ്പെടുത്തും വിധൌ
കൊല്ലാന്‍ ഭീമനനുജ്ഞനല്‍കിയൊളിവില്‍, പാഞ്ചാലി,മാലാറ്റുവാന്‍.
(കേകയസുതന്‍=കീചകന്‍)
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
*****************************************************************************
അറിയാതെ വരുന്നതെറ്റുതീര്‍-
ത്തറിവും മേന്മയുമേകിടുന്നൊരാള്‍
അവനാണു നമുക്കു മിത്രമായ്
ഭുവനേ,നന്ദിയൊടൊര്‍ത്തിടെപ്പൊഴും.
വിയോഗിനി.
നല്ലനാളുകളെയോര്‍ത്തിതേവിധം
തെല്ലു ശോകമിയലുന്നതെന്തിനായ്
അല്ലലൊക്കെയൊഴിവാക്കിയാര്‍ത്തു വ-
ന്നുല്ലസിക്ക മതിയാം വരേയ്ക്കു നാം
രഥോദ്ധത.
കിശോരനായീവിധമെത്രമാത്രം
വിശേഷമായിക്കളിയാടി,കണ്ണാ
വിശന്നുവെന്നാലുടനേകിടാം ഞാന്‍
വിശുദ്ധമാമീ നറുവെണ്ണയുണ്ണാന്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
കുലച്ചവില്ലോടെയടുത്തു പാര്‍ത്ഥന്‍
തൊടുത്തുവിട്ടൂ ശരമേറ്റു ഘോണീ
എടുത്തിടാനായിയടുത്തനേരം
തടുത്തു ഭര്‍ഗ്ഗന്‍ വിജയന്റെ മാര്‍ഗ്ഗം.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
എനിക്കു നീ നല്‍കിയ മുത്തമെല്ലാം
കൊരുത്തു ഞാനിന്നൊരു മാലതീര്‍ത്തൂ
ആ മാലതന്‍ മുത്തുകളില്‍ തിളങ്ങു-
ന്നാരോമലേ നിന്നുടെ മുഗ്ദ്ധഹാസം.
ഉപജാതി.
വിധിയൊക്കെ വിധിച്ചിടാമൊടുക്കം
വിധിയേ മാറ്റിമറിച്ചിടാനെളുപ്പം
വധശിക്ഷ നടത്തിടാതെ വെക്കം
വിധിനീട്ടാന്‍ വിധിയായതും വിചിത്രം
വസന്തമാലിക.
ഒപ്പന കേട്ടൊരു മധുരലയത്തില്‍
മാരനു നല്‍കണമമൃതകണങ്ങള്‍
നീയൊരു പൂവിനു സദൃശമുലഞ്ഞാ-
മാറിലമര്‍ന്നിടു മധുവിധുനാളില്‍.
ഉജ്ജ്വലം.
നീലനിശീഥിനിയുണരുകയായീ
വിണ്ണിനു താരകള്‍ നിറകതിരായീ
ചന്ദ്രികതൂകിയ മലര്‍വനിതന്നില്‍
നീയൊരു മാദകമധുമലരായീ.
ഉജ്ജ്വലം.
ജനഹിതമറിയാതീമട്ടില്‍ സ്വയം
പ്രഭുതയില്‍ വിളയാടാനൊക്കില്ല കേള്‍
ഇതിനൊരു പരിഹാരം കാണാതെ നീ
മരുവുകില്‍ തടികേടാമോര്‍ത്തീടണം.
ലളിതം.
സ്മരണയില്‍ മധുകണം നിറക്കുവാന്‍
കഴിയുകില്‍ കവിതകള്‍ മികച്ചതാം
ലളിതമായ് രസഭരം രചിച്ചൊരാ
കവിതയാണതിസുഖം തരുന്നതും.
പ്രിയംവദ.
തരുനിര പൂത്തൂ,വല്ലികള്‍ പൂത്തൂ
വനികളില്‍ നീളേ ബാലകരാര്‍ത്തൂ
ഇനിയിവിടാകേ,യുത്സവഘോഷം
തിരിതെളിയുന്നീയോണവിശേഷം
മൌക്തികപംക്തി
അറിയണം നീ,നിനക്കായിയോണക്കളം
നിറവു ചേരും വിധത്തില്‍ രചിക്കേണ്ടയോ
അതിനു ഹൃദ്യം നിറങ്ങള്‍ ലഭിക്കാന്‍ പലേ
തൊടികള്‍ തെണ്ടിക്കുറേപ്പൂക്കളൊപ്പിച്ചു ഞാന്‍.
ഉര്‍വശി.
ഇച്ഛിച്ചവണ്ണമൊരു വണ്ണമവള്‍ക്കുവന്നു
ഉച്ഛാസമൊക്കെയൊരുപാടതു പാടുമായി
സ്വച്ഛം നടന്നവഴി മാറി വഴിക്കുനിത്യം
കൃച്ഛം നടന്നു,സുഖമിന്നസുഖം,കണക്കായ്.
വസന്തതിലകം.
ഇന്ദ്രാദിദേവഗണവന്ദിത ചന്ദ്രചൂഡാ
സന്താപമൊക്കെയൊഴിവാന്‍ വഴി നല്‍കയെന്നും
ബാലേന്ദു നിന്റെ ജടതന്നിലെ ഭൂഷണംപോല്‍
കാലാന്തകാ,തെളിയുകെന്‍ ഹൃദയത്തില്‍ നീയും.
വസന്തതിലകം.
ചാഞ്ചാടിയാടിയൊടുവില്‍ മടിയില്‍ കിടന്നു
കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞു പലവേലകളും നടിച്ചു
തഞ്ചത്തിലൂര്‍ന്നുറിയില്‍ നിന്നു കവര്‍ന്ന വെണ്ണ
മിഞ്ചുന്നൊരുണ്ണിയുടെ രൂപമതെത്ര രമ്യം.
വസന്തതിലകം.
താരങ്ങള്‍ മിന്നിമറയുന്നൊരു വാനിടത്തില്‍
ആരാണിതേവിധമുയര്‍ത്തുവതീ പ്രദീപം
ആ ദീപശോഭ ധരതന്നിലൊഴുക്കിടുന്നീ
യാരമ്യദീപ്തി മധുചന്ദ്രികയല്ലെ,ചൊല്ലൂ.
വസന്തതിലകം.
തിണ്ണയ്‌ക്കുതന്നെ തലതാഴ്‌ത്തിയിരുന്നിടേണ്ടാ
എണ്ണംപറഞ്ഞു കരയേണ്ടിനിയെന്റെ തത്തേ
മൊണ്ണത്തരങ്ങളുടനേയവിടെക്കളഞ്ഞ-
വ്വണ്ണം പറന്നിവിടെ വന്നൊരു പാട്ടു പാടൂ.
വസന്തതിലകം.
നാനാനിറങ്ങളിടതൂര്‍ന്ന സുമങ്ങളാലേ
ഞാനീ വിധത്തിലഴകുള്ളൊരു മാല തീര്‍ത്തൂ
ചേലൊത്തവണ്ണമതു നിന്നുടെ വിഗ്രഹത്തില്‍
മാലൊക്കെ മാറുവതിനായിവനിന്നു ചാര്‍ത്തി.
വസന്തതിലകം.
മന്ദാരപുഷ്പഭര നിന്‍കചശോഭകണ്ടാല്‍
എന്തെന്തു ചന്ത,മതിബന്ധുരമെന്നു ചൊല്ലാം
ഇന്ദീവരങ്ങളൊടു മല്ലിടുമാഭയോടേ
മന്ദം വിടര്‍ത്തിടുക നിന്‍ നയനങ്ങള്‍ മെല്ലേ.
വസന്തതിലകം.
“വില്ലാളിവീരനവനര്‍ജ്ജുനനാണു ഹൃത്തില്‍
അല്ലാതെയാരുമിണയാവുകയില്ല സത്യം“
മല്ലാക്ഷിയീവിധമുരച്ചതു കേട്ടു കണ്ണന്‍
മെല്ലേ ചിരിച്ചു ഹൃദയത്തിലുണര്‍ന്നു മോദം.
വസന്തതിലകം.
വീമ്പോടെ വന്നസുരര്‍ വാലിനു തീ കൊടുത്ത-
ങ്ങെമ്പാടുമൊക്കെയുടനോടിടുമാ ദശായാം
വന്‍പോടെ ലങ്കയില്‍ വിനാശമുതിര്‍ത്ത നിന്‍വാല്‍-
ത്തുമ്പിന്റെ വന്‍പിനിവനമ്പൊടു കുമ്പിടുന്നേന്‍.
വസന്തതിലകം.
ശങ്കിക്കവേണ്ട,ശിവശങ്കര നിന്റെ രൂപം
സങ്കോചമൊക്കെയൊഴിവാക്കിയിവന്‍ ഭജിക്കും
സങ്കേതമായി തവ പാദയുഗം മനസ്സില്‍
സങ്കല്പമാക്കുമിവനേക വരാഭയം നീ.
വസന്തതിലകം.
പ്രതിവിധിയിതിനെന്താണോതിടേണ്ടൂ ശരിക്കും
മതിമുഖിയിനിയെന്നില്‍ ശങ്കവേണ്ടാ വഴക്കും
ദ്യുതിയൊടു തെളിവാനില്‍ പുഞ്ചിരിച്ചിന്നു കാണും
മതിയുടെയൊരുനാമം തന്നെയീ‘യിന്ദുലേഖ‘.
മാലിനി.
അത്തപ്പൂക്കളമിട്ടു ചിത്തിരയിതാ ചോദിപ്പു “ഞാനീ വിശാ-
ഖക്കും പിന്നനുരാധ കേട്ടപടിയായ് മൂലങ്ങളില്ലാതെ താന്‍
പൂരാടത്തൊടുമുത്തിരാടമിണയായോണക്കളം തീര്‍ക്കുവാന്‍
നേരേ ഞാനവിടിട്ട പൂക്കള്‍ ചതയാനെന്താണു കാര്യം സഖേ?”.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഒന്നൊന്നായി വിടര്‍ന്നിടുന്ന വിവിധം പുഷ്പങ്ങളെല്ലാമെടു-
ത്തൊന്നിച്ചിട്ടതില്‍ നിന്നുതിര്‍ന്ന വരമാം സൌന്ദര്യപുഞ്ജത്തിനാല്‍
മിന്നും സൌഭഗപൂരമാര്‍ന്ന വധുവായ് നന്നായ് ചമച്ചീശ്വരന്‍
തന്നേയന്നിവനേകിയെന്‍ ഗൃഹിണിയായെല്ലാമതെന്‍ ഭാഗ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
തെറ്റായുറ്റവര്‍ ചെയ്തിടുന്ന കുറവും കുറ്റങ്ങളും നമ്മളാ-
മട്ടില്‍ കണ്ണുമടച്ചുവെച്ചു വിടുകില്‍ തെറ്റായിടും കൂട്ടരേ
തെറ്റെന്നാവിധതെറ്റുകള്‍ ക്ഷമയൊടേ ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തീടുകില്‍
തെറ്റില്‍ നിന്നവര്‍ മാറിടും,ഗുണമവര്‍ക്കേവര്‍ക്കുമുണ്ടായിടും.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ദ്വാരം വീണൊരു പാട്ടകാട്ടിയിവിടേ ഭിക്ഷയ്ക്കുവന്നിന്നൊരാള്‍
“ഭാരം തന്നെയിതേവിധം കഴിയുവാന്‍, പാങ്ങില്ല ജീവിക്കുവാന്‍,
ഭാര്യക്കുണ്ടസുഖം, വിശന്നുവലയുന്നഞ്ചാറു മക്കള്‍,മഹാ-
ക്രൂരംതാന്‍ വിധി”യെന്നുരച്ചുകരയുംനേരം തപിച്ചെന്‍ മനം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നാണിക്കാതെ കടന്നിരിക്കു മടിയില്‍, മെല്ലേ മുഖം താഴ്ത്തു നീ
കാണേണ്ടാരുമവര്‍ക്കസൂയ പെരുകും, തല്ലാനടുത്തീടുമേ
ഉണ്ണാനായി വിളിച്ചിടുന്ന സമയത്തൊന്നായ് നമുക്കൊന്നുപോയ്
ദണ്ണം വിട്ടു കഴിച്ചിടാമിടയില്‍ നീ പോകൊല്ല,മാര്‍ജ്ജാരമേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പൊട്ടിച്ചിട്ടൊരുമുത്തുമാല തറയില്‍ വീഴുന്നപോലേ ചിരി-
ച്ചിട്ടീ മട്ടിലുരച്ചതൊക്കെ കളിയാം മട്ടായെടുത്തിന്നു ഞാന്‍
വട്ടം കൂടിയ കൂട്ടുകാര്‍ക്കു നടുവില്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുള്ള നിന്‍-
മട്ടും ഭാവവുമൊക്കെയെത്ര സുഖദംതന്നേയെനിക്കിഷ്ടമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വണ്ടേ,ശ്രാവണമാസമായ് കളമിടാന്‍ വന്നീടണം സത്വരം
വണ്ടാര്‍പൂങ്കുഴലാള്‍ക്കു നീ മലരുകള്‍ നല്‍കീടണം നിത്യവും
ഇണ്ടല്‍തീര്‍ന്നൊരു പത്തുനാളിവിടെയും തങ്ങീടണം, പക്ഷെ വന്‍-
കുണ്ടാമണ്ടികള്‍ കാട്ടിയിട്ടു വെറുതേ മണ്ടൊല്ല മിണ്ടാതെ നീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
“ശല്യം ശല്യമിതെന്നു ചൊല്ലി വെറുതേ ശല്യപ്പെടുത്തേണ്ട നീ-
യല്ലാതേയിവനില്ല മറ്റൊരുവളെന്‍ഹൃത്തില്‍, മനോമോഹിനീ“
വല്ലാതീവിധമോതി കേകയസുതന്‍ ശല്യപ്പെടുത്തും വിധൌ
കൊല്ലാന്‍ ഭീമനനുജ്ഞനല്‍കിയൊളിവില്‍, പാഞ്ചാലി,മാലാറ്റുവാന്‍.
(കേകയസുതന്‍=കീചകന്‍)
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
*****************************************************************************
Sunday, August 28, 2011
ശ്ലോകമാധുരി.33
ശ്ലോകമാധുരി.33 .
വിവിധം പദഭംഗിയോടെതാന്‍
കവികള്‍ നവസൃഷ്ടിചെയ്യുവാന്‍
ഇവടേയണയുന്നിതേവിധം
കവനം ബഹുധന്യമായിതാ.
സുമുഖി
പഞ്ചബാണനതിമോദമൊടൊരുനാള്‍
മുഞ്ജകേശനുടെ മാനസമതിലായ്
മഞ്ജുളാംഗിയുമ ചേരണമതിനായ്
തഞ്ചമാക്കി ജലജന്മവിശിഖവും.
ചന്ദ്രവര്‍ത്മ.
വല്ലപ്പോഴും നിന്റെയാ പാട്ടു കേള്‍ക്കാന്‍
വല്ലാതേ ഞാന്‍ മോഹമോടിങ്ങിരിപ്പൂ
വല്ലിക്കുള്ളില്‍ നീയൊളിച്ചെങ്ങിരിപ്പൂ
വല്ലാതാക്കാതെന്റടുത്തെത്തു തത്തേ.
ശാലിനി.
ആത്മബന്ധുവിനി നീയൊരുത്തനെ-
ന്നാത്മനാ കരുതി ഞാനിരിപ്പിതാ
പത്മനാഭ,തവ പാദപങ്കജം
സദ്മമാകിടണമെന്റെ ഹൃത്തടം.
രഥോദ്ധത.
ശങ്കയില്ല,യദുബാല,നിന്നിലാ-
തങ്കമില്ല,കളിയാണു സര്‍വ്വതും
മങ്കമാര്‍ പലരുമോടിവന്നു മേ-
ളാങ്കമാടുവതുമെത്ര കൌതുകം.
രഥോദ്ധത.
തെളിയുകയായീ ശ്രാവണമാസം
സുമനിര നീളേ പൂത്തുവിടര്‍ന്നൂ
നിറനിറവോടേ പൂക്കളമിട്ട-
ങ്ങെവിടെയുമോണാഘോഷമുണര്‍ന്നൂ.
മൌക്തികപംക്തി
കരിമുകിലോടിയൊളിച്ചൊരു വാനം
തെളിവൊടിതാ ചിരിതൂകിയുണര്‍ന്നൂ
മതിമുഖി നീ വരുകെന്നുടെ ചാരേ
മദഭരമാം മധുരം ഹൃദി നല്‍കൂ.
ലളിതപദം.
നാളീകലോചനനു ഞാനിതേവിധം
കാണിക്കയായിവകള്‍ വെച്ചിടുന്നിതാ
ഓരോതരത്തില്‍ മമ ദേവദേവനെന്‍
മാലൊക്കെ മാറ്റു,മിനിയില്ലസംശയം.
ലളിത.
നീയൊന്നുപാടുകയിതേവിധത്തിലീ
രാഗങ്ങള്‍ മാമക മനോഹരാംഗി നീ
ആ രാഗമാധുരിയെനിക്കു നീ തരു-
ന്നാനന്ദനിര്‍വൃതി,യതെത്ര ഹൃദ്യമാം !.
ലളിത.
വാണീമണി,നീയെന്നീണങ്ങളില്‍ വാണാല്‍
കാണാമൊരുരാഗം ചാലേയുണരുന്നൂ
ആരോമലെ,നീയെന്‍ ചാരേ വരുമെങ്കില്‍
ഞാനീ മധുഗാനം പാടാമതിമോദാല്‍.
മണിമാല.
ഞാനിവിടെഴുതും കവിതയിലെല്ലാം
നീയൊരു മലരായുണരുകയല്ലോ
മാനിനിയിനി നീ മധുരപരാഗം
തൂവുകിലുണരും സുഖദവസന്തം.
കന്യ.
ജനകനീര്‍ഷ്യതയോടടി നല്‍കവേ
വലിയ രോദനമാര്‍ന്നൊരു ബാലകന്‍
ജനനി വന്നു തലോടിയുറക്കവേ
കദനമൊക്കെ മറന്നു സുഷുപ്തിയായ്.
ദ്രുതവിളംബിതം.
അണ്ണാ ഹസാരെയൊരു മാതൃകയാണു,പാര്‍ക്കില്‍
എണ്ണപ്പെടുന്ന ജനനായകനായ് ലസിക്കും
കണ്ണങ്ങടച്ചു ജനവഞ്ചന ചെയ്തിടുന്നോ
രുണ്ണാക്കരിന്നു ഭരണത്തിലിരിപ്പു,കഷ്ടം!
വസന്തതിലകം.
ചാടിന്റെ രൂപമൊടുവന്നൊരു ദാനവന്നു
ചാടില്‍ പിടിച്ചു മൃതിയേകിയ നന്ദസൂനു
ചാടുന്നു കാളിയഫണങ്ങളില്‍ നൃത്തമാടി-
ച്ചാടിച്ചു സര്‍പ്പവിഷദൂഷ്യമൊടൊത്തു ഡംഭും.
വസന്തതിലകം.
ചൊല്ലേറുമെന്നു ഗമചൊല്ലിയിതേ വിധത്തില്‍
കള്ളത്തരത്തിലുരചെയ്തിവിടേയ്ക്കടുത്താല്‍
തല്ലാണതിന്നു പരിഹാരമതെന്നു കണ്ടാല്‍
തല്ലാന്‍ മടിച്ചു വെറുതേ വിടുകില്ല നിന്നേ.
വസന്തതിലകം.
ജന്മം കൊടുത്തരുമയാക്കി വളര്‍ത്തിയമ്മ
നന്മയ്ക്കു മുന്‍‌ഗണന നല്‍കി നിനക്കു നല്‍കാന്‍
പിന്നെന്തു ചൊല്ലുവതു,നീയവയേ മറന്നി-
ട്ടമ്മയ്ക്കു നല്‍കിയതു നിന്ദയതൊന്നു മാത്രം.
വസന്തതിലകം.
ഭക്തപ്രിയന്റെ വരഗേഹമണഞ്ഞു ഞാനെന്‍
മുക്തിക്കു വേണ്ട വഴിപാടുകള്‍ ചെയ്തിടുമ്പോള്‍
വ്യക്തം മനസ്സിലുണരും ഭഗവത്‌സ്വരൂപം
നക്തത്തില്‍ ഇന്ദു തെളിയുന്നതുപോല്‍ വിളങ്ങീ.
വസന്തതിലകം.
താലത്തിലുള്ള പുതുപൂക്കളില്‍ നിന്നു ശോഭ
ഓലക്കമായിയുണരുന്നു തവാനനത്തില്‍
ഈ മട്ടില്‍ നീയുടനെയെന്റെയടുത്തുവന്നാല്‍
എമ്മട്ടതാകുമതുതന്നെയെനിക്കു ശങ്ക.
വസന്തതിലകം.
നന്മയ്ക്കു വേണ്ടിയൊരുവന്‍ തനിയേ തുനിഞ്ഞാല്‍
തന്മാനസത്തില്‍ വിഷമുള്ള നരാധമന്മാര്‍
വീണ്‍‌വാക്കുചൊല്ലി പല വേലകളും കളിച്ചു
സന്മാനസത്തിലൊരു പോടു കൊടുത്തു മണ്ടും.
വസന്തതിലകം.
നാണം കളഞ്ഞു ചിരിയോടിനിയെന്റെ മുന്നില്‍
ഏണേക്ഷണേ,വരിക,രാഗമുണര്‍ത്തുവാനായ്
ഈണം നിറഞ്ഞ വരരാഗവിശേഷമോടേ
വേണം,തുടര്‍ന്നമൃതവര്‍ഷിണിയൊന്നു പാടാന്‍.
വസന്തതിലകം.
ഭര്‍ഗ്ഗിച്ചെടുത്തു നറുവെണ്ണ കഴിച്ചിടും നിന്‍-
മാര്‍ഗ്ഗം നിനക്കു ശരിയാവുകയില്ല കണ്ണാ
ദുര്‍ഗ്രാഹ്യമായ തവ ചേഷ്ടകളൊക്കെ നിന്നില്‍
ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗിയെന്ന വിളി ചേര്‍ത്തിടുമോര്‍ത്തിടേണം.
വസന്തതിലകം.
ലാളിത്യമോടിവിടുണര്‍ന്നിതു ചിങ്ങമാസം
മേളാരവത്തൊടെതിരേല്‍ക്കുക ഘോഷമായീ
താലത്തില്‍ ഇന്ദു ചില താരകളേനിറച്ച-
ങ്ങോലക്കമായി വരവേകി,കൃതാര്‍ത്ഥയായീ.
വസന്തതിലകം.
വ്രജവല്ലഭ,നിന്നെയൊന്നു കണ്ടാല്‍
വ്രജിനം പോയിടുമാത്മസൌഖ്യമാവും
ഭജനം വഴി നിന്റെ ദര്‍ശനം ഞാന്‍
സുജനത്വത്തൊടു സാദ്ധ്യമാക്കുമോര്‍ക്കൂ.
വസന്തമാലിക.
മിഴികളിലൊരു മോഹം സാഗരം പോലെയാര്‍ക്കേ
മതിമുഖിയുടെ നാണം കാണുവാനെന്തു ചന്തം
വിടരുമൊരരിമുല്ലപ്പൂവുപോല്‍ നീ ചിരിക്കേ
മധുരിതമൊരു രാഗം മെല്ലെ നീയേകിയില്ലേ.
മാലിനി.
കണ്ണില്‍ പൂക്കണിപോലെ നീ വരികിലോയെന്നോര്‍ത്തൊരാകാംക്ഷയില്‍
കണ്ണാ,ഞാനിവിടിന്നിരിപ്പു,കരളില്‍ മോഹം തുടിക്കുന്നിതാ
കണ്ണാടിക്കവിളില്‍ തലോടി മൃദുവായ് മുത്തം പകര്‍ന്നീടുവാന്‍
തിണ്ണം ഹൃത്തിലൊരാശയുണ്ടു,വരുമോ മന്ദസ്മിതം തൂകി നീ
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കഷ്ടം തോന്നിയനിഷ്ടമായിയിനി നാമെന്തെന്തു ചൊല്ലീടിലും
സ്പഷ്ടം കാവ്യഗതിക്കു മാറ്റമിനിമേലുണ്ടാവുകില്ലാ ദൃഢം
ഇഷ്ടംപോലെ നടത്തിടട്ടെ കവനം,വ്യര്‍ത്ഥാര്‍ത്ഥമായ്,കഷ്ണമായ്
ദിഷ്ടം നല്‍കുക വേണ്ട,നല്‍കിലവനേ വട്ടത്തിലാക്കും ചിലര്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കയ്യന്മാരൊടു സൌമനസ്യമൊരുവന്‍ കാണിക്കുകില്‍ നിശ്ചയം
പയ്യെപ്പയ്യെയവര്‍ ശരിക്കു ദുരിതം തന്നീടുമെന്നോര്‍ക്കണം
കയ്യൂക്കോടവര്‍ ചെയ്തിടും പിഴകളേ കയ്യോടെ തീര്‍ത്തീടുകില്‍
വയ്യാവേലികളൊക്കെ മെല്ലെയൊഴിയുന്നേവര്‍ക്കതും പാഠമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം
കൈയില്‍ കിട്ടുകില്‍ നോക്കുകില്ല,യുടനേ യാഞ്ഞൊന്നടിച്ചീടുവേന്‍
കൊള്ളാതങ്ങു ഗമിക്കിലോ ക്ഷമയൊടേ കാത്തിങ്ങിരുന്നീടുമേ
പിന്നെപ്പയ്യെയടുത്തുവന്നു ചെവിയില്‍ മൂളുന്ന നേരം ശരി-
യ്ക്കാഞ്ഞൊന്നൂടെയടിച്ചിടും,മശകമേ, നിന്നന്ത്യമാം നിശ്ചയം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ക്ഷിപ്രം നല്ലൊരു പേരെടുത്തു കവിയായ് വാണീടണം,കൈയിലോ
വൃത്തം,ഭൂഷകളൊത്തുചേര്‍ന്നപദമോ, നൈപുണ്യമോ ശുഷ്കമാം
അത്യന്താധുനികം പറഞ്ഞു കവിയായ് പേരാര്‍ന്നു വന്നീടുവാന്‍
ഒക്കും പോലെ രചിച്ചിടാം ഗവിതകള്‍, ഗദ്യത്തിലും പദ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാകം വിട്ടു ചമക്കുകില്‍ കവിതയും ഭോജ്യങ്ങളും കെട്ടമ-
ട്ടാകും,പിന്നെ വിളമ്പുകില്‍ രസമതിന്നുണ്ടാവുകില്ലാ ദൃഢം
ശോകം തന്നു വലക്കുമീ രചനകള്‍ തെല്ലാസ്വദിച്ചാല്‍ ക്ഷതം
സ്‌തോകം വന്നു ഭവിച്ചിടാമവകളില്‍ കൈവെക്കവേണ്ടാ ,സഖേ
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സന്താനങ്ങളനേകമുണ്ടു ഭവനേ, യെന്നാലുമീ വൃദ്ധരില്‍
സന്താപം പെരുകുന്നു,മക്കളവരേ തള്ളുന്നു വൃദ്ധാലയേ
സന്ത്യക്തസ്ഥിതിയില്‍ കിടന്നുവലയും നിര്‍ഭാഗ്യരേ പോറ്റുവാന്‍
എന്തായാലുമൊരാലയം പണിയുകില്‍ ഭൂവില്‍ മഹാപുണ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സാദം വിട്ടിടു,നോക്കുകീ വനികയില്‍ സൂനങ്ങളില്‍ വണ്ടുകള്‍
ഖേദം വിട്ടു പറന്നിടുന്നു മധുരം പൂന്തേന്‍ നുകര്‍ന്നീടുവാന്‍
മോദം പൂണ്ടവ പാറിടുന്ന ദൃശവും പുഷ്പങ്ങള്‍തന്‍ ലാസ്യവും
ഭേദം നല്ലൊരവാച്യമായ സുഖമിന്നേകും നിനക്കോമലേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഏവം ഞാന്‍ ചൊല്ലിടുമ്പോള്‍ ഹൃദിയതിവിഷമം തോന്നിടുന്നെന്റെ തത്തേ
പാവം ഞാനിങ്ങിരിപ്പൂ കവിതകള്‍ നിറവില്‍ തീര്‍ക്കുവാനാര്‍ത്തിയോടേ
ആവും‌പോല്‍ വന്നുനീയെന്‍ രചനകള്‍ മിഴിവാര്‍ന്നുള്ളതായ് മാറ്റുവാന്‍ സദ്-
ഭാവം നല്‍കേണമെന്നും,ച്യുതിയതിലുളവായാല്‍ ഫലം ചിന്തനീയം.
സ്രഗ്ദ്ധര
കല്യേ,കല്യാണരൂപേ, കലയിലൊളിവിളക്കായിടും വാണിമാതേ
നിര്‍ലോപം നിന്റെ രൂപം തെളിയണമനിശം ശ്ലോകപാദം രചിക്കേ
അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ രചിക്കും കവിതകള്‍ മിഴിവാര്‍ന്നീടുകില്ലെന്നതോര്‍ക്കേ
വല്ലാതായ് വന്നിടുന്നെന്‍ മന,മതിനിടയാക്കീടൊലാ ശാരദാംബേ.
സ്രഗ്ദ്ധര.
കേണീടുന്നെന്തിനായീ,ശൃണു മമസഖി ഞാനെത്തിടാം,സ്വസ്ഥമായ് നീ
വാണീടൂ,ശോകമെല്ലാമുടനടി കളയൂ,രാഗലോലേ ക്ഷമിക്കൂ
ചേണുറ്റാ മേനിതന്നില്‍ നഖമുനപതിയേ ലജ്ജയോടെന്റെ നേര്‍ക്കായ്
കാണിക്കും പ്രേമഭാവം പുനരൊരു നിമിഷം കാണുവാനാഗ്രഹം മേ
സ്രഗ്ദ്ധര.
വേദാന്തം ചൊല്ലിടേണ്ടാ,വികൃതി പെരുകിയാ കോലുകൊണ്ടെന്റെ മെയ്‌മേല്‍
ആദ്യന്തം കിക്കിളിച്ചും പതിയെയുണരുമാ നേരമോടിക്കളിച്ചും
ഏതാണ്ടെന്‍ കൈയിലെത്തുംപടി,യുടനിടയക്കൂട്ടരോടൊത്തു ചേര്‍ന്നെന്‍
വാതില്‍ക്കല്‍ നിന്നൊളിച്ചും ഹൃദി,യതിവിഷമം തന്നു നീ,കണ്ണനുണ്ണീ.
സ്രഗ്ദ്ധര..
***********************************************************************
വിവിധം പദഭംഗിയോടെതാന്‍
കവികള്‍ നവസൃഷ്ടിചെയ്യുവാന്‍
ഇവടേയണയുന്നിതേവിധം
കവനം ബഹുധന്യമായിതാ.
സുമുഖി
പഞ്ചബാണനതിമോദമൊടൊരുനാള്‍
മുഞ്ജകേശനുടെ മാനസമതിലായ്
മഞ്ജുളാംഗിയുമ ചേരണമതിനായ്
തഞ്ചമാക്കി ജലജന്മവിശിഖവും.
ചന്ദ്രവര്‍ത്മ.
വല്ലപ്പോഴും നിന്റെയാ പാട്ടു കേള്‍ക്കാന്‍
വല്ലാതേ ഞാന്‍ മോഹമോടിങ്ങിരിപ്പൂ
വല്ലിക്കുള്ളില്‍ നീയൊളിച്ചെങ്ങിരിപ്പൂ
വല്ലാതാക്കാതെന്റടുത്തെത്തു തത്തേ.
ശാലിനി.
ആത്മബന്ധുവിനി നീയൊരുത്തനെ-
ന്നാത്മനാ കരുതി ഞാനിരിപ്പിതാ
പത്മനാഭ,തവ പാദപങ്കജം
സദ്മമാകിടണമെന്റെ ഹൃത്തടം.
രഥോദ്ധത.
ശങ്കയില്ല,യദുബാല,നിന്നിലാ-
തങ്കമില്ല,കളിയാണു സര്‍വ്വതും
മങ്കമാര്‍ പലരുമോടിവന്നു മേ-
ളാങ്കമാടുവതുമെത്ര കൌതുകം.
രഥോദ്ധത.
തെളിയുകയായീ ശ്രാവണമാസം
സുമനിര നീളേ പൂത്തുവിടര്‍ന്നൂ
നിറനിറവോടേ പൂക്കളമിട്ട-
ങ്ങെവിടെയുമോണാഘോഷമുണര്‍ന്നൂ.
മൌക്തികപംക്തി
കരിമുകിലോടിയൊളിച്ചൊരു വാനം
തെളിവൊടിതാ ചിരിതൂകിയുണര്‍ന്നൂ
മതിമുഖി നീ വരുകെന്നുടെ ചാരേ
മദഭരമാം മധുരം ഹൃദി നല്‍കൂ.
ലളിതപദം.
നാളീകലോചനനു ഞാനിതേവിധം
കാണിക്കയായിവകള്‍ വെച്ചിടുന്നിതാ
ഓരോതരത്തില്‍ മമ ദേവദേവനെന്‍
മാലൊക്കെ മാറ്റു,മിനിയില്ലസംശയം.
ലളിത.
നീയൊന്നുപാടുകയിതേവിധത്തിലീ
രാഗങ്ങള്‍ മാമക മനോഹരാംഗി നീ
ആ രാഗമാധുരിയെനിക്കു നീ തരു-
ന്നാനന്ദനിര്‍വൃതി,യതെത്ര ഹൃദ്യമാം !.
ലളിത.
വാണീമണി,നീയെന്നീണങ്ങളില്‍ വാണാല്‍
കാണാമൊരുരാഗം ചാലേയുണരുന്നൂ
ആരോമലെ,നീയെന്‍ ചാരേ വരുമെങ്കില്‍
ഞാനീ മധുഗാനം പാടാമതിമോദാല്‍.
മണിമാല.
ഞാനിവിടെഴുതും കവിതയിലെല്ലാം
നീയൊരു മലരായുണരുകയല്ലോ
മാനിനിയിനി നീ മധുരപരാഗം
തൂവുകിലുണരും സുഖദവസന്തം.
കന്യ.
ജനകനീര്‍ഷ്യതയോടടി നല്‍കവേ
വലിയ രോദനമാര്‍ന്നൊരു ബാലകന്‍
ജനനി വന്നു തലോടിയുറക്കവേ
കദനമൊക്കെ മറന്നു സുഷുപ്തിയായ്.
ദ്രുതവിളംബിതം.
അണ്ണാ ഹസാരെയൊരു മാതൃകയാണു,പാര്‍ക്കില്‍
എണ്ണപ്പെടുന്ന ജനനായകനായ് ലസിക്കും
കണ്ണങ്ങടച്ചു ജനവഞ്ചന ചെയ്തിടുന്നോ
രുണ്ണാക്കരിന്നു ഭരണത്തിലിരിപ്പു,കഷ്ടം!
വസന്തതിലകം.
ചാടിന്റെ രൂപമൊടുവന്നൊരു ദാനവന്നു
ചാടില്‍ പിടിച്ചു മൃതിയേകിയ നന്ദസൂനു
ചാടുന്നു കാളിയഫണങ്ങളില്‍ നൃത്തമാടി-
ച്ചാടിച്ചു സര്‍പ്പവിഷദൂഷ്യമൊടൊത്തു ഡംഭും.
വസന്തതിലകം.
ചൊല്ലേറുമെന്നു ഗമചൊല്ലിയിതേ വിധത്തില്‍
കള്ളത്തരത്തിലുരചെയ്തിവിടേയ്ക്കടുത്താല്‍
തല്ലാണതിന്നു പരിഹാരമതെന്നു കണ്ടാല്‍
തല്ലാന്‍ മടിച്ചു വെറുതേ വിടുകില്ല നിന്നേ.
വസന്തതിലകം.
ജന്മം കൊടുത്തരുമയാക്കി വളര്‍ത്തിയമ്മ
നന്മയ്ക്കു മുന്‍‌ഗണന നല്‍കി നിനക്കു നല്‍കാന്‍
പിന്നെന്തു ചൊല്ലുവതു,നീയവയേ മറന്നി-
ട്ടമ്മയ്ക്കു നല്‍കിയതു നിന്ദയതൊന്നു മാത്രം.
വസന്തതിലകം.
ഭക്തപ്രിയന്റെ വരഗേഹമണഞ്ഞു ഞാനെന്‍
മുക്തിക്കു വേണ്ട വഴിപാടുകള്‍ ചെയ്തിടുമ്പോള്‍
വ്യക്തം മനസ്സിലുണരും ഭഗവത്‌സ്വരൂപം
നക്തത്തില്‍ ഇന്ദു തെളിയുന്നതുപോല്‍ വിളങ്ങീ.
വസന്തതിലകം.
താലത്തിലുള്ള പുതുപൂക്കളില്‍ നിന്നു ശോഭ
ഓലക്കമായിയുണരുന്നു തവാനനത്തില്‍
ഈ മട്ടില്‍ നീയുടനെയെന്റെയടുത്തുവന്നാല്‍
എമ്മട്ടതാകുമതുതന്നെയെനിക്കു ശങ്ക.
വസന്തതിലകം.
നന്മയ്ക്കു വേണ്ടിയൊരുവന്‍ തനിയേ തുനിഞ്ഞാല്‍
തന്മാനസത്തില്‍ വിഷമുള്ള നരാധമന്മാര്‍
വീണ്‍‌വാക്കുചൊല്ലി പല വേലകളും കളിച്ചു
സന്മാനസത്തിലൊരു പോടു കൊടുത്തു മണ്ടും.
വസന്തതിലകം.
നാണം കളഞ്ഞു ചിരിയോടിനിയെന്റെ മുന്നില്‍
ഏണേക്ഷണേ,വരിക,രാഗമുണര്‍ത്തുവാനായ്
ഈണം നിറഞ്ഞ വരരാഗവിശേഷമോടേ
വേണം,തുടര്‍ന്നമൃതവര്‍ഷിണിയൊന്നു പാടാന്‍.
വസന്തതിലകം.
ഭര്‍ഗ്ഗിച്ചെടുത്തു നറുവെണ്ണ കഴിച്ചിടും നിന്‍-
മാര്‍ഗ്ഗം നിനക്കു ശരിയാവുകയില്ല കണ്ണാ
ദുര്‍ഗ്രാഹ്യമായ തവ ചേഷ്ടകളൊക്കെ നിന്നില്‍
ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗിയെന്ന വിളി ചേര്‍ത്തിടുമോര്‍ത്തിടേണം.
വസന്തതിലകം.
ലാളിത്യമോടിവിടുണര്‍ന്നിതു ചിങ്ങമാസം
മേളാരവത്തൊടെതിരേല്‍ക്കുക ഘോഷമായീ
താലത്തില്‍ ഇന്ദു ചില താരകളേനിറച്ച-
ങ്ങോലക്കമായി വരവേകി,കൃതാര്‍ത്ഥയായീ.
വസന്തതിലകം.
വ്രജവല്ലഭ,നിന്നെയൊന്നു കണ്ടാല്‍
വ്രജിനം പോയിടുമാത്മസൌഖ്യമാവും
ഭജനം വഴി നിന്റെ ദര്‍ശനം ഞാന്‍
സുജനത്വത്തൊടു സാദ്ധ്യമാക്കുമോര്‍ക്കൂ.
വസന്തമാലിക.
മിഴികളിലൊരു മോഹം സാഗരം പോലെയാര്‍ക്കേ
മതിമുഖിയുടെ നാണം കാണുവാനെന്തു ചന്തം
വിടരുമൊരരിമുല്ലപ്പൂവുപോല്‍ നീ ചിരിക്കേ
മധുരിതമൊരു രാഗം മെല്ലെ നീയേകിയില്ലേ.
മാലിനി.
കണ്ണില്‍ പൂക്കണിപോലെ നീ വരികിലോയെന്നോര്‍ത്തൊരാകാംക്ഷയില്‍
കണ്ണാ,ഞാനിവിടിന്നിരിപ്പു,കരളില്‍ മോഹം തുടിക്കുന്നിതാ
കണ്ണാടിക്കവിളില്‍ തലോടി മൃദുവായ് മുത്തം പകര്‍ന്നീടുവാന്‍
തിണ്ണം ഹൃത്തിലൊരാശയുണ്ടു,വരുമോ മന്ദസ്മിതം തൂകി നീ
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കഷ്ടം തോന്നിയനിഷ്ടമായിയിനി നാമെന്തെന്തു ചൊല്ലീടിലും
സ്പഷ്ടം കാവ്യഗതിക്കു മാറ്റമിനിമേലുണ്ടാവുകില്ലാ ദൃഢം
ഇഷ്ടംപോലെ നടത്തിടട്ടെ കവനം,വ്യര്‍ത്ഥാര്‍ത്ഥമായ്,കഷ്ണമായ്
ദിഷ്ടം നല്‍കുക വേണ്ട,നല്‍കിലവനേ വട്ടത്തിലാക്കും ചിലര്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കയ്യന്മാരൊടു സൌമനസ്യമൊരുവന്‍ കാണിക്കുകില്‍ നിശ്ചയം
പയ്യെപ്പയ്യെയവര്‍ ശരിക്കു ദുരിതം തന്നീടുമെന്നോര്‍ക്കണം
കയ്യൂക്കോടവര്‍ ചെയ്തിടും പിഴകളേ കയ്യോടെ തീര്‍ത്തീടുകില്‍
വയ്യാവേലികളൊക്കെ മെല്ലെയൊഴിയുന്നേവര്‍ക്കതും പാഠമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം
കൈയില്‍ കിട്ടുകില്‍ നോക്കുകില്ല,യുടനേ യാഞ്ഞൊന്നടിച്ചീടുവേന്‍
കൊള്ളാതങ്ങു ഗമിക്കിലോ ക്ഷമയൊടേ കാത്തിങ്ങിരുന്നീടുമേ
പിന്നെപ്പയ്യെയടുത്തുവന്നു ചെവിയില്‍ മൂളുന്ന നേരം ശരി-
യ്ക്കാഞ്ഞൊന്നൂടെയടിച്ചിടും,മശകമേ, നിന്നന്ത്യമാം നിശ്ചയം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ക്ഷിപ്രം നല്ലൊരു പേരെടുത്തു കവിയായ് വാണീടണം,കൈയിലോ
വൃത്തം,ഭൂഷകളൊത്തുചേര്‍ന്നപദമോ, നൈപുണ്യമോ ശുഷ്കമാം
അത്യന്താധുനികം പറഞ്ഞു കവിയായ് പേരാര്‍ന്നു വന്നീടുവാന്‍
ഒക്കും പോലെ രചിച്ചിടാം ഗവിതകള്‍, ഗദ്യത്തിലും പദ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാകം വിട്ടു ചമക്കുകില്‍ കവിതയും ഭോജ്യങ്ങളും കെട്ടമ-
ട്ടാകും,പിന്നെ വിളമ്പുകില്‍ രസമതിന്നുണ്ടാവുകില്ലാ ദൃഢം
ശോകം തന്നു വലക്കുമീ രചനകള്‍ തെല്ലാസ്വദിച്ചാല്‍ ക്ഷതം
സ്‌തോകം വന്നു ഭവിച്ചിടാമവകളില്‍ കൈവെക്കവേണ്ടാ ,സഖേ
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സന്താനങ്ങളനേകമുണ്ടു ഭവനേ, യെന്നാലുമീ വൃദ്ധരില്‍
സന്താപം പെരുകുന്നു,മക്കളവരേ തള്ളുന്നു വൃദ്ധാലയേ
സന്ത്യക്തസ്ഥിതിയില്‍ കിടന്നുവലയും നിര്‍ഭാഗ്യരേ പോറ്റുവാന്‍
എന്തായാലുമൊരാലയം പണിയുകില്‍ ഭൂവില്‍ മഹാപുണ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സാദം വിട്ടിടു,നോക്കുകീ വനികയില്‍ സൂനങ്ങളില്‍ വണ്ടുകള്‍
ഖേദം വിട്ടു പറന്നിടുന്നു മധുരം പൂന്തേന്‍ നുകര്‍ന്നീടുവാന്‍
മോദം പൂണ്ടവ പാറിടുന്ന ദൃശവും പുഷ്പങ്ങള്‍തന്‍ ലാസ്യവും
ഭേദം നല്ലൊരവാച്യമായ സുഖമിന്നേകും നിനക്കോമലേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഏവം ഞാന്‍ ചൊല്ലിടുമ്പോള്‍ ഹൃദിയതിവിഷമം തോന്നിടുന്നെന്റെ തത്തേ
പാവം ഞാനിങ്ങിരിപ്പൂ കവിതകള്‍ നിറവില്‍ തീര്‍ക്കുവാനാര്‍ത്തിയോടേ
ആവും‌പോല്‍ വന്നുനീയെന്‍ രചനകള്‍ മിഴിവാര്‍ന്നുള്ളതായ് മാറ്റുവാന്‍ സദ്-
ഭാവം നല്‍കേണമെന്നും,ച്യുതിയതിലുളവായാല്‍ ഫലം ചിന്തനീയം.
സ്രഗ്ദ്ധര
കല്യേ,കല്യാണരൂപേ, കലയിലൊളിവിളക്കായിടും വാണിമാതേ
നിര്‍ലോപം നിന്റെ രൂപം തെളിയണമനിശം ശ്ലോകപാദം രചിക്കേ
അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ രചിക്കും കവിതകള്‍ മിഴിവാര്‍ന്നീടുകില്ലെന്നതോര്‍ക്കേ
വല്ലാതായ് വന്നിടുന്നെന്‍ മന,മതിനിടയാക്കീടൊലാ ശാരദാംബേ.
സ്രഗ്ദ്ധര.
കേണീടുന്നെന്തിനായീ,ശൃണു മമസഖി ഞാനെത്തിടാം,സ്വസ്ഥമായ് നീ
വാണീടൂ,ശോകമെല്ലാമുടനടി കളയൂ,രാഗലോലേ ക്ഷമിക്കൂ
ചേണുറ്റാ മേനിതന്നില്‍ നഖമുനപതിയേ ലജ്ജയോടെന്റെ നേര്‍ക്കായ്
കാണിക്കും പ്രേമഭാവം പുനരൊരു നിമിഷം കാണുവാനാഗ്രഹം മേ
സ്രഗ്ദ്ധര.
വേദാന്തം ചൊല്ലിടേണ്ടാ,വികൃതി പെരുകിയാ കോലുകൊണ്ടെന്റെ മെയ്‌മേല്‍
ആദ്യന്തം കിക്കിളിച്ചും പതിയെയുണരുമാ നേരമോടിക്കളിച്ചും
ഏതാണ്ടെന്‍ കൈയിലെത്തുംപടി,യുടനിടയക്കൂട്ടരോടൊത്തു ചേര്‍ന്നെന്‍
വാതില്‍ക്കല്‍ നിന്നൊളിച്ചും ഹൃദി,യതിവിഷമം തന്നു നീ,കണ്ണനുണ്ണീ.
സ്രഗ്ദ്ധര..
***********************************************************************
Tuesday, August 16, 2011
ശ്ലോകമാധുരി.32
ശ്ലോകമാധുരി.32 .
ലക്ഷ്യമൊക്കെയൊരുപക്ഷെ നല്ലതാം
രക്ഷയില്ല വഴി ദുഷ്‌ടമാവുകില്‍
സൂക്ഷ്മമായപടിയീക്ഷചെയ്തു നാം
ശ്രേഷ്ഠമായ വഴി പുഷ്ടമാക്കണം.
രഥോദ്ധത.
“ഉരച്ചിടേണ്ടൊന്നുമിതേവിധത്തില്‍
നിനക്കു വേഷം പലതുണ്ടു പാര്‍ത്താല്‍“
ഉറച്ചു ദുര്യോധനനീര്‍ഷ്യയോടേ
ഉരച്ചനേരം ചിരിതൂകി കൃഷ്ണന്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
മനുഷ്യഹൃത്തില്‍ കറയേറിവന്നാല്‍
മനീഷ വാടും,മടജന്മമാവും
നിനയ്ക്ക,ചിത്തം പരിപൂതമാവാന്‍
സ്മരിയ്ക്ക നന്ദാത്മജപാദപത്മം.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
വസന്തമെത്തീ,പുതുപൂക്കളാലേ
ലസിച്ചുനില്‍ക്കുന്നു വിഭാതകാലം
കുളിച്ചു വര്‍ണ്ണത്തിലകം ധരിച്ചു-
ല്ലസിച്ചുനില്‍ക്കും വരനാരിയേ പോല്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
അഹസ്സില്‍,തമസ്സില്‍ സദാ സ്നേഹമോടേ
ഇഹത്തില്‍ മഹത്ത്വപ്രദീപം തെളിക്കും
ബൃഹത്തായ തത്ത്വങ്ങള്‍ മക്കള്‍ക്കു നല്‍കും
മഹത്തായ മാതൃത്വമേ,ഞാന്‍ നമിപ്പൂ.
ഭുജംഗപ്രയാതം.
അവതാരമൊക്കെ ശരിതന്നെ,ബാലനാ-
യവനന്നു ചെയ്ത വികൃതിക്കു ശിക്ഷയായ്
അവനേ തളച്ചു ഹൃദയത്തിലിട്ടു ഞാന്‍
വനമാലിയല്ല,തിരുമാലിയാണവന്‍.
മഞ്ജുഭാഷിണി.
സ്വരസാഗരശോഭയെന്റെമുന്നില്‍
തിരതല്ലുന്നിതു കാണ്മതെത്ര സൌഖ്യം
വരനാരികള്‍ വേഷഭൂഷയോടേ
തിരുവോണത്തിനു കൂടിയാടിടും പോല്‍.
വസന്തമാലിക.
രുദ്രാക്ഷമാല തനു തന്നിലണിഞ്ഞു,കൈയില്‍
ഭദ്രം തരുന്ന വരമുദ്രയൊടെന്റെ ഹൃത്തില്‍
അദ്രീസുതയ്ക്കു വരമേകിയ ഭാവമോടേ
രുദ്രസ്വരൂപമുരുവായി വിളങ്ങി നിന്നൂ.
വസന്തതിലകം
ഇന്ദീവരങ്ങളുടെ ഡംഭു കുറയ്ക്കുവാനായ്
എന്തിന്നു നീയവരെയിങ്ങനെ നോക്കിടുന്നൂ
മന്ദാക്ഷമോടെയവര്‍ നിന്‍ നയനാഭകണ്ടി-
ട്ടന്തിച്ചെമപ്പു മുഖമാകെ നിറച്ചിടുന്നൂ.
വസന്തതിലകം.
മങ്ങുന്നു കാഴ്ചയുതിരുന്നൊരു കണ്ണുനീരാല്‍
പൊങ്ങുന്ന ദുഃഖമതില്‍ നിഷ്പ്രഭനായി സൂര്യന്‍
തേങ്ങുന്ന കുന്തിയുടെ ഹൃത്തിനു ശാന്തി നല്‍കാന്‍
പാങ്ങില്ല,സൂര്യസുതനൂഴിയില്‍ വീണനേരം.
വസന്തതിലകം.
ഒരുവന്‍ തവ തെറ്റുകള്‍ മൊഴിഞ്ഞാല്‍
അവനോടെന്തിനു ദേഷ്യമാര്‍ന്നിടേണം
ശരിയായവിധത്തിലാണതെങ്കില്‍
അവനാണേറ്റമടുത്ത മിത്രമോര്‍ക്ക.
വസന്തമാലിക.
വിധിഹിതമതിനാലേ വന്നു സൌഭാഗ്യമെല്ലാം
അതിനൊരു ഗതിയുണ്ടായെന്നതാണെന്റെ ഭാഗ്യം
മതിവരുമളവന്യര്‍ക്കായതെല്ലാം കൊടുത്താല്‍
ക്ഷിതിയിതില്‍ വരമായിട്ടേകുമെല്ലാം വിരിഞ്ചന്‍.
മാലിനി.
ആരോ കേട്ടുപറഞ്ഞതായ കുശല്‍ നിന്‍കാതില്‍ പതിഞ്ഞപ്പൊഴേ
നേരോര്‍ക്കാതെ വിഷാദമാര്‍ന്നു,മുഖവും കൂമ്പിത്തളര്‍ന്നാര്‍ത്തയായ്
നേരാവില്ലവ,രാവിലേ വരുമവന്‍ നിന്നേ തലോടും ഖഗന്‍
നേരേവന്നു വിടര്‍ത്തിടും തവദലം,മാഴ്കൊല്ല നീ,പദ്മിനീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
എമ്പാടും പുതുവര്‍ണ്ണമാര്‍ന്നു നിറവില്‍ പൂക്കള്‍ ചിരിച്ചുല്ലസി-
ച്ചമ്പമ്പോ,യിതു കാണ്‍കെയെന്റെ ഹൃദയം തുള്ളിത്തുടിക്കുന്നിതാ
“അമ്പോറ്റിക്കു കൊടുക്കുവാനിവകള്‍ ഞാന്‍ പൊട്ടിക്കു”മെന്നോതിയെന്‍
മുമ്പില്‍വന്നു ചിണുങ്ങിനിന്ന മകളോടെന്തെന്തു ചൊല്ലേണ്ടു ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കേട്ടോ,നിന്നുടെ ഗാനവും കവിതയും ശ്ലോകങ്ങളും വാണിതന്‍
പൊട്ടാം മട്ടില്‍ ലസിച്ചിടുന്നു,സുഗമം പോയാലുമീ രീതിയില്‍
മുട്ടാതീ വക കിട്ടിയാല്‍ പലരുമിന്നാലാപനം ചെയ്‌തിടു -
ന്നിഷ്ടന്മാര്‍ ചിലര്‍ ചൊല്ലുകില്ല നുതിയോ കുറ്റങ്ങളോ,സ്വസ്തി തേ
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചന്തം ചിന്തിയ ചിന്തകള്‍ ചിതറുമോരന്ത്യത്തില്‍ നാമെത്തിയാല്‍
ബന്ധം ബന്ധനമെന്നുതന്നെ തനിയേ ചിന്തിച്ചുപോവും സഖേ
സ്വന്തം,ബന്ധമതെന്നതൊക്കെ വെറുതേയന്ധന്നു ദീപം കണ-
ക്കെന്തും നിഷ്പ്രഭമാവുമെന്നു കരുതൂ,സ്പന്ദം നിലയ്ക്കും വരേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചെറ്റും ചെറ്റമെനിക്കു മുറ്റിവരികില്ലെന്നൂറ്റമാര്‍ന്നിട്ടു,വന്‍
ചെറ്റത്തങ്ങളുരച്ചിടുന്ന പലരും ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞെത്തിയാല്‍
ചെറ്റാര്‍തന്‍ പെരുമാറ്റവും പറയുമാ കുറ്റങ്ങളും മറ്റുമെന്‍
ഉറ്റോര്‍ നോക്കിടു,മറ്റകൈക്കുടനവര്‍ പറ്റിച്ചിടും താഡനം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പായുന്നന്നു പലേവഴിക്കു ചപലം ചിത്തം മഹാചെത്തലായ്
ചായുന്നന്നു മദംപെരുത്തു പലതാം ദുര്‍മാര്‍ഗ്ഗവാടങ്ങളില്‍
കായുന്നിന്നു മനോഗതം കഠിനമായ് പൊയ്‌പ്പോയ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളില്‍
പായൊന്നിന്നവനന്ത്യമായ് തടവറയ്ക്കുള്ളില്‍ കിടന്നോര്‍ക്കുവാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പൊട്ടാണെങ്കിലുമിത്തരത്തില്‍ വിവിധം ശ്ലോകങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തിന്നു ഞാന്‍
പൊട്ടക്കൂത്തു നടത്തിടുന്നു,സദയം വിട്ടേക്കു,മാ‍പ്പാക്കു നീ
പൊട്ടന്മാരുടെ രാജനെന്നപദവിക്കര്‍ഹം വരും നിശ്ചയം
പൊട്ടായ്‌ മാറിടുമൊക്കെ,യെന്റെ ഗതിയീമട്ടില്‍ തുടര്‍ന്നോട്ടെ ഞാന്‍
.ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പൊണ്ണന്‍ പട്ടിയൊരുത്തനുണ്ടു ഭവനം സൂക്ഷിച്ചു കാക്കുന്നവന്‍
കണ്ണും പൂട്ടിയിരുന്നിടുന്ന ചതുരന്‍, കള്ളത്തരം കാട്ടുവോന്‍
എണ്ണാതാരുമൊളിച്ചുവന്നു കയറി സ്‌തേയം നടത്തീടുകില്‍
തിണ്ണം കാലില്‍ വലിച്ചലക്കിയവനേ കാലന്നു നല്‍കുന്നവന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മന്നില്‍ സൌഹൃദമോടെയെത്തി ചിരി തൂകുന്നോര്‍ ചിലര്‍ ഹൃത്തിലായ്
മിന്നും കത്തിയൊളിച്ചുവെച്ചു തരവും പാര്‍ക്കുന്നവര്‍ തന്നെയാം
എന്നും നമ്മൊടസൂയവിട്ടു നുതി നല്‍കുന്നോര്‍ തുലോം തുച്ഛമാം
എന്നാലും ശരിയായി നാമവരെയും കണ്ടെത്തണം ബുദ്ധിയാല്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മാതാവിന്നു സമത്തിലായൊരുവരും കാണില്ല മന്നില്‍,സ്ഥിരം
മാതാവിന്നു കൊടുപ്പതൊന്നുമളവില്‍ കൂടില്ല തെല്ലും സഖേ
മാതാവിന്നു ജഗത്തിലേ സുകൃതമായ് കാണേണ്ടതാണെങ്കിലാ
മാതാവിന്നൊരു ശല്യമായ,വരെയും തള്ളുന്നു വൃദ്ധാലയേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വീതാടോപ,മുയര്‍ന്ന വന്‍മലകളും താണ്ടിക്കടന്നെത്തി ഞാന്‍
ഏതായാലുമണഞ്ഞിതാ തവമുഖം കണ്ടാര്‍ത്തി തീര്‍ത്തീടുവാന്‍
ഹേ ഭൂതേശ,നിനക്കു ഞാനിരുമുടിക്കെട്ടില്‍ നിറച്ചുള്ളൊരെന്‍
ആഭീലപ്പരിവേദനങ്ങള്‍ നടയില്‍ വെക്കുന്നു,പോക്കീടുവാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വാണീ,നിന്നുടെ വീണയില്‍ വിടരുമീയാഭേരിരാഗം ശ്രവി-
ച്ചാണിന്നെന്നുടെ രാഗമാര്‍ന്ന ഹൃദയം തുള്ളുന്നതിന്നീവിധം
കാണാറുണ്ടു തവാംഗുലീചലനമേറ്റീണങ്ങളാ വീണവി-
ട്ടോണത്തുമ്പി പറന്നിടുന്നനിറവില്‍ പൊങ്ങുന്നതാമോദമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ആയര്‍കോന്‍ ചേലിലൂതും മണിമധുരവ സംഗീതമൊന്നാസ്വദിച്ചാല്‍
ആയുഷ്യംതന്നെയാര്‍ക്കും,മനമതില്‍ നിറവാമാത്മഹര്‍ഷം തളിര്‍ക്കും
ആ യോഗം ധന്യമാവാന്‍ യദുകുലപതിയേ മാനസത്തില്‍ വരിച്ച-
ങ്ങായത്തോടായവണ്ണം ഭജഭജ ഭഗവത്പാദപത്മം ശരിക്കും.
സ്രഗ്ദ്ധര.
തിങ്ങും തെങ്ങും കവുങ്ങും പലതരുനിരയും വെട്ടിമാറ്റീട്ടു നീളേ
പൊങ്ങും വന്‍രമ്യഹര്‍മ്മ്യപ്രഭുതകള്‍ നിറയും പട്ടണപ്രൌഢി കാണ്‍കേ
വിങ്ങുന്നെന്‍ മാനസത്തില്‍ തെളിവതു ഗതമാം ഗ്രാമസൌന്ദര്യപൂരം,
മുങ്ങും നൈര്‍മ്മല്യമെല്ലാം, വിഷമയമുയരും വേഷവൈഷമ്യഘോഷം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
നാടും വീടും വെടിഞ്ഞക്കരയിലലയുമാ മക്കളേയോര്‍ത്തു നിത്യം
കൂടും സന്താപമോടേയിവിടെ മരുവിടുന്നിന്നു മാതാപിതാക്കള്‍
നേടീടും നാണയത്തിന്‍ കലപിലരവവും പ്രൌഡിയും ഭാഗ്യമെല്ലാം
വാടീടുന്നെന്ന സത്യം മറവിയിലിടുവാനായിടുന്നില്ല തെല്ലും.
സ്രഗ്ദ്ധര.
നീലാഭ്രം വാനിലെങ്ങും ഘനതരഗതിയില്‍ ഗര്‍ജ്ജനം ചെയ്തു മെല്ലേ
നീളേനീളേ പടര്‍ത്തുന്നിരുളിമനിറയേ,യേറെയീ ഭൂതലത്തില്‍
കാലക്കേടെന്നുതോന്നും‌പടിയവയുടനേ വര്‍ഷപാതം തുടങ്ങും-
പോലൊക്കേ കൂടിടുമ്പോള്‍ ഝടുതരമുയരും കാറ്റതെല്ലാം തുരത്തീ.
സ്രഗ്ദ്ധര.
******************************************************************
ലക്ഷ്യമൊക്കെയൊരുപക്ഷെ നല്ലതാം
രക്ഷയില്ല വഴി ദുഷ്‌ടമാവുകില്‍
സൂക്ഷ്മമായപടിയീക്ഷചെയ്തു നാം
ശ്രേഷ്ഠമായ വഴി പുഷ്ടമാക്കണം.
രഥോദ്ധത.
“ഉരച്ചിടേണ്ടൊന്നുമിതേവിധത്തില്‍
നിനക്കു വേഷം പലതുണ്ടു പാര്‍ത്താല്‍“
ഉറച്ചു ദുര്യോധനനീര്‍ഷ്യയോടേ
ഉരച്ചനേരം ചിരിതൂകി കൃഷ്ണന്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
മനുഷ്യഹൃത്തില്‍ കറയേറിവന്നാല്‍
മനീഷ വാടും,മടജന്മമാവും
നിനയ്ക്ക,ചിത്തം പരിപൂതമാവാന്‍
സ്മരിയ്ക്ക നന്ദാത്മജപാദപത്മം.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
വസന്തമെത്തീ,പുതുപൂക്കളാലേ
ലസിച്ചുനില്‍ക്കുന്നു വിഭാതകാലം
കുളിച്ചു വര്‍ണ്ണത്തിലകം ധരിച്ചു-
ല്ലസിച്ചുനില്‍ക്കും വരനാരിയേ പോല്‍.
ഉപേന്ദ്രവജ്ര.
അഹസ്സില്‍,തമസ്സില്‍ സദാ സ്നേഹമോടേ
ഇഹത്തില്‍ മഹത്ത്വപ്രദീപം തെളിക്കും
ബൃഹത്തായ തത്ത്വങ്ങള്‍ മക്കള്‍ക്കു നല്‍കും
മഹത്തായ മാതൃത്വമേ,ഞാന്‍ നമിപ്പൂ.
ഭുജംഗപ്രയാതം.
അവതാരമൊക്കെ ശരിതന്നെ,ബാലനാ-
യവനന്നു ചെയ്ത വികൃതിക്കു ശിക്ഷയായ്
അവനേ തളച്ചു ഹൃദയത്തിലിട്ടു ഞാന്‍
വനമാലിയല്ല,തിരുമാലിയാണവന്‍.
മഞ്ജുഭാഷിണി.
സ്വരസാഗരശോഭയെന്റെമുന്നില്‍
തിരതല്ലുന്നിതു കാണ്മതെത്ര സൌഖ്യം
വരനാരികള്‍ വേഷഭൂഷയോടേ
തിരുവോണത്തിനു കൂടിയാടിടും പോല്‍.
വസന്തമാലിക.
രുദ്രാക്ഷമാല തനു തന്നിലണിഞ്ഞു,കൈയില്‍
ഭദ്രം തരുന്ന വരമുദ്രയൊടെന്റെ ഹൃത്തില്‍
അദ്രീസുതയ്ക്കു വരമേകിയ ഭാവമോടേ
രുദ്രസ്വരൂപമുരുവായി വിളങ്ങി നിന്നൂ.
വസന്തതിലകം
ഇന്ദീവരങ്ങളുടെ ഡംഭു കുറയ്ക്കുവാനായ്
എന്തിന്നു നീയവരെയിങ്ങനെ നോക്കിടുന്നൂ
മന്ദാക്ഷമോടെയവര്‍ നിന്‍ നയനാഭകണ്ടി-
ട്ടന്തിച്ചെമപ്പു മുഖമാകെ നിറച്ചിടുന്നൂ.
വസന്തതിലകം.
മങ്ങുന്നു കാഴ്ചയുതിരുന്നൊരു കണ്ണുനീരാല്‍
പൊങ്ങുന്ന ദുഃഖമതില്‍ നിഷ്പ്രഭനായി സൂര്യന്‍
തേങ്ങുന്ന കുന്തിയുടെ ഹൃത്തിനു ശാന്തി നല്‍കാന്‍
പാങ്ങില്ല,സൂര്യസുതനൂഴിയില്‍ വീണനേരം.
വസന്തതിലകം.
ഒരുവന്‍ തവ തെറ്റുകള്‍ മൊഴിഞ്ഞാല്‍
അവനോടെന്തിനു ദേഷ്യമാര്‍ന്നിടേണം
ശരിയായവിധത്തിലാണതെങ്കില്‍
അവനാണേറ്റമടുത്ത മിത്രമോര്‍ക്ക.
വസന്തമാലിക.
വിധിഹിതമതിനാലേ വന്നു സൌഭാഗ്യമെല്ലാം
അതിനൊരു ഗതിയുണ്ടായെന്നതാണെന്റെ ഭാഗ്യം
മതിവരുമളവന്യര്‍ക്കായതെല്ലാം കൊടുത്താല്‍
ക്ഷിതിയിതില്‍ വരമായിട്ടേകുമെല്ലാം വിരിഞ്ചന്‍.
മാലിനി.
ആരോ കേട്ടുപറഞ്ഞതായ കുശല്‍ നിന്‍കാതില്‍ പതിഞ്ഞപ്പൊഴേ
നേരോര്‍ക്കാതെ വിഷാദമാര്‍ന്നു,മുഖവും കൂമ്പിത്തളര്‍ന്നാര്‍ത്തയായ്
നേരാവില്ലവ,രാവിലേ വരുമവന്‍ നിന്നേ തലോടും ഖഗന്‍
നേരേവന്നു വിടര്‍ത്തിടും തവദലം,മാഴ്കൊല്ല നീ,പദ്മിനീ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
എമ്പാടും പുതുവര്‍ണ്ണമാര്‍ന്നു നിറവില്‍ പൂക്കള്‍ ചിരിച്ചുല്ലസി-
ച്ചമ്പമ്പോ,യിതു കാണ്‍കെയെന്റെ ഹൃദയം തുള്ളിത്തുടിക്കുന്നിതാ
“അമ്പോറ്റിക്കു കൊടുക്കുവാനിവകള്‍ ഞാന്‍ പൊട്ടിക്കു”മെന്നോതിയെന്‍
മുമ്പില്‍വന്നു ചിണുങ്ങിനിന്ന മകളോടെന്തെന്തു ചൊല്ലേണ്ടു ഞാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കേട്ടോ,നിന്നുടെ ഗാനവും കവിതയും ശ്ലോകങ്ങളും വാണിതന്‍
പൊട്ടാം മട്ടില്‍ ലസിച്ചിടുന്നു,സുഗമം പോയാലുമീ രീതിയില്‍
മുട്ടാതീ വക കിട്ടിയാല്‍ പലരുമിന്നാലാപനം ചെയ്‌തിടു -
ന്നിഷ്ടന്മാര്‍ ചിലര്‍ ചൊല്ലുകില്ല നുതിയോ കുറ്റങ്ങളോ,സ്വസ്തി തേ
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചന്തം ചിന്തിയ ചിന്തകള്‍ ചിതറുമോരന്ത്യത്തില്‍ നാമെത്തിയാല്‍
ബന്ധം ബന്ധനമെന്നുതന്നെ തനിയേ ചിന്തിച്ചുപോവും സഖേ
സ്വന്തം,ബന്ധമതെന്നതൊക്കെ വെറുതേയന്ധന്നു ദീപം കണ-
ക്കെന്തും നിഷ്പ്രഭമാവുമെന്നു കരുതൂ,സ്പന്ദം നിലയ്ക്കും വരേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ചെറ്റും ചെറ്റമെനിക്കു മുറ്റിവരികില്ലെന്നൂറ്റമാര്‍ന്നിട്ടു,വന്‍
ചെറ്റത്തങ്ങളുരച്ചിടുന്ന പലരും ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞെത്തിയാല്‍
ചെറ്റാര്‍തന്‍ പെരുമാറ്റവും പറയുമാ കുറ്റങ്ങളും മറ്റുമെന്‍
ഉറ്റോര്‍ നോക്കിടു,മറ്റകൈക്കുടനവര്‍ പറ്റിച്ചിടും താഡനം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പായുന്നന്നു പലേവഴിക്കു ചപലം ചിത്തം മഹാചെത്തലായ്
ചായുന്നന്നു മദംപെരുത്തു പലതാം ദുര്‍മാര്‍ഗ്ഗവാടങ്ങളില്‍
കായുന്നിന്നു മനോഗതം കഠിനമായ് പൊയ്‌പ്പോയ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളില്‍
പായൊന്നിന്നവനന്ത്യമായ് തടവറയ്ക്കുള്ളില്‍ കിടന്നോര്‍ക്കുവാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പൊട്ടാണെങ്കിലുമിത്തരത്തില്‍ വിവിധം ശ്ലോകങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തിന്നു ഞാന്‍
പൊട്ടക്കൂത്തു നടത്തിടുന്നു,സദയം വിട്ടേക്കു,മാ‍പ്പാക്കു നീ
പൊട്ടന്മാരുടെ രാജനെന്നപദവിക്കര്‍ഹം വരും നിശ്ചയം
പൊട്ടായ്‌ മാറിടുമൊക്കെ,യെന്റെ ഗതിയീമട്ടില്‍ തുടര്‍ന്നോട്ടെ ഞാന്‍
.ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പൊണ്ണന്‍ പട്ടിയൊരുത്തനുണ്ടു ഭവനം സൂക്ഷിച്ചു കാക്കുന്നവന്‍
കണ്ണും പൂട്ടിയിരുന്നിടുന്ന ചതുരന്‍, കള്ളത്തരം കാട്ടുവോന്‍
എണ്ണാതാരുമൊളിച്ചുവന്നു കയറി സ്‌തേയം നടത്തീടുകില്‍
തിണ്ണം കാലില്‍ വലിച്ചലക്കിയവനേ കാലന്നു നല്‍കുന്നവന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മന്നില്‍ സൌഹൃദമോടെയെത്തി ചിരി തൂകുന്നോര്‍ ചിലര്‍ ഹൃത്തിലായ്
മിന്നും കത്തിയൊളിച്ചുവെച്ചു തരവും പാര്‍ക്കുന്നവര്‍ തന്നെയാം
എന്നും നമ്മൊടസൂയവിട്ടു നുതി നല്‍കുന്നോര്‍ തുലോം തുച്ഛമാം
എന്നാലും ശരിയായി നാമവരെയും കണ്ടെത്തണം ബുദ്ധിയാല്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മാതാവിന്നു സമത്തിലായൊരുവരും കാണില്ല മന്നില്‍,സ്ഥിരം
മാതാവിന്നു കൊടുപ്പതൊന്നുമളവില്‍ കൂടില്ല തെല്ലും സഖേ
മാതാവിന്നു ജഗത്തിലേ സുകൃതമായ് കാണേണ്ടതാണെങ്കിലാ
മാതാവിന്നൊരു ശല്യമായ,വരെയും തള്ളുന്നു വൃദ്ധാലയേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വീതാടോപ,മുയര്‍ന്ന വന്‍മലകളും താണ്ടിക്കടന്നെത്തി ഞാന്‍
ഏതായാലുമണഞ്ഞിതാ തവമുഖം കണ്ടാര്‍ത്തി തീര്‍ത്തീടുവാന്‍
ഹേ ഭൂതേശ,നിനക്കു ഞാനിരുമുടിക്കെട്ടില്‍ നിറച്ചുള്ളൊരെന്‍
ആഭീലപ്പരിവേദനങ്ങള്‍ നടയില്‍ വെക്കുന്നു,പോക്കീടുവാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
വാണീ,നിന്നുടെ വീണയില്‍ വിടരുമീയാഭേരിരാഗം ശ്രവി-
ച്ചാണിന്നെന്നുടെ രാഗമാര്‍ന്ന ഹൃദയം തുള്ളുന്നതിന്നീവിധം
കാണാറുണ്ടു തവാംഗുലീചലനമേറ്റീണങ്ങളാ വീണവി-
ട്ടോണത്തുമ്പി പറന്നിടുന്നനിറവില്‍ പൊങ്ങുന്നതാമോദമായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ആയര്‍കോന്‍ ചേലിലൂതും മണിമധുരവ സംഗീതമൊന്നാസ്വദിച്ചാല്‍
ആയുഷ്യംതന്നെയാര്‍ക്കും,മനമതില്‍ നിറവാമാത്മഹര്‍ഷം തളിര്‍ക്കും
ആ യോഗം ധന്യമാവാന്‍ യദുകുലപതിയേ മാനസത്തില്‍ വരിച്ച-
ങ്ങായത്തോടായവണ്ണം ഭജഭജ ഭഗവത്പാദപത്മം ശരിക്കും.
സ്രഗ്ദ്ധര.
തിങ്ങും തെങ്ങും കവുങ്ങും പലതരുനിരയും വെട്ടിമാറ്റീട്ടു നീളേ
പൊങ്ങും വന്‍രമ്യഹര്‍മ്മ്യപ്രഭുതകള്‍ നിറയും പട്ടണപ്രൌഢി കാണ്‍കേ
വിങ്ങുന്നെന്‍ മാനസത്തില്‍ തെളിവതു ഗതമാം ഗ്രാമസൌന്ദര്യപൂരം,
മുങ്ങും നൈര്‍മ്മല്യമെല്ലാം, വിഷമയമുയരും വേഷവൈഷമ്യഘോഷം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
നാടും വീടും വെടിഞ്ഞക്കരയിലലയുമാ മക്കളേയോര്‍ത്തു നിത്യം
കൂടും സന്താപമോടേയിവിടെ മരുവിടുന്നിന്നു മാതാപിതാക്കള്‍
നേടീടും നാണയത്തിന്‍ കലപിലരവവും പ്രൌഡിയും ഭാഗ്യമെല്ലാം
വാടീടുന്നെന്ന സത്യം മറവിയിലിടുവാനായിടുന്നില്ല തെല്ലും.
സ്രഗ്ദ്ധര.
നീലാഭ്രം വാനിലെങ്ങും ഘനതരഗതിയില്‍ ഗര്‍ജ്ജനം ചെയ്തു മെല്ലേ
നീളേനീളേ പടര്‍ത്തുന്നിരുളിമനിറയേ,യേറെയീ ഭൂതലത്തില്‍
കാലക്കേടെന്നുതോന്നും‌പടിയവയുടനേ വര്‍ഷപാതം തുടങ്ങും-
പോലൊക്കേ കൂടിടുമ്പോള്‍ ഝടുതരമുയരും കാറ്റതെല്ലാം തുരത്തീ.
സ്രഗ്ദ്ധര.
******************************************************************
Tuesday, August 9, 2011
ശ്ലോകമാധുരി.31
ശ്ലോകമാധുരി.31 .
ഫുല്ലാരവിന്ദം തലതാഴ്ത്തി,മെല്ലേ
മല്ലാക്ഷി നിന്നോടിതു ചൊല്ലിടുന്നൂ
“ഇല്ലില്ല നിന്നാനനഭംഗിയോടെ-
ന്നല്ലിക്കുപോലും തുലനം,മനോജ്ഞേ“.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
ആപത്തുവന്നു സുഖമൊക്കെയകന്നിടുമ്പോള്‍
ആ പത്തനത്തില്‍ ശിവകോവിലില്‍ നാം ഗമിക്ക
“ആപത്തൊഴിഞ്ഞു തരണം വരണം,മഹേശാ“
ആപത്തൊഴിക്കുമൊരു മന്ത്രമിതാം,ജപിക്ക.
വസന്തതിലകം.
നിന്നോടെനിക്കു പെരുതായിയസൂയമൂത്തി-
ട്ടുന്മാദമായപടിയായിതു പൂനിലാവേ
സമ്മോദമായി വരനാരികളേ പിടിച്ചു
സല്ലീനമൊന്നു തഴുകാന്‍ കഴിവുണ്ടു നിന്നില്‍.
വസന്തതിലകം.
യായാവരന്നു യമമാണു മഹത്ത്വമെന്നാല്‍
മായം വരുന്ന ചിലരിന്നവമാനമായി
ഈ യോഗിമാര്‍ ക്ഷണികസൌഖ്യമതില്‍ രമിച്ചു
മായാഭ്രമത്തിലടിപെട്ടു കളഞ്ഞു സര്‍വ്വം.
വസന്തതിലകം.
ആ രാവില്‍ കുളിരമ്പിളിക്കല ചിരിച്ചെന്നോടു ചൊല്ലുന്നിതാ
"നേരേനോക്കി രസിച്ചുകൊള്‍ക,യിവരെന്‍ താരങ്ങളാം സൌഭഗം
ആരും കാണ്‍കിലവര്‍ക്കു സൌഖ്യമരുളുന്നീ ദൃശ്യമെന്നെന്നുമേ
നേരായെന്നുമുയര്‍ത്തിടുന്നിവരെ നീ വര്‍ണ്ണിക്ക കാവ്യങ്ങളില്‍."
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കാണൂ കേരളനാടിതാ ശിശുസമം പൈദാഹമാര്‍ന്നീവിധം
കേണീടുന്നു വരണ്ടതൊണ്ടനനയാനിറ്റില്ല ദാഹോദകം
മേലേ വന്നൊരു മേഘമാലയുടനേ മാതാവിനെപ്പോലെ തന്‍
ഊധന്യം ചൊരിയുന്നതൊക്കെ മഴയായ് താഴോട്ടു വീഴുന്നിതാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
( ഊധന്യം = പാല്‍ )
ഗാനം പോല്‍ മമ ജീവിതം സുഖകരം തീര്‍ത്തിന്നുതന്നീശ്വരന്‍
നൂനം ഞാനതിനെന്റെ നന്ദിയിവിധം ചൊല്ലുന്നു കാവ്യങ്ങളായ്
മാനം ചേര്‍ത്തവയര്‍ഘ്യമായി സവിധേ വെയ്ക്കുന്നു സന്തോഷമായ്
ഊനം തീര്‍ത്തവയാണവയ്‌ക്കു നിറവും നല്‍കുന്നു ഞാന്‍ ഭക്തിയായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നേരേ കാണുവതിന്ദുവോ,വിശിഖമോ മാരന്‍ തൊടുത്തെന്റെ നേര്‍
നേരേ വന്നു പതിച്ചിടുന്നു,ഹൃദയം നീറുന്നു നീയെങ്ങുപോയ്
നേരാണീ വിരഹാഗ്നിതന്‍ കഠിനതയ്ക്കാക്കം കൊടുത്തീടുവാന്‍
നേരില്ലാതെയയച്ചതാണു മദനന്‍, ഞാനെന്തു ചെയ്‌വൂ പ്രിയേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പങ്കംപോല്‍ ചില വാക്കുകള്‍ ശരസമം കാതില്‍ പതിച്ചീടവേ
പങ്കപ്പാടുപെടുന്നതൊക്കെ ശരിയാം,ശങ്കിക്കവേണ്ടെന്‍ സഖേ
തങ്കം മിന്നിവിളങ്ങിടും ദ്യുതിയുമിന്നാതങ്കമായ് കാണുവോര്‍-
ക്കങ്കം ചെയ്യുവതൊക്കെയൊക്കെ സുഖമാം,തങ്കം തിളങ്ങും ദൃഢം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാഴാകില്ല,മനുഷ്യജന്മമനഘം താനെന്നു വന്നീടുവാന്‍
വീഴാതീവഴിതന്നെ പോക സഹജര്‍ക്കാനന്ദമേകാന്‍ സ്വയം
മാഴ്‌കുന്നോരുടെ കൈപിടിച്ചു തുണയായെന്നും കഴിഞ്ഞൊന്നിലും
മാഴാതൂഴിയില്‍ വാഴുവാന്‍ കഴിയുകില്‍ ജന്മം വരം,സുന്ദരം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പേനത്തുമ്പില്‍ നിറഞ്ഞുറഞ്ഞൊഴുകിടും കാവ്യങ്ങളോരോന്നുമി-
ന്നോണത്തുമ്പികണക്കുയര്‍ന്നു വരമാം വര്‍ണ്ണം പകര്‍ന്നീടവേ
മാനത്തമ്പിളിപോലുമാഭ നിറയും മന്ദസ്മിതത്തോടെ നിന്‍
വമ്പത്തം പറയാനടുത്തു, കവിതേ നീയെന്റെ സൌഭാഗ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മങ്കേറും കവിതാശതങ്ങള്‍ നിരതം പങ്കപ്പെടുത്തും വിധം
വങ്കന്‍ ഞാന്‍ വിത ചെയ്തതൊക്കെ പതിരാണെന്നാലുമാശ്വാസമായ്
തങ്കം പോല്‍ നിറവാര്‍ന്നിടും സഖരവര്‍ മൂല്യങ്ങളാം പോഷണം
ശങ്കാഹീനമുതിര്‍ത്തിടുന്ന ഗമയില്‍ വാഴുന്നു ഞാന്‍ തൃപ്തനായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സാനന്ദം ചില വൃത്തമൊത്തവരമാം ശ്ലോകങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തിന്നു ഞാന്‍
ഈ മന്ദാനിലലാളനത്തില്‍ മതിവിട്ടീമട്ടിരുന്നീടവേ
മാകന്ദാവലിതന്നില്‍നിന്നു മധുരം കൂകൂരവത്തോടുതാന്‍
ആമന്ദം വരവായിതാ പികകുലം ശ്ലോകങ്ങള്‍ ചൊല്ലീടുവാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഹേ ഹേ ചന്ദ്ര,നിനക്കു ഭംഗികുറവാണെന്നോര്‍ത്തു വേധസ്സിതാ
നീഹാരങ്ങളുടച്ചുവാര്‍ത്തു മണികള്‍ മുത്തായ് കൊരുക്കുംവിധൌ
മോഹം മൂത്തണിമുത്തുകള്‍ രജനി കൈതട്ടിത്തെറിപ്പിക്കവേ
ഹായ് ഹായ്! വിണ്ണിലതൊക്കെമിന്നി നിറയേ നക്ഷത്രമുത്തുക്കളായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പെണ്ണേ,നീയര്‍ണ്ണവത്തിന്‍ കരയിലിതുവിധം കേളിയാടിക്കളിക്കേ
വിണ്ണില്‍ നിന്നംശുമാനാ കടലിലടിയുവാന്‍ കോപമോടേ ഗമിപ്പൂ
വര്‍ണ്ണം രക്താഭമാവാനൊരുവിധമിതിനും ഹേതുവോതാം,സഘോഷം
തൂര്‍ണ്ണം നിന്നോടടുക്കും തിരയൊടു ഘൃണതോന്നുന്നതാവാം,രഹസ്യം.
സ്രദ്ധര.
ആയര്‍ബാലസ്വരൂപം സ്മിതമൊടു ഹൃദയേ ചാടിയോടിക്കളിക്കേ
ആയാസം പോയൊളിക്കും, ഭയമിവനെതിലും തോന്നുകില്ലാ ശരിക്കും
മായക്കണ്ണന്റെ ലീലാവിലസിതഗതിയില്‍ ചേര്‍ന്നുചേര്‍ന്നെന്റെ ചിത്തേ
മായം പോയാത്മരൂപം തെരുതെരെയുണരുന്നെന്നതാണെന്റെ ഭാഗ്യം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
ഫുല്ലാരവിന്ദം തലതാഴ്ത്തി,മെല്ലേ
മല്ലാക്ഷി നിന്നോടിതു ചൊല്ലിടുന്നൂ
“ഇല്ലില്ല നിന്നാനനഭംഗിയോടെ-
ന്നല്ലിക്കുപോലും തുലനം,മനോജ്ഞേ“.
ഇന്ദ്രവജ്ര.
ആപത്തുവന്നു സുഖമൊക്കെയകന്നിടുമ്പോള്‍
ആ പത്തനത്തില്‍ ശിവകോവിലില്‍ നാം ഗമിക്ക
“ആപത്തൊഴിഞ്ഞു തരണം വരണം,മഹേശാ“
ആപത്തൊഴിക്കുമൊരു മന്ത്രമിതാം,ജപിക്ക.
വസന്തതിലകം.
നിന്നോടെനിക്കു പെരുതായിയസൂയമൂത്തി-
ട്ടുന്മാദമായപടിയായിതു പൂനിലാവേ
സമ്മോദമായി വരനാരികളേ പിടിച്ചു
സല്ലീനമൊന്നു തഴുകാന്‍ കഴിവുണ്ടു നിന്നില്‍.
വസന്തതിലകം.
യായാവരന്നു യമമാണു മഹത്ത്വമെന്നാല്‍
മായം വരുന്ന ചിലരിന്നവമാനമായി
ഈ യോഗിമാര്‍ ക്ഷണികസൌഖ്യമതില്‍ രമിച്ചു
മായാഭ്രമത്തിലടിപെട്ടു കളഞ്ഞു സര്‍വ്വം.
വസന്തതിലകം.
ആ രാവില്‍ കുളിരമ്പിളിക്കല ചിരിച്ചെന്നോടു ചൊല്ലുന്നിതാ
"നേരേനോക്കി രസിച്ചുകൊള്‍ക,യിവരെന്‍ താരങ്ങളാം സൌഭഗം
ആരും കാണ്‍കിലവര്‍ക്കു സൌഖ്യമരുളുന്നീ ദൃശ്യമെന്നെന്നുമേ
നേരായെന്നുമുയര്‍ത്തിടുന്നിവരെ നീ വര്‍ണ്ണിക്ക കാവ്യങ്ങളില്‍."
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
കാണൂ കേരളനാടിതാ ശിശുസമം പൈദാഹമാര്‍ന്നീവിധം
കേണീടുന്നു വരണ്ടതൊണ്ടനനയാനിറ്റില്ല ദാഹോദകം
മേലേ വന്നൊരു മേഘമാലയുടനേ മാതാവിനെപ്പോലെ തന്‍
ഊധന്യം ചൊരിയുന്നതൊക്കെ മഴയായ് താഴോട്ടു വീഴുന്നിതാ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
( ഊധന്യം = പാല്‍ )
ഗാനം പോല്‍ മമ ജീവിതം സുഖകരം തീര്‍ത്തിന്നുതന്നീശ്വരന്‍
നൂനം ഞാനതിനെന്റെ നന്ദിയിവിധം ചൊല്ലുന്നു കാവ്യങ്ങളായ്
മാനം ചേര്‍ത്തവയര്‍ഘ്യമായി സവിധേ വെയ്ക്കുന്നു സന്തോഷമായ്
ഊനം തീര്‍ത്തവയാണവയ്‌ക്കു നിറവും നല്‍കുന്നു ഞാന്‍ ഭക്തിയായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
നേരേ കാണുവതിന്ദുവോ,വിശിഖമോ മാരന്‍ തൊടുത്തെന്റെ നേര്‍
നേരേ വന്നു പതിച്ചിടുന്നു,ഹൃദയം നീറുന്നു നീയെങ്ങുപോയ്
നേരാണീ വിരഹാഗ്നിതന്‍ കഠിനതയ്ക്കാക്കം കൊടുത്തീടുവാന്‍
നേരില്ലാതെയയച്ചതാണു മദനന്‍, ഞാനെന്തു ചെയ്‌വൂ പ്രിയേ.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പങ്കംപോല്‍ ചില വാക്കുകള്‍ ശരസമം കാതില്‍ പതിച്ചീടവേ
പങ്കപ്പാടുപെടുന്നതൊക്കെ ശരിയാം,ശങ്കിക്കവേണ്ടെന്‍ സഖേ
തങ്കം മിന്നിവിളങ്ങിടും ദ്യുതിയുമിന്നാതങ്കമായ് കാണുവോര്‍-
ക്കങ്കം ചെയ്യുവതൊക്കെയൊക്കെ സുഖമാം,തങ്കം തിളങ്ങും ദൃഢം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പാഴാകില്ല,മനുഷ്യജന്മമനഘം താനെന്നു വന്നീടുവാന്‍
വീഴാതീവഴിതന്നെ പോക സഹജര്‍ക്കാനന്ദമേകാന്‍ സ്വയം
മാഴ്‌കുന്നോരുടെ കൈപിടിച്ചു തുണയായെന്നും കഴിഞ്ഞൊന്നിലും
മാഴാതൂഴിയില്‍ വാഴുവാന്‍ കഴിയുകില്‍ ജന്മം വരം,സുന്ദരം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പേനത്തുമ്പില്‍ നിറഞ്ഞുറഞ്ഞൊഴുകിടും കാവ്യങ്ങളോരോന്നുമി-
ന്നോണത്തുമ്പികണക്കുയര്‍ന്നു വരമാം വര്‍ണ്ണം പകര്‍ന്നീടവേ
മാനത്തമ്പിളിപോലുമാഭ നിറയും മന്ദസ്മിതത്തോടെ നിന്‍
വമ്പത്തം പറയാനടുത്തു, കവിതേ നീയെന്റെ സൌഭാഗ്യമാം.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
മങ്കേറും കവിതാശതങ്ങള്‍ നിരതം പങ്കപ്പെടുത്തും വിധം
വങ്കന്‍ ഞാന്‍ വിത ചെയ്തതൊക്കെ പതിരാണെന്നാലുമാശ്വാസമായ്
തങ്കം പോല്‍ നിറവാര്‍ന്നിടും സഖരവര്‍ മൂല്യങ്ങളാം പോഷണം
ശങ്കാഹീനമുതിര്‍ത്തിടുന്ന ഗമയില്‍ വാഴുന്നു ഞാന്‍ തൃപ്തനായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
സാനന്ദം ചില വൃത്തമൊത്തവരമാം ശ്ലോകങ്ങള്‍ തീര്‍ത്തിന്നു ഞാന്‍
ഈ മന്ദാനിലലാളനത്തില്‍ മതിവിട്ടീമട്ടിരുന്നീടവേ
മാകന്ദാവലിതന്നില്‍നിന്നു മധുരം കൂകൂരവത്തോടുതാന്‍
ആമന്ദം വരവായിതാ പികകുലം ശ്ലോകങ്ങള്‍ ചൊല്ലീടുവാന്‍.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
ഹേ ഹേ ചന്ദ്ര,നിനക്കു ഭംഗികുറവാണെന്നോര്‍ത്തു വേധസ്സിതാ
നീഹാരങ്ങളുടച്ചുവാര്‍ത്തു മണികള്‍ മുത്തായ് കൊരുക്കുംവിധൌ
മോഹം മൂത്തണിമുത്തുകള്‍ രജനി കൈതട്ടിത്തെറിപ്പിക്കവേ
ഹായ് ഹായ്! വിണ്ണിലതൊക്കെമിന്നി നിറയേ നക്ഷത്രമുത്തുക്കളായ്.
ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം.
പെണ്ണേ,നീയര്‍ണ്ണവത്തിന്‍ കരയിലിതുവിധം കേളിയാടിക്കളിക്കേ
വിണ്ണില്‍ നിന്നംശുമാനാ കടലിലടിയുവാന്‍ കോപമോടേ ഗമിപ്പൂ
വര്‍ണ്ണം രക്താഭമാവാനൊരുവിധമിതിനും ഹേതുവോതാം,സഘോഷം
തൂര്‍ണ്ണം നിന്നോടടുക്കും തിരയൊടു ഘൃണതോന്നുന്നതാവാം,രഹസ്യം.
സ്രദ്ധര.
ആയര്‍ബാലസ്വരൂപം സ്മിതമൊടു ഹൃദയേ ചാടിയോടിക്കളിക്കേ
ആയാസം പോയൊളിക്കും, ഭയമിവനെതിലും തോന്നുകില്ലാ ശരിക്കും
മായക്കണ്ണന്റെ ലീലാവിലസിതഗതിയില്‍ ചേര്‍ന്നുചേര്‍ന്നെന്റെ ചിത്തേ
മായം പോയാത്മരൂപം തെരുതെരെയുണരുന്നെന്നതാണെന്റെ ഭാഗ്യം.
സ്രഗ്ദ്ധര.
Subscribe to:
Posts (Atom)